پرش به محتوا

سید محمدحسین شهریار: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Rezataran
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۵۵: خط ۵۵:
تحصیلات وی با قرائت گلستان و نصاب در مکتب روستا و نزد پدرش آغاز شد و در همان اوان با دیوان حافظ آشنایی پیدا کرد. پس از آن سیکل اول متوسطه را در مدرسه متحده و فیوضات به پایان رساند و در سال ۱۳۰۰ش. به تهران آمد و تحصیلات متوسطه را در [[دار الفنون]] (۱۳۰۳) به پایان رساند و وارد مدرسه طب شد.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> وی تا کلاس آخر مدرسه طب را تحصیل کرد و در چند مریضخانه، مدارج اکسترنی و انترنی را گذرانده است ولی در سال آخر به علل عشقی و ناراحتی خیال و پیش آمدهای دیگر از ادامه تحصیل محروم شد و با اینکه بعداً دوستانش به منظور تعقیب و تکمیل یکسال تحصیل وی تلاشهایی نمودند شهریار رغبتی نشان نداد و وارد خدمت دولتی شد.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>
تحصیلات وی با قرائت گلستان و نصاب در مکتب روستا و نزد پدرش آغاز شد و در همان اوان با دیوان حافظ آشنایی پیدا کرد. پس از آن سیکل اول متوسطه را در مدرسه متحده و فیوضات به پایان رساند و در سال ۱۳۰۰ش. به تهران آمد و تحصیلات متوسطه را در [[دار الفنون]] (۱۳۰۳) به پایان رساند و وارد مدرسه طب شد.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> وی تا کلاس آخر مدرسه طب را تحصیل کرد و در چند مریضخانه، مدارج اکسترنی و انترنی را گذرانده است ولی در سال آخر به علل عشقی و ناراحتی خیال و پیش آمدهای دیگر از ادامه تحصیل محروم شد و با اینکه بعداً دوستانش به منظور تعقیب و تکمیل یکسال تحصیل وی تلاشهایی نمودند شهریار رغبتی نشان نداد و وارد خدمت دولتی شد.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>


وی در سال ۱۳۱۰ وارد خدمت دولت شد و تهران را ترک کرد و به خراسان (اداره ثبت اسناد نیشابور و مشهد)<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref> رفت و تا سال ۱۳۱۴ش. در آنجا بود.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> در سال ۱۳۱۳ پدرش درگذشت و در قم مدفون شد.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>
وی در سال ۱۳۱۰ وارد خدمت دولت شد و تهران را ترک کرد و به خراسان (اداره ثبت اسناد نیشابور و مشهد)<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref> رفت و تا سال ۱۳۱۴ش. در آنجا بود.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> در سال ۱۳۱۳ پدرش درگذشت و در [[قم]] مدفون شد.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>


در سال ۱۳۱۵ به تهران بازگشت و وارد خدمت بانک کشاورزی گردید. در سال ۱۳۱۶، سه سال پس از فوت پدرش سفری برای دیدار خویشاوندان به تبریز نمود.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> چند سالی با تصویب و دستور نخست وزیری از کار و خدمت معاف بود و حقوق او را می‌پرداختند. چنانکه زاهدی، (دوست وی) در ادامه بیوگرافی نوشته شده در سال ۱۳۳۷ می‌نویسد: اخیراً به میل خود حاضر می‌شود برای ترمیم کسر خدمت مشغول کار هم باشد و به سبب زیبایی خطش، دفتر روزنامه شعبه بانک کشاورزی تبریز اغلب به خط او نوشته می‌شود.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>
در سال ۱۳۱۵ به [[تهران]] بازگشت و وارد خدمت بانک کشاورزی گردید. در سال ۱۳۱۶، سه سال پس از فوت پدرش سفری برای دیدار خویشاوندان به تبریز نمود.<ref>زهری، علی، مقدمه دیوان شهریار (۱)، ص۳۹.</ref> چند سالی با تصویب و دستور نخست وزیری از کار و خدمت معاف بود و حقوق او را می‌پرداختند. چنانکه زاهدی، (دوست وی) در ادامه بیوگرافی نوشته شده در سال ۱۳۳۷ می‌نویسد: اخیراً به میل خود حاضر می‌شود برای ترمیم کسر خدمت مشغول کار هم باشد و به سبب زیبایی خطش، دفتر روزنامه شعبه بانک کشاورزی تبریز اغلب به خط او نوشته می‌شود.<ref>زاهدی، لطف الله، بیوگرافی استاد شهریار، در دیوان شهریار (۱)، ص ۵۹.</ref>


وی در ۱۳۳۲ش به تبریز بازگشت و از ۱۳۴۶ش در دانشکده ادبیات تبریز به تدریس اشتغال یافت، و وزارت فرهنگ ایران،آموزشگاهی در تبریز به نام وی نامگذاری کرد و روز ۲۶ اسفند را در تاریخ فرهنگ آذربایجان روز شهریار نامید<ref>آرین پور، ج۳، ص۵۱۰</ref> وی در همان زمان منظومه معروف و ترکی خود به نام حیدر بابایه را منتشر کرد.<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref>
وی در ۱۳۳۲ش به تبریز بازگشت و از ۱۳۴۶ش در دانشکده ادبیات تبریز به تدریس اشتغال یافت، و وزارت فرهنگ ایران،آموزشگاهی در تبریز به نام وی نامگذاری کرد و روز ۲۶ اسفند را در تاریخ فرهنگ آذربایجان روز شهریار نامید<ref>آرین پور، ج۳، ص۵۱۰</ref> وی در همان زمان منظومه معروف و ترکی خود به نام حیدر بابایه را منتشر کرد.<ref> سخنوران نامی معاصر، ج۳، ص۲۱۰۸</ref>
کاربر ناشناس