سازمان وکالت: تفاوت میان نسخه‌ها

{{ویکی‌سازی}}

'''سازمان وکالت''' ، مجموعه‌‏ای متشکل از امام [[معصوم]] (ع) و عده‌‏ای از شیعیان نزدیک و وفادار به امام(ع)<ref>جباری، سازمان وکالت ص۸</ref> که تقریبا همزمان با روی کار آمدن بنی عباس (132ق.) و عصر امام صادق(ع)تأسیس گردید، و با فرا رسیدن عصر [[غیبت کبرا]] و وفات [[علی بن محمد سمری]] ـ آخرین سفیر امام عصر علیه السلام ـ (329ق.) منحل گردید. این سازمان نقش مهم و تعیین کننده ای درجهت پیشبرد اهداف امامان معصوم علیهم السلام داشته است. ساختار و شالوده ی این سازمان به ظاهر برای جمع آوری و تحویل وجوه شرعی و پاسخگویی به مسائل و شبهات شیعیان بوجودآمد.

وکالت به مفهوم لغوی آن حتی در زمان پیامبر(ص)نیز وجود داشت؛ چنان که پیامبر اکرم(ص)کسانی را مأمور جمع‌آوری زکات می کرد که این خود نوعی وکالت بود یا هنگام خروج از مدینه، به طور موقت شخصی را برای رسیدگی به امور اجتماعی مدینه می گماشت. همچنین، نیابت و وکالت عام نیز به صورت تشکیلاتی غیر منظم و غیر منسجم و بدون رهبری واحد در طی تاریخ غیبت کبری وجود داشته است که از آن تحت عنوان «ولایت فقیه» و «نیابت عامة» یاد می شود.

*جمع آوری سهم امام و سادات ـ خمس ـ و هدایا و نذورات و رساندن آن به دست امام و یا صرف آن در موارد تعیین شده از سوی امام و نیز اداره مستغلات موقوفه ائمه(ع).

*در پیش بودن عصر غیبت و لزوم ایجاد آمادگی ذهنی و عملی در میان جامعه شیعه و انس و الفت دادن آنان با دوران غیبت تامه.<ref>دشتی، ص102.</ref>

== پانویس ==

{{پانویس}}

== منابع ==

*دشتی، محمد، ''فرهنگ جهاد''، «نقش سیاسی سازمان وکالت در عصر حضور ائمه علیهم السلام»، شماره 40،  تابستان 1384؛

* جباری‏، محمدرضا؛ سازمان وکالت و نقش آن در عصر ائمة علیهم السلام‏، قم، مؤسسه آموزش پژوهشی امام خمینی، ‏۱۳۸۲