پرش به محتوا

ساقی کوثر: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۷۵ بایت اضافه‌شده ،  ‏۲۸ فوریهٔ ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ساقی کوثر'''، از القاب [[علی بن ابی طالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب می‌کند.
'''ساقی کوثر'''، از القاب [[علی بن ابی طالب(ع)]]، به معنای کسی که از [[حوض کوثر]] دیگران را سیراب می‌کند.


ساقی کوثر، ترکیبی اضافی از ساقی و [[کوثر]] است؛ این ترکیب در [[قرآن]] نیامده است، ساقی به معنای آب دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد<ref> فرهنگ لغت عمید، ذیل ساقی</ref>، در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد.[[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نک: دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۹</ref>
ساقی کوثر، ترکیبی اضافی از ساقی و [[کوثر]] است؛ این ترکیب در [[قرآن]] نیامده است، ساقی به معنای آب دهنده یا کسی است که به دیگری شراب یا آب دهد<ref>[http://www.vajehyab.com/amid/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C فرهنگ لغت عمید، ذیل ساقی]</ref> ، <ref> [http://www.vajehyab.com/dehkhoda/%D8%B3%D8%A7%D9%82%DB%8C دهخدا، لغت نامه ذیل، ساقی]</ref> در گذشته ساقی به کسی می‌گفتند که آب را در پیاله می‌ریخت و به دیگری می‌داد.[[کوثر]] نیز به معنای خیر کثیر است.<ref> نک: دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۲، ص۱۲۶۹</ref>


برخی از مفسران واژه کوثر را در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]]، همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] می‌دانند، که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است<ref>عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، ذیل کوثر، آیه۱، الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، سیوطی، ذیل کوثر، آیه۱</ref>، بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنّت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>رجوع کنید به موفق بن احمد اخطب خوارزم، المناقب، ج۱، ص۲۹۴؛ احمد بن عبداللّه طبری، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، ج۱، ص۸۶</ref>
برخی از مفسران واژه کوثر را در نخستین [[آیه]] [[سوره کوثر]]، همان [[حوض کوثر|حوض پیامبر(ص)]] می‌دانند، که آب آن از شیر سفیدتر و از عسل گواراتر است<ref>عبدالرحمان بن ابی بکر سیوطی، ذیل کوثر، آیه۱، الدرالمنثور فی التفسیر بالمأثور، سیوطی، ذیل کوثر، آیه۱</ref>، بنابر روایات [[شیعه]] و [[اهل سنّت]]، امام علی(ع) ساقی این حوض است.<ref>رجوع کنید به موفق بن احمد اخطب خوارزم، المناقب، ج۱، ص۲۹۴؛ احمد بن عبداللّه طبری، ذخائرالعقبی فی مناقب ذوی القربی، ج۱، ص۸۶</ref>