پرش به محتوا

ساقی کوثر: تفاوت میان نسخه‌ها

۵۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۲ آوریل ۲۰۲۱
جز
تمیزکاری
جز (تمیزکاری)
جز (تمیزکاری)
خط ۱: خط ۱:
'''ساقی کوثر'''، از القاب [[علی بن ابی‌طالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب می‌کند.
'''ساقی کوثر'''، از القاب [[علی بن ابی‌طالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب می‌کند.


ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. این ترکیب در [[قرآن]] نیامده است. ساقی به معنای آب‌دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».]</ref><ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغت‌نامه ذیل واژه «ساقی».]</ref> در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد. [[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref>
ساقی کوثر، ترکیبی از ساقی و [[کوثر]] است. ساقی به معنای آب‌دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد.<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل واژه «ساقی».]</ref><ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغت‌نامه ذیل واژه «ساقی».]</ref> در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد. [[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نگاه کنید به خرمشاهی، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۹.</ref>


برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]] را همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] می‌دانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، ذیل کوثر، آیه۱.</ref> بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.</ref>
برخی از مفسران واژه کوثر در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]] را همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] می‌دانند که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است.<ref> سیوطی، الدر المنثور، ذیل کوثر، آیه۱.</ref> بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>نگاه کنید به خوارزمی، المناقب، ۱۴۱۴ق، ج۱، ص۲۹۴؛ طبری، ذخائر العقبی، ۱۳۵۶ق، ج۱، ص۸۶.</ref>