ایوب (پیامبر): تفاوت میان نسخه‌ها

'''اَیّوب''' [[پیامبر|پیامبر الهی]] که با از دست دادن اموال، کشته‌شدن فرزندان و بیماری جسمش مورد آزمایش الهی قرار گرفت. او در برابر [[امتحان الهی|امتحانات الهی]]، [[صبر]] کرد و از [[عبادت|عبادت خدا]] دست برنداشت. ماجرای آزمایش و [[صبر ایوب]] در [[قرآن]] و دیگر کتب آسمانی ذکر شده است.

ایوب از [[پیامبران الهی]] است که نسبش از ناحیه پدر با پنج واسطه به [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم(ع)]] می‌رسد و از سوی مادر، از نوادگان [[حضرت لوط(ع)]] است.<ref>مجلسی، حیاة القلوب، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۵۵۵.</ref> او در منطقه عُوص در جنوب غربی بحرالمیت در شمال خلیج عقبه<ref>شوقی، اطلس قرآن، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۹.</ref> و یا در بثنیه منطقه‌ای بین [[دمشق]] و اذرعات زندگی می‌کرد.<ref>شوقی، اطلس قرآن، ۱۳۸۸ش، ص۱۰۹.</ref> همچنین در شهر اورفا [[ترکیه]] غاری است که گفته می‌شود ایوب در دوران بیماریش در آن می‌زیسته است.<ref> بی‌آزار شیرازی، باستان‌شناسی و جغرافیای تاریخی قصص قرآن، ۱۳۸۶ش، ص۳۵۰.</ref>  

گفته شده حضرت ایوب در ۹۳ سالگی درگذشت.<ref> منوچهری، «ایوب»، ج۱۰، ص۷۲۳.</ref> درباره مزار او اطلاعات دقیقی در دست نیست با این حال مقبره‌های مختلفی به او منسوب است. از جمله مقبره‌ای در منطقه الرّانْجِیَّه در ۱۰ کیلومتری جنوب [[حله]] در [[عراق]] قرار دارد، گفته شده این مقبره به دلیل نزدیک بودن به محل زندگی ایوب از شهرت بیشتری برخوردار است<ref> رامین‌نژاد، مزار پیامبران، ۱۳۸۷ش، ص۵۹-۶۳.</ref> همچنین در هفت کیلومتری بندر سلاله بر بلندای کوه اِتّین در [[عمان]]، در روستای گرماب در اطراف بجنورد ایران و در [[بخارا]] در [[ازبکستان]] نیز مزارهایی به وی منسوب است.<ref>رامین‌نژاد، مزار پیامبران، ۱۳۸۷ش، ص۵۹-۶۳.</ref> البته احتمال داده‌اند که مزار منسوب به وی در بخارا از ابدعات دروه تیموری و تیمورلنگ باشد.<ref>رامین‌نژاد، مزار پیامبران، ۱۳۸۷ش، ص۵۹-۶۳.</ref>

نام ایوب در [[تورات]]،<ref>عهد قدیم، کتاب ایوب، ۱،۱.</ref> [[انجیل]]<ref>عهد جدید، حزقیال ۴۰،۱۴؛ عهد جدید، یعقوب ۱۱،۵.</ref> و قرآن<ref>سوره ص، آیه ۴۴.</ref> از کتاب‌های آسمانی ذکر شده است. در عهد عتیق کتابی به نام او است و در آن آمده است: «در زمین عُوْص، مردی ایوب‌نام بود و آن مرد، کامل و راست و خداترس و اجتناب‌کننده از بدی‌ها بود.»<ref>عهد قدیم، کتاب ایوب، ۱،۱.</ref> قرآن او را به «أَوَّاب» توصیف کرده است.<ref>سوره ص، آیه ۴۴.</ref> اَیوب در لغت به معنای بازگشت‌کننده به سوی خدا است.<ref> خرمشاهی، دانشنامه قرآن، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۳۳۵.</ref>  

بر اساس آیات، ایوب با از دست دادن فرزندانش و نیز مبتلا شدن به بیماری مورد [[امتحان الهی]] قرار گرفت و در برابر امتحانات الهی صبر کرد<ref>سوره صاد، آيه ۴۴.</ref> و فرزندان و سلامتی‌اش به او بازگردانده شد.<ref>سوره انبیاء، آیه۸۴.</ref> از این رو قرآن از وی با عنوان عبدنا، اوّاب، نعم العبد و صابر<ref>سوره ص، آیات ۴۱-۴۴.</ref> یاد کرده است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۷، ص۲۱۰-۲۱۱.</ref> همچنین بنا بر روایات او اموال زیادی داشت و همه آنها را در برابر امتحان الهی از دست داد.<ref>برای نمونه نگاه کنید به:‌ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۳۹-۲۴۲.</ref> برپایه روایتی که از [[امام صادق(ع)]] نقل شده [[روز قیامت]] در برابر شخصی که در دنیا بر اثر آن به فتنه و گمراهی افتاده، به [[صبر ایوب]] احتجاج می‌شود.<ref> مجلسی، بحارالأنوار،۱۴۰۳ق، ج۷، ص۲۸۵.</ref>