کاربر ناشناس
محمد بن ابی‌بکر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←شخصیت و اعتقادات
imported>Mgolpayegani جز (←زیستنامه) |
imported>Mgolpayegani جز (←شخصیت و اعتقادات) |
||
| خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
در روایات شیعی نیز از وی به نیکی یاد شده است. حدیثی آمده است: «[محمد] اگر چه از [[اهل بیت]] نبود، ولی مانند آنها نجیب بود و میان خانواده خویش از همه پاک‌تر و نجیب‌تر بود.»<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج ۲، ص۵۷؛ طوسی، رجال الکشی، ص۶۴؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج۳۳، ص۵۸۵؛ شوشتری، قاموس الرجال، ج۷، ص۴۹۶.</ref> همچنین امام علی درباره او فرمود: | در روایات شیعی نیز از وی به نیکی یاد شده است. حدیثی آمده است: «[محمد] اگر چه از [[اهل بیت]] نبود، ولی مانند آنها نجیب بود و میان خانواده خویش از همه پاک‌تر و نجیب‌تر بود.»<ref>مامقانی، تنقیح المقال، ج ۲، ص۵۷؛ طوسی، رجال الکشی، ص۶۴؛ مجلسی، بحارالأنوار، ج۳۳، ص۵۸۵؛ شوشتری، قاموس الرجال، ج۷، ص۴۹۶.</ref> همچنین امام علی درباره او فرمود: | ||
:::«خدا محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد.»<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۸۳. | :::«خدا محمد را بیامرزد که هر چه توانست کوشید و تکلیف خویش را انجام داد.»<ref>طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۴، ص۸۳.</ref> | ||
محمد بن ابوبکر در خصوص [[خلفای سه گانه]] معتقد بود که آنان حق امام علی را در احراز خلافت زیر پا گذاشته‌اند و درباره [[عثمان]] معتقد بود او از احکام خدا و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] عدول کرده است.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲.</ref> او علی(ع) را نخستین شخصی می‌دانست که به پیامبر ایمان آورد و در مراحل مختلف به یاری پیامبر شتافت و از جان خویش مایه گذاشت. در همان | مقام و منزلت محمد بن ابی بکر نزد امام علی را با مقام و منزلت [[ابوذر غفاری]] نزد [[رسول خدا]](ص) قابل مقایسه دانسته‌اند. او از حواریون امام علیه‌السلام به‌شمار می‌آمد.<ref>حرز الدین، مراقد المعارف، ج ۲، ص۲۴۶</ref> | ||
محمد بن ابوبکر در خصوص [[خلفای سه گانه]] معتقد بود که آنان حق امام علی را در احراز خلافت زیر پا گذاشته‌اند و درباره [[عثمان]] معتقد بود او از احکام خدا و [[سنت]] [[پیامبر(ص)]] عدول کرده است.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲.</ref> او علی(ع) را نخستین شخصی می‌دانست که به پیامبر ایمان آورد و در مراحل مختلف به یاری پیامبر شتافت و از جان خویش مایه گذاشت. در همان حال، [[معاویه]] و بنی سفیان را مردمی غاصب می‌دانست که با دروغ و ریا و زر و زور به جنگ اسلام شتافته‌اند. وی جنگ در مقابل معاویه را جنگ در راه خدا می‌دانست.<ref>نصر ابن مزاحم منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۳ق، ص۱۱۸؛ ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه، ۱۳۶۸ش، ج۲، ص۹۲</ref> | |||
==فعالیت‌های سیاسی== | ==فعالیت‌های سیاسی== | ||