confirmed، templateeditor
۱۱٬۵۴۹
ویرایش
طاغوت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
جز (تمیز کاری) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
در منابع حدیثی [[شیعه]]، لفظ طاغوت پرکاربردتر از منابع [[اهل سنت|اهل سنّت]] است و سخن از طاغوت و طاغیه به مفاهیم و موضوعات هم عصر با صدور روایات نزدیک است و اغلب بر حاکمان ستمگر تطبیق داده شده است.<ref>رجوع کنید به صفارقمی، ص۱۴۴- ۱۴۵؛ کلینی، کافی، ج۱ ص۲۶۱- ۲۶۲، ۳۱۹، ۴۷۷.</ref> | در منابع حدیثی [[شیعه]]، لفظ طاغوت پرکاربردتر از منابع [[اهل سنت|اهل سنّت]] است و سخن از طاغوت و طاغیه به مفاهیم و موضوعات هم عصر با صدور روایات نزدیک است و اغلب بر حاکمان ستمگر تطبیق داده شده است.<ref>رجوع کنید به صفارقمی، ص۱۴۴- ۱۴۵؛ کلینی، کافی، ج۱ ص۲۶۱- ۲۶۲، ۳۱۹، ۴۷۷.</ref> | ||
در روایتی، پیروان [[ائمه | در روایتی، پیروان [[ائمه(ع)]] دستور یافته‌اند که مراقب فتنۀ طاغوت‌ها و پیروان آنها باشند، زیرا آنان فریفتۀ حُطام دنیا شده‌اند.<ref>کلینی، کافی، ج۸، ص۱۵.</ref> | ||
[[شیخ صدوق|ابن بابویه]]، <ref>ابن بابویه، صفات الشیعة، ص۲۹-۳۰.</ref> در روایتی از [[امام صادق | [[شیخ صدوق|ابن بابویه]]، <ref>ابن بابویه، صفات الشیعة، ص۲۹-۳۰.</ref> در روایتی از [[امام صادق(ع)]] ، یکی از شش ویژگی اختصاصی شیعیان را برائت از طاغوت‌ها برشمرده و حتی علت غیبت [[امام زمان(عج)]] را وجود طاغوت‌ها دانسته است.<ref>ابن بابویه، کمال الدین، ص۲۶.</ref> | ||
روایات بسیاری از این دست در ابواب حرمت و کراهت مراجعه به قاضی، حاکم و سلطان ظالم دیده می‌شود.<ref>برای نمونه، رجوع کنید به کلینی، کافی، ج۷، ص۴۱۱-۴۱۲؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۱-۱۶.</ref> | روایات بسیاری از این دست در ابواب حرمت و کراهت مراجعه به قاضی، حاکم و سلطان ظالم دیده می‌شود.<ref>برای نمونه، رجوع کنید به کلینی، کافی، ج۷، ص۴۱۱-۴۱۲؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ج۲۷، ص۱۱-۱۶.</ref> | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
بنابراین روایات – که در آنها‌گاه از حکام و قضات و سلاطین با عنوان طاغوت نام برده شده – هرگونه مراجعه به طاغوت و داوری خواستن از او، حتی اگر برای گرفتن حق خود باشد، ممنوع و حرام است، که فقها استثنائاً آن را مورد بحث و بررسی قرار داده‌اند.<ref>برای نمونه، رجوع کنید به فاضل هندی، کشف اللثام عن قواعد الاحکام، ج۱۰، ص۷-۸؛ انصاری، القضاء و الشهادات، ص۶۱-۶۴؛ آشتیانی، کتاب القضاء، ص۲۰-۲۲.</ref> | بنابراین روایات – که در آنها‌گاه از حکام و قضات و سلاطین با عنوان طاغوت نام برده شده – هرگونه مراجعه به طاغوت و داوری خواستن از او، حتی اگر برای گرفتن حق خود باشد، ممنوع و حرام است، که فقها استثنائاً آن را مورد بحث و بررسی قرار داده‌اند.<ref>برای نمونه، رجوع کنید به فاضل هندی، کشف اللثام عن قواعد الاحکام، ج۱۰، ص۷-۸؛ انصاری، القضاء و الشهادات، ص۶۱-۶۴؛ آشتیانی، کتاب القضاء، ص۲۰-۲۲.</ref> | ||
در برخی از روایات شیعه، جبت و طاغوت به دشمنان [[اهل بیت | در برخی از روایات شیعه، جبت و طاغوت به دشمنان [[اهل بیت(ع)]] تأویل شده، <ref>برای نمونه، رجوع کنید به مجلسی، بحارالانوار، ج۳۰، ص۱۸۷-۱۸۸؛ ج۳۱، ص۶۰۰-۶۰۱.</ref> و در برخی از زیارت نامه‌های مأثور، به برائت از جبت و طاغوت و لات و عُزَّی و دیگر بت‌ها و شیاطین، شهادت داده شده است.<ref>برای نمونه، رجوع کنید به مجلسی، بحارالانوار، ج۹۶، ص۱۹۰، ۱۹۳؛ ج۹۷، ص۲۰۶، ۲۹۵.</ref> | ||
روایات دیگری نیز نقل شده که راجع به علائم ظهور و دوران [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] است و براساس آن، هر بیرقی که پیش از [[ظهور|قیام امام زمان | روایات دیگری نیز نقل شده که راجع به علائم ظهور و دوران [[غیبت امام زمان(عج)|غیبت]] است و براساس آن، هر بیرقی که پیش از [[ظهور|قیام امام زمان(عج)]] برپا شود، صاحب آن طاغوت است.<ref>کلینی، کافی، ج۸، ص۲۹۵؛ مجلسی، بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۳.</ref> | ||
==گسترش استعمال طاغوت پس از انقلاب اسلامی ایران== | ==گسترش استعمال طاغوت پس از انقلاب اسلامی ایران== | ||