مخارج حروف: تفاوت میان نسخه‌ها

علماء ادبیات عرب، در زمینه مخارج حروف دیدگاه‌های مختلفی دارند.<ref>عباس، خصائص الحروف، ۱۹۹۸م، ص۴۷.</ref> برای مثال ابن طَحّان، مخارج «ط» و «د» و «ت» را بلافاصله بعد از «ل» می‌داند؛ اما سیبویه و ابن‌جِنّی، معتقدند که بعد از مخرج «ل»، مخرج «ن» و «ر» قرار دارد.<ref>ابن طحان، مخارج الحروف و صفاتها، ۱۴۰۴ق، ص۸۲.</ref> علاوه بر این دسته‌بندی‌های مختلفی هم از مخارج حروف ارائه شده است.<ref>برای نمونه نگاه کنید به ابن طحان، مخارج الحروف و صفاتها، ۱۴۰۴ق، ص۷۹تا۸۳؛عباس، خصائص الحروف، ۱۹۹۸م، ص۴۸؛ شققی، حلیة التلاوه، ۱۴۲۹ق، ص۸۶تا۱۱۳.</ref> برای مثال در برخی منابع جدید مخارج به دو دسته اصلی (پنج مخرج) و فرعی (۱۷ مخرج) تقسیم شده‌اند؛<ref>شققی، حلیة التلاوه، ۱۴۲۹ق، ص۸۶تا۱۱۳.</ref> اما در برخی منابع قدیمی از وجود سه محل اصلی و پانزده مخرج سخن به میان آمده است.<ref>ابن طحان، مخارج الحروف و صفاتها، ۱۴۰۴ق، ص۷۹.</ref>

[[پرونده:مخارج اصلی حروف.jpg|280px|بندانگشتی|مخارج اصلی حروف]]

در کتاب حلیة التلاوه، اقسام مخارج حروف با تقسیم آنها به دو قسم اصلی و فرعی توضیح داده شده‌اند. به نوشته این کتاب پنج جایگاه اصلی برای تلفظ حروف وجود دارد که به آنها مخارج اصلی حروف گفته می‌شود. هریک از مخارج اصلی هم جایگاه یا جایگاه‌هایی دارد که محل تلفظ حرف یا حروفی است. این جایگاه‌ها مخارج فرعی هستند.<ref>شققی، حلیة التلاوه، ۱۴۲۹ق، ص۸۶تا۱۱۳.</ref>