دعای پنجاه و سوم صحیفه سجادیه: تفاوت میان نسخه‌ها

'''دعای پنجاه و سوم صحیفه سجادیه''' از دعاهای مأثور از [[امام سجاد(ع)]] است که هنگام تذلل و خاکساری نزد [[خدا]] آن را می‌خواند. امام(ع) در این دعا به آثار [[گناه]] در [[قیامت]] و دنیا اشاره دارد و بر لزوم بیداری از خواب غفلت قبل از تمام شدن زندگی تأکید می‌کند. در این دعا از خدا طلب [[آمرزش گناهان]] و آرامش در روز قیامت طلب شده است.

دعای پنجاه و سوم در [[فهرست شرح‌های صحیفه سجادیه|شرح‌های صحیفه سجادیه]] همچون [[شهود و شناخت]] اثر [[حسن ممدوحی کرمانشاهی]] به زبان فارسی و در کتاب [[ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین|ریاض السالکین]] اثر [[سید علی‌خان مدنی]] به زبان عربی شرح شده است.

دعای پنجاه و سوم، از دعاهای [[صحیفه سجادیه]] است که امام زین العابدین هنگام خاکساری و تذلل به درگاه الهی آن را می‌خواند. اظهار تذلل در پیشگاه الهی به‌وسیله زبان و دیگر اعضای بدن، باعث صعود روح انسان و [[تقرب به خدا]] می‌شود.<ref>فضل الله، آفاق الروح، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۶۲۶-۶۲۷.</ref> در مقابل شأن [[خدا]] که عزت و عظمت و اظهار بی‌نیازی مطلق است، شأن بنده را اظهار خاکساری دانسته‌اند و [[امام معصوم(ع)]] که به بالاترین درجات معرفت رسیده بیشتر از هرکسی اظهار تذلل در مقابل خدا می‌کند.<ref> ممدوحی کرمانشاهی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۳۶۵.</ref>  

* آثار گناه در [[قیامت]]: عدم توان سخن گفتن، حیرت و افسوس، شرمندگی و سرشکستگی

* سبک شمردن وعده‌های عذاب خداوند با گناه کردن  

* جرات و جسارت نسبت به خدا با انجام گناه  

* لزوم توجه و بیداری قبل از تمام شدن دنیا و رسیدن مرگ

* درخواست ترحم برای شرایطی که بدن‌ها می‌پوسند

* طلب امنیت و آرامش در جوار رحمت الهی  

* طلب گذشت از گناهان با بردباری<ref>ممدوحی، شهود و شناخت، ۱۳۸۸ش، ج۴، ص۳۶۵-۳۷۶؛ [https://www.erfan.ir/farsi/sahifeh53/faraz1 شرح فرازهای دعای پنجاه و سوم صحیفه از سایت عرفان].</ref>

دعای پنجاه و سوم صحیفه سجادیه همچنین در کتاب [[ریاض السالکین فی شرح صحیفه سید الساجدین|ریاض السالکین]] اثر [[سید علی‌خان مدنی]]،<ref>مدنی شیرازی، ریاض السالکین، ۱۴۳۵ق، ج۷، ص۳۹۵-۴۱۲.</ref> [[فی ظلال الصحیفه السجادیه]] اثر [[محمدجواد مغنیه]]،<ref>مغنیه، فی ظلال الصحیفه، ۱۴۲۸ق، ص۶۵۷-۶۶۰.</ref> [[ریاض العارفین]] تألیف [[محمد بن محمد دارابی]]<ref>دارابی، ریاض العارفین، ۱۳۷۹ش، ص۷۲۵-۷۳۰.</ref> و [[آفاق الروح]] نوشته [[سید محمدحسین فضل‌الله]]<ref> فضل‌الله، آفاق الروح، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۶۳۰-۶۳۵.</ref> به زبان عربی شرح شده است. واژه‌های این دعا هم در شرح‌های لغوی مانند [[تعلیقات علی الصحیفه السجادیه]] اثر [[فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، تعلیقات علی الصحیفه السجادیه، ۱۴۰۷ق، ص۱۰۳.</ref> و شرح الصحیفه السجادیه نوشته [[عزالدین جزائری]]<ref>جزایری، شرح الصحیفه السجادیه، ۱۴۰۲، ص۲۹۶-۲۹۸.</ref> توضیح داده شده است.

* دارابی، محمد بن محمد، ریاض العارفین فی شرح الصحیفه السجادیه، تحقیق حسین درگاهی، تهران، نشر اسوه، ۱۳۷۹ش.

* فیض کاشانی، محمد بن مرتضی، تعلیقات علی الصحیفه السجادیه، تهران، مؤسسه البحوث و التحقیقات الثقافیه، ۱۴۰۷ق.

* مغنیه، محمدجواد، فی ظلال الصحیفه السجادیه، قم، دار الکتاب الاسلامی، ۱۴۲۸ق.

 

[[Category:دعاهای صحیفه سجادیه]]

[[Category:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]