Automoderated users، confirmed، movedable، templateeditor
۲٬۳۸۱
ویرایش
(←فرجام ابلیس و «وقت المعلوم»: ابرابزار) |
|||
خط ۸۲: | خط ۸۲: | ||
براساس [[آیه ۲۲ سوره ابراهیم]]، در [[قیامت|روز حشر]]، پس از داوری خداوند، ابلیس با اعلام بیزاری از پیروان خویش، مسؤولیت انحرافهای آنان را بر عهده خود ایشان دانسته، <ref>سوره ابراهیم، آیه ۲۲.</ref> و در پایان، ابلیس و پیروانش همگی به [[جهنم|دوزخ]] افکنده میشوند.<ref>سوره شعراء، ۹۴-۹۵.</ref><ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۶، ص۴۷۸.</ref> | براساس [[آیه ۲۲ سوره ابراهیم]]، در [[قیامت|روز حشر]]، پس از داوری خداوند، ابلیس با اعلام بیزاری از پیروان خویش، مسؤولیت انحرافهای آنان را بر عهده خود ایشان دانسته، <ref>سوره ابراهیم، آیه ۲۲.</ref> و در پایان، ابلیس و پیروانش همگی به [[جهنم|دوزخ]] افکنده میشوند.<ref>سوره شعراء، ۹۴-۹۵.</ref><ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۴۰۶ق، ج۶، ص۴۷۸.</ref> | ||
== تجسّم ابلیس== | |||
اینکه آیا شیطان قدرت تجسم ظاهری به اشکال انسانی و دیگر اشکال را دارد یا خیر؟ سؤالی است که در قرآن کریم بهصورت صریح بدان پاسخ داده نشده و از این رو اندیشمندان اسلامی در پاسخ به آن دچار اختلاف شدهاند: | |||
===دلایل قائلان به امکان تجسّم ابلیس=== | |||
الف) روایات بسیاری از رویت ابلیس، توسط پیامبران وجود دارد.<ref>علامه طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ج ۱، ص ۲۰۲.</ref> هر چند [[محمد غزالی]] میان صورت اضافی و حقیقی ابلیس تمایز قائل شده و رویت صورت حقیقی را تنها در تمکّن پیامبران میداند. <ref>محمّد غزالی، احیاء علومالدین، دار الکتاب العربی، ج ۳، ص ۸۳.</ref> | |||
ب) قرآن کریم بر تمثّل ملَک، صحه گذاشته است.<ref>سوره مریم، آیه ۱۷ «فَأَرْسَلْنا إِلَیها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِیا» پس فرستادیم بسوی مریم روح خود جبرئیل را پس مجسم شده در برابرش بصورت آدمی تمام عیار.</ref> در نتیجه به طریق اولی میتوان به امکان تمثّل شیطان که از جنس جنیان است، حکم نمود، چه اینکه ملائک موجوداتی به مراتب لطیفتر از جنیانند. | |||
ج) از جابر بن عبد اللَّه انصاری روایت شده که شیطان در چهار مورد متمثل شد: یکی در بدر کبری بصورت سراقه ابن مالک؛ دوّم، در یوم العقبه بصورت منیه ابن حجاج؛ سوّم، در دارالندبه بصورت شیخ نجدی و چهارم بعد از رحلت [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیغمبر (ص)]] بصورت مغیره ابن شعبه. <ref>بحرانی، البرهان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۶ ق، ج ۲، ص ۷۰۳.</ref> | |||
== صوفیان و مسئله ابلیس == | == صوفیان و مسئله ابلیس == | ||
برخی از صوفیان مسلمان با نگاهی تمثیلی، ابلیس را حاجب و پردهدار دولتسرای حضرت حق دانسته که بیگانگان را از سراپرده جلال الهی دور میدارد.<ref>عین القضاه همدانی، تمهیدات، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۸</ref> چرا که اگر زحمتی در راهیابی به ساحت قدس ربوبی نباشد، مدعی صادق از غیر آن تمیز داده نمیشد.<ref>عین القضات، تمهیدات، ۱۳۸۶ش،ص۳۴۲</ref> | برخی از صوفیان مسلمان با نگاهی تمثیلی، ابلیس را حاجب و پردهدار دولتسرای حضرت حق دانسته که بیگانگان را از سراپرده جلال الهی دور میدارد.<ref>عین القضاه همدانی، تمهیدات، ۱۳۸۶ش، ص۲۲۸</ref> چرا که اگر زحمتی در راهیابی به ساحت قدس ربوبی نباشد، مدعی صادق از غیر آن تمیز داده نمیشد.<ref>عین القضات، تمهیدات، ۱۳۸۶ش،ص۳۴۲</ref> |