مراقبه: تفاوت میان نسخه‌ها

{{اخلاق-عمودی}}

==معنای مراقبه==

مراقبه، مواظبت کردن بنده در انجام اعمال است تا بر خلاف دستورات الهی نباشند. در مراقبه بنده به این امر توجه دارد که خداوند متعال بر ظاهر و باطن اعمال وی و آن چه در قلبش می‌گذرد، آگاه است.<ref>نراقی، جامع السعادات، بی‌تا، ج۳، ص۹۶؛ بحرالعلوم، رساله سیر و سلوک، ۱۴۲۵ق، ص۱۵۰.</ref> علمای اخلاق بر مراقبه بسیار تأکید داشته و آن را از امور ضروری‌ سلوک می‌دانند.<ref>طهرانی، رساله لب اللباب، ۱۴۲۶ق، ص۱۱۳.</ref> در اثر مراقبه، حالتی پیش می‌آید که با معرفت، دل، پیوسته (حضور در محضر) مراقَب (خداوند) را رعایت می‌کند و به او اشتغال و توجه داشته و به وی بازگشت دارد.<ref>فیض کاشانی، ترجمه المحجة البیضاء، ۱۳۷۹ش، ج۸، ص۱۹۳.</ref>

==مراتب مراقبه==