imported>M.bahrami |
|
| خط ۱۷: |
خط ۱۷: |
| {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{سخ}}{{حدیث|إِذْ قَالَتِ امْرَ‌أَتُ عِمْرَ‌انَ رَ‌بِّ إِنِّي نَذَرْ‌تُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّ‌رً‌ا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٣٥﴾|ترجمه= چون زن عمران گفت: «پروردگارا، آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد؛ پس، از من بپذير كه تو خود شنواى دانايى.»}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[سوره آل عمران|آل عمران]]، ٣٥| تراز = چپ| عرض = 200px|حاشیه= 5px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#F9EECA| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} | | {{جعبه نقل قول| عنوان =| نقل‌قول ={{سخ}}{{حدیث|إِذْ قَالَتِ امْرَ‌أَتُ عِمْرَ‌انَ رَ‌بِّ إِنِّي نَذَرْ‌تُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّ‌رً‌ا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ﴿٣٥﴾|ترجمه= چون زن عمران گفت: «پروردگارا، آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد؛ پس، از من بپذير كه تو خود شنواى دانايى.»}}|تاریخ بایگانی| منبع = [[سوره آل عمران|آل عمران]]، ٣٥| تراز = چپ| عرض = 200px|حاشیه= 5px|اندازه خط = 12px|رنگ پس‌زمینه =#F9EECA| گیومه نقل‌قول =| تراز منبع = چپ}} |
|
| |
|
| نذر در حقیقت پیمانی است با خداوند،<ref>تفسیر انوار درخشان، ج۱، ص۳۵۳.</ref> تا در نتیجه انجام عمل نیکی که آدمی بر خویش واجب می نماید، حق تعالی حاجت او را برآورد. نذر کردن دارای آداب خاصی می باشد از جمله: | | نذر شروطی دارد که عبارتند از: |
|
| |
|
| ===صیغه نذر=== | | ===صیغه نذر=== |
| از نظر شرعی نذر وقتی واجب العمل است که یا به صورت صیغه عربی خوانده شود و یا به صیغه فارسی که در بردارنده این مضمون باشد: برای خدا بر عهده و ذمه من باشد اگر فلان حاجت و خواسته من برآورده شد، فلان کار را انجام می دهم ولی اگر تنها از ذهن و قلب گذشته و خطور کرده باشد و صیغه نذر به صورت شرعی که گفته شد خوانده نشود، این نذر وجوب عمل ندارد البته عمل به آن بی اشکال است.
| | زمانی عمل به نذر الزامی است که صیغه نذر به عربی یا فارسی خوانده شود. این صیغه در زبان فارسی این چنین است: « برای خدا بر عهده و ذمه من باشد اگر فلان حاجت و خواسته من برآورده شد، فلان کار را انجام می‌دهم.» بنابراین اگر این صیغه به صورت شرعی آن گفته نشود، عمل به آن نذر ضرورتی ندارد. صیغه نذر احتیاج به قصد قربت دارد.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref> |
|
| |
|
| ===متعلق نذر=== | | ===متعلق نذر=== |
| مورد نذر باید رجحان داشته باشد. اگر نذر کند که کار [[حرام]] یا [[مکروه|مکروهى]] را انجام دهد، یا کار [[واجب]] یا [[مستحب|مستحبى]] را ترک کند، نذر او صحیح نیست. اگر نذر کند که کار [[مباح|مباحى]] را انجام دهد یا ترک نماید، چنانچه به جا آوردن آن و ترکش از هر جهت مساوى باشد، نذر او صحیح نیست، اما اگر انجام آن از جهتى بهتر باشد و انسان به قصد همان جهت نذر کند، نذر او صحیح است.(مثلا نذر کند غذایى را بخورد که براى عبادت قوت بگیرد) و نیز اگر ترک آن از جهتى بهتر باشد و انسان براى همان جهت نذر کند که آن را ترک نماید، نذر او صحیح مى‌باشد(مثلا براى این که دود مضر است، نذر کند که آن را استعمال نکند). اگر نذر کند [[نماز]] واجب خود را در جایى بخواند که بخودى خود [[ثواب]] نماز در آنجا زیاد نیست، مثلا نذر کند نماز را در اطاق بخواند، چنانچه نماز خواندن در آنجا از جهتى بهتر باشد مثلا به واسطه این که خلوت است انسان حضور قلب پیدا مى‌کند، نذر صحیح است.
