کاربر ناشناس
داستان خضر و موسی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←داستان خضر و موسی در عرفان
imported>Mgolpayegani |
imported>Mgolpayegani |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
داستان خضر و موسی کشش بسیاری در مباحث عرفانی داشته و گفتارها و استدلال‌های بسیاری از آن صورت پذیرفته است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: گنابادی، قرآن مجید و سه داستان اسرار آمیز عرفانی، ۱۳۶۰ش، ص۵۱.</ref> | داستان خضر و موسی کشش بسیاری در مباحث عرفانی داشته و گفتارها و استدلال‌های بسیاری از آن صورت پذیرفته است.<ref>برای نمونه رجوع کنید به: گنابادی، قرآن مجید و سه داستان اسرار آمیز عرفانی، ۱۳۶۰ش، ص۵۱.</ref> | ||
[[قرآن]] از مکان ملاقات خضر و موسی(ع) با عنوان مجمع البحرین یاد کرده است. [[مفسران]] در ذکر مصداق برای این مجمع البحرین، بحث‌های بسیاری کردند. با | [[قرآن]] از مکان ملاقات خضر و موسی(ع) با عنوان مجمع البحرین یاد کرده است. [[مفسران]] در ذکر مصداق برای این مجمع البحرین، بحث‌های بسیاری کردند. با این‌حال [[عارفان]]، مجمع البحرین را [[مقام احدیت]] معرفی کرده و حقیقت این مکان را مرز دو دریای [[وجوب و امکان]] نامیده‌اند. به بیان دیگر شخص باید از خود و عالم امکان گذر کرده و به مقام [[توحید]] راه یابد تا بتواند خضر خود را ملاقات کند.<ref> اسفندیار، محمودرضا؛ بیطرفان، طاهره، نگاهی به ابعاد عرفانی داستان موسی (ع) و خضر در قرآن، ۱۳۸۹ق، ص۱۱.</ref> | ||
اهل عرفان، سه مقام را برای [[انبیاء]] دانسته‌اند: | اهل عرفان، سه مقام را برای [[انبیاء]] دانسته‌اند: | ||
* مقام بشریت که به مانند دیگر انسان‌ها زندگی می‌کنند. | * مقام بشریت که به مانند دیگر انسان‌ها زندگی می‌کنند. | ||
* مقام [[رسالت]] که پیغام‌آوری از طرف خداوند | * مقام [[رسالت]] که پیغام‌آوری از طرف خداوند به‌سوی خلق است. | ||
* مقام [[ولایت]] که دعوت به راه دل و سیر الی الله و سلوک است. در این مقام به افراد به حسب استعدادشان، احکام قلبی و لوازم سلوک و حدود آن را تعلیم می‌دهند.<ref>گنابادی، قرآن مجید و سه داستان | * مقام [[ولایت]] که دعوت به راه دل و سیر الی الله و سلوک است. در این مقام به افراد به حسب استعدادشان، احکام قلبی و لوازم سلوک و حدود آن را تعلیم می‌دهند.<ref>گنابادی، قرآن مجید و سه داستان اسرارآمیز عرفانی، ۱۳۶۰ش، ص۴۴-۴۵.</ref> | ||
در این داستان خضر نماد «باطن» و دارای علم لدنی و ولایت است اما موسی(ع) نماد «ظاهر» و دارای رسالت، نبوت و تشریع است.<ref> اسفندیار، | در این داستان خضر نماد «باطن» و دارای علم لدنی و ولایت است اما موسی (ع) نماد «ظاهر» و دارای رسالت، نبوت و تشریع است.<ref> اسفندیار، محمودرضا؛ بیطرفان، طاهره؛ نگاهی به ابعاد عرفانی داستان موسی (ع) و خضر در قرآن، ۱۳۸۹ش، ص۱۸.</ref> موسی(ع) در این داستان هرچند در مقام تشریع کامل بود، امام در مقام باطن احتیاج به تکمیل داشت.<ref>گنابادی، قرآن مجید و سه داستان اسرارآمیز عرفانی، ۱۳۶۰ش، ص۵۴.</ref> | ||
== در ادبیات فارسی == | == در ادبیات فارسی == | ||