یقین: تفاوت میان نسخه‌ها

در کتاب [[جامع السعادات]]، نشانه‌هایی برای اهل یقین بیان شده است. به نوشته این کتاب، اهل یقین در کارهای خود تنها به خداوند توجه دارند، به کسی جز او [[توکل]] و اعتماد نمی‌کنند، برای خود و دیگران هیچ نیرو و تأثیری قائل نیستند، می‌دانند که هرچه برایشان مقدر شده است، چه خوب باشد چه بد، حتما محقق خواهد شد و نسبت به سلامت و بیماری، فقر و غنا، ستایش دیگران و سرزنش آن‌ها و عزت و ذلت بی‌تفاوت‌اند.<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۱۹، ۱۲۰.</ref> خضوض و خشوع برای خدا، رویگردانی از غیر او و عمل به [[واجبات]] و [[مستحبات]] از دیگر علامت‌های اهل یقین‌اند که در این کتاب مطرح شده‌اند.<ref>نراقی، جامع السعادات، ۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۲۱.</ref> [[ملامهدی نراقی]] علت چنین حالاتی را این دانسته است که اهل یقین باور دارند خدا امور آشکار و پنهان آنها را می‌بیند و می‌دانند که برای اعمال‌شان محاسبه خواهند شد.<ref>نراقی، جامع السعادات،۱۳۸۳ق، ج۱، ص۱۲۱.</ref>

# اعتقاد به خدا و [[ایمان]] به او

# اعتقاد به مرگ و ترس از آن

[[اخلاص]]، [[زهد]]، تلاش در انجام‌دادن اعمال نیک، پرهیز از مجادله و خشوع، از دیگر نشانه‌های اهل یقین در روایات‌اند.<ref>ری‌شهری، میزان الحکمه، ۱۳۷۹ش، ج۱۴، ص۷۱۷۸تا۷۱۸۰.</ref>

==جستار‌های وابسته==

*[[علم الیقین]]