حسن حسن‌زاده آملی: تفاوت میان نسخه‌ها

حسن‌زاده درباره [[توحید]]، به «توحید صَمَدی» معتقد است.<ref>حسن‌زاده، هزار و یک کلمه، ۱۳۷۷ش، کلمه ۴۴۳، ج۵، ص۷۰.</ref> برخی محققان توحید صمدی را تبیین حسن‌زاده از [[وحدت وجود|وحدت شخصی وجود]]<ref>رودگر، «توحید صمدی در افق اندیشه علامه حسن‌زاده آملی»، ص۱۷۶.</ref> و بهترین تبیین از توحید عرفانی دانسته‌اند.<ref>رودگر، «توحید صمدی در افق اندیشه علامه حسن‌زاده آملی»، ص۱۷۳.</ref> گفته شده وی نخستین کسی است که از این تعبیر استفاده کرده است.<ref>رودگر، «توحید صمدی در افق اندیشه علامه حسن‌زاده آملی»، ص۱۷۱.</ref> حسن‌زاده  تعبیر توحید صمدی را از واژه صَمَد در سوره [[سوره اخلاص|توحید]] برگرفته است. او بر اساس روایتی،<ref>شیخ صدوق، التوحید، ۱۳۹۸ق، ص۹۱.</ref> معتقد است صمد در سوره توحید به معنای {{عربی|«لا جَوْفَ لَه»|ترجمه=پُر}} است.<ref>حسن‌زاده، نصوص الحکم بر فصوص الحکم، ۱۳۷۵ش، ص۵۴.</ref> به گفته وی، پُر فقط می‌تواند یکی باشد نه بیشتر؛ زیرا خدایی که ترکیب در او راه ندارد (بَسیطُ الْحَقیقَه<ref>حسن‌زاده، شرح فارسی الاسفار الاربعه، ج۱، ص۴۸۴.</ref>)