پرش به محتوا

خلیل بن احمد فراهیدی: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۱۷ آوریل ۲۰۱۷
جز
imported>Mgolpayegani
imported>Mgolpayegani
خط ۷۲: خط ۷۲:
* خلیل واضع علم [[عروض]] است. ابداع علم عروض توسط خلیل، همسنگ تدوین منطق توسط [[ارسطو]] دانسته شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۱۲۶۱</ref>
* خلیل واضع علم [[عروض]] است. ابداع علم عروض توسط خلیل، همسنگ تدوین منطق توسط [[ارسطو]] دانسته شده است.<ref>یاقوت حموی، معجم الادباء، ج۳، ص۱۲۶۱</ref>
* نخستین فرهنگ لغت عرب به نام ''[[العین]]''، به شیوه‌ای کاملاً نو و ابتکاری، منسوب به اوست.<ref>البته انتساب این کتاب به خلیل بن احمد، گاه مورد شک و تردید قرار گرفته است. ر.ک: وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۶</ref>
* نخستین فرهنگ لغت عرب به نام ''[[العین]]''، به شیوه‌ای کاملاً نو و ابتکاری، منسوب به اوست.<ref>البته انتساب این کتاب به خلیل بن احمد، گاه مورد شک و تردید قرار گرفته است. ر.ک: وفیات الاعیان، ج۲، ص۲۴۶</ref>
* با این که پیش از وی دانشمندان ممتازی در [[علم نحو]] بوده‌اند، خلیل را واضع علم نحو دانسته‌اند.<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۵۶</ref>
* با اینکه پیش از وی دانشمندان ممتازی در [[علم نحو]] بوده‌اند، خلیل را واضع علم نحو دانسته‌اند.<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۵۶</ref>


=== تأثیر بر علم نحو ===
=== تأثیر بر علم نحو ===
خلیل در پایه‌گذاری و تثبیت قواعد نحوی بر سَماع(شنیدن)، تعلیل و قیاس تکیه داشت. سماع نزد وی عبارت بود از شنیدن شعر و نثر و لغت از عرب فصیحی که به فصاحتش اعتماد داشت. از این رو، در جزیرة العرب به نزد قبایل می‌رفت و از آنان می‌شنید و چون [[کسایی]] از او پرسید این همه علم را از کجا آورده‌ای، پاسخ داد «‌از بیابان‌های حجاز و نجد و تهامه».<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۳۳، ۴۶</ref> با این که پیش از خلیل، قیاس در نحو نزد کسانی مانند عبدالله بن ابی اسحاق حضرمی رواج داشت، اما خلیل شیوه‌ای علمی به آن بخشید که از امتیازات مکتب بصره شد.<ref>مخزومی، الخلیل بن احمد الفراهیدی: اعماله و منهجه، ص۷۳</ref> از جمله، ابتکار نظریه عوامل نحوی و اصول و فروع آن از ابداعات اوست و به گفته [[شوقی ضیف]] با مطالعه کتاب [[سیبویه]] درمی یابیم که واضع نظریه عوامل، خلیل است.<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۳۸</ref>
خلیل در پایه‌گذاری و تثبیت قواعد نحوی بر سَماع(شنیدن)، تعلیل و قیاس تکیه داشت. سماع نزد وی عبارت بود از شنیدن شعر و نثر و لغت از عرب فصیحی که به فصاحتش اعتماد داشت. از این رو، در جزیرة العرب به نزد قبایل می‌رفت و از آنان می‌شنید و چون [[کسایی]] از او پرسید این همه علم را از کجا آورده‌ای، پاسخ داد «‌از بیابان‌های حجاز و نجد و تهامه».<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۳۳، ۴۶</ref> با اینکه پیش از خلیل، قیاس در نحو نزد کسانی مانند عبدالله بن ابی اسحاق حضرمی رواج داشت، اما خلیل شیوه‌ای علمی به آن بخشید که از امتیازات مکتب بصره شد.<ref>مخزومی، الخلیل بن احمد الفراهیدی: اعماله و منهجه، ص۷۳</ref> از جمله، ابتکار نظریه عوامل نحوی و اصول و فروع آن از ابداعات اوست و به گفته [[شوقی ضیف]] با مطالعه کتاب [[سیبویه]] درمی‌یابیم که واضع نظریه عوامل، خلیل است.<ref>شوقی ضیف، المدارس النحویة، ص۳۸</ref>


خلیل در مکتب‌های دیگر نحوی زبان عربی نیز تأثیرگذار بود. زیرا اصول مهم مکتب بصره (سماع، قیاس، تعلیل) در مکتب کوفه نیز پذیرفته شد و آنان به این اصول تکیه کردند. همچنان که کسایی نحو را از خلیل آموخت و [[فرّاء|یحیی بن زید فرّاء]] (متوفی ۲۰۷) نیز [[الکتاب]] سیبویه را همدم خود قرار داده بود.<ref>سیدی، رویکرد زبان شناختی به نحو عربی، ص۱۷۸</ref>
خلیل در مکتب‌های دیگر نحوی زبان عربی نیز تأثیرگذار بود. زیرا اصول مهم مکتب بصره (سماع، قیاس، تعلیل) در مکتب کوفه نیز پذیرفته شد و آنان به این اصول تکیه کردند. همچنان که کسایی نحو را از خلیل آموخت و [[فرّاء|یحیی بن زید فرّاء]] (متوفی ۲۰۷) نیز [[الکتاب]] سیبویه را همدم خود قرار داده بود.<ref>سیدی، رویکرد زبان شناختی به نحو عربی، ص۱۷۸</ref>
کاربر ناشناس