۱۷٬۸۱۹
ویرایش
فاطمیان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←دوره مغرب
جز (ویکی سازی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←دوره مغرب) |
||
| خط ۱۰۶: | خط ۱۰۶: | ||
[[پرونده:جامع الحاکم.jpg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| مسجد الحاکم در [[مصر]]]] | [[پرونده:جامع الحاکم.jpg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| مسجد الحاکم در [[مصر]]]] | ||
[[پرونده:جامع الازهر.jpeg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| [[جامع الازهر]]]] | [[پرونده:جامع الازهر.jpeg|بندانگشتی|چپ|۳۳۰px| [[جامع الازهر]]]] | ||
فاطمیان با تشکیل حکومت سعی کردند به ترویج مذهب تشیع اسماعیلی در مناطق زیر سلطه خود بپردازند. در شهرهایی که آنان تصرف می‌کردند، خطبه‌خوانی به نام امامان شیعه آغاز می‌شد و عبارت حی علی خیر العمل به اذان اضافه و گاه جلساتی برای مناظره بین دو مذهب ایجاد می‌شد. | فاطمیان با تشکیل حکومت سعی کردند به ترویج مذهب تشیع اسماعیلی در مناطق زیر سلطه خود بپردازند. در شهرهایی که آنان تصرف می‌کردند، خطبه‌خوانی به نام امامان شیعه آغاز می‌شد و عبارت [[حی علی خیر العمل]] به اذان اضافه و گاه جلساتی برای مناظره بین دو مذهب ایجاد می‌شد. | ||
<br /> | <br /> | ||
سیاست مذهبی خلفای نخستین فاطمی در ترویج مذهب اسماعیلی با یکدیگر تفاوت‌هایی داشت. در دوران دو خلیفه نخست، عبیدالله المهدی و جانشین وی القائم، سیاست تغییر سریع مذهب با سخت‌گیری بر سنی مذهبان و ایجاد محدودیت برای آنان پی گرفته شد که به مخالفت شدید اهل سنت انجامید. در این دوران علاوه بر جلساتی که برای تبلیغ مذهب اسماعیلی تشکیل می‌شد، محدودیت‌هایی برای فعالیت [[مالکیه|علمای مالکی]] که مذهب غالب در شمال آفریقا بود، وضع شد و از جمله تدریس و تالیف و صدور [[فتوا]] بر اساس این مذهب ممنوع شد و بدگویی به [[خلفا]] و صحابه رواج یافت و اجرای مناسک خاص اهل سنت مانند [[نماز تراویح]] ممنوع شد.<ref>چلونگر، «مقایسه و تحلیل سیاست‌های مذهبی فاطمیان در مغرب و مصر تا پایان الظاهر»، ص۲۱؛ فضلی، «بازخوانی سیاست مذهبی فاطمیان در مغرب»، ص۳۵-۳۶.</ref> بنابر روایت برخی منابع در این دوران تعدادی از علمای مالکی به قتل رسیدند. چنین برخوردهایی منجر به اعتراض مخالفان و همکاری آنان با [[خوارج]] در شورش‌های ضد فاطمی از جمله شورش ابویزید شد. | سیاست مذهبی خلفای نخستین فاطمی در ترویج مذهب اسماعیلی با یکدیگر تفاوت‌هایی داشت. در دوران دو خلیفه نخست، عبیدالله المهدی و جانشین وی القائم، سیاست تغییر سریع مذهب با سخت‌گیری بر سنی مذهبان و ایجاد محدودیت برای آنان پی گرفته شد که به مخالفت شدید اهل سنت انجامید. در این دوران علاوه بر جلساتی که برای تبلیغ مذهب اسماعیلی تشکیل می‌شد، محدودیت‌هایی برای فعالیت [[مالکیه|علمای مالکی]] که مذهب غالب در شمال آفریقا بود، وضع شد و از جمله تدریس و تالیف و صدور [[فتوا]] بر اساس این مذهب ممنوع شد و بدگویی به [[خلفا]] و صحابه رواج یافت و اجرای مناسک خاص اهل سنت مانند [[نماز تراویح]] ممنوع شد.<ref>چلونگر، «مقایسه و تحلیل سیاست‌های مذهبی فاطمیان در مغرب و مصر تا پایان الظاهر»، ص۲۱؛ فضلی، «بازخوانی سیاست مذهبی فاطمیان در مغرب»، ص۳۵-۳۶.</ref> بنابر روایت برخی منابع در این دوران تعدادی از علمای مالکی به قتل رسیدند. چنین برخوردهایی منجر به اعتراض مخالفان و همکاری آنان با [[خوارج]] در شورش‌های ضد فاطمی از جمله شورش ابویزید شد. | ||