| | انسان می‌تواند انجام دادن کاری را نذر کند که از نظر شرعی رجحان داشته باشد. مثلا نذر کند یک [[مستحب|عمل مستحب]] یا [[واجب]] را انجام دهد و یا کار [[حرام]] یا [[مکروه|مکروهى]] را ترک کند. بنابراین نذر ترک یک عمل مستحب یا واجب و یا انجام یک کار مکروه و یا حرام باطل است. |
|
| |
|
| ===امکان انجام نذر=== | | ===امکان انجام نذر=== |
| انسان کارى را مى‌تواند نذر کند که در توانش باشد بنابراین کسى که نمى‌تواند پیاده به [[کربلا]] برود، اگر نذر کند که پیاده برود نذر او صحیح نیست. | | انسان کارى را مى‌تواند نذر کند که در توانش باشد بنابراین کسى که نمى‌تواند پیاده به [[کربلا]] برود، اگر نذر کند که پیاده برود نذر او صحیح نیست.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref> |
|
| |
|
| ===نذر کننده=== | | ===نذر کننده=== |
| برای صحت نذر، نذر کننده باید دارای خصوصیت‌هایی باشد.
| | هر فرد عاقلی که به سن تکلیف رسیده باشد می‌تواند نذر کند البته باید نذرش از روی اختیار باشد و قصد جدی هم داشته باشد.<ref>توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص ۶۰۹-۶۱۲٫</ref> |
| * '''[[مکلف]] باشد''': شرط اول نذر آن است که نذر کننده باید مکلف باشد بنابراین بر کسی که مکلف نیست عمل و وفای به نذر واجب نیست.<ref>توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص ۶۰۹-۶۱۲٫</ref>
| |
| | |
| * '''عاقل باشد''': شرط دوم نذر آن است که نذرکننده عاقل باشد. بنابراین آدم سفیهى که مال خود را در کارهاى بیهوده مصرف مى‌کند، چنانچه با حال سفاهت بالغ شده باشد یا [[حاکم شرع]] او را از تصرف در اموالش جلوگیرى کرده باشد، نذرهاى مربوط به مالش صحیح نیست. <ref>توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص ۶۰۹-۶۱۲٫</ref>
| |
| | |
| * '''مختار باشد''':شرط سوم آن است که نذر کننده از روی اختیار نذر کند، بنابراین نذر کردن کسى که او را مجبور کرده‌اند، یا به واسطه عصبانى شدن بى‌اختیار نذر کرده، صحیح نیست. <ref>توضیح المسائل مراجع، ج۲، ص ۶۰۹-۶۱۲٫</ref>
| |
| * '''قصد نذر''': نذر کننده در حین نذر قصد داشته باشد بنابراین صرف خطور بر ذهن و صرف به کاربردن صیغه آن و یا نذر نمودن در مستی موجب تحقق آن نیست.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref>
| |
| * '''قصد قربت''': نذر کننده به هنگام نذر قصد قربت داشته باشد پس نذر [[کافر]] و نذر از روی [[ریا]] منعقد نمی گردد.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref>
| |
| * '''استطاعت''': امر مورد نذر در [[استطاعت (کلام)|استطاعت]] نذر کننده باشد و نذر به محال عرضی نیز نباشد.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref>
| |
| * '''نذر به معصیت''': امر مورد نذر از امور عبادی و یا [[مباح]] باشد لذا نذر به معصیت منعقد نمی‌گردد.<ref>خرمشاهی، ج۲، ص۲۲۲۱ و ۲۲۲۲.</ref>
| |
|
| |
|
| ==نذر و عدم توانایی انجام عمل== | | ==نذر و عدم توانایی انجام عمل== |
