سوره ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها

این [[سوره]] را '''ابراهیم''' نامیده‌اند؛ زیرا به داستان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] می‌پردازد.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۰.</ref>  

سوره ابراهیم ۵۲ آیه، ۸۳۳ کلمه و ۳۵۴۱ حرف دارد. این سوره به لحاظ حجمی جزو [[سوره‌های مثانی|سوره‌های مَثانی]] و کمی بیشتر از یک [[حزب (قرآن)|حِزب]] است. سوره ابراهیم با [[حروف مقطعه|حروف مُقَطَّعه]] (الر) آغاز می‌شود.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۰.</ref>

موضوع اساسی سوره ابراهیم، [[توحید]]، توصیف [[قیامت]] و حساب و جزا، داستان [[ابراهیم (پیامبر)|حضرت ابراهیم]] و ساختن [[کعبه]] به دست اوست. در این سوره آمده است [[اسلام]] همان دین حنیف ابراهیم(ع) است. دیگر موضوعاتی که در این سوره مطرح شده است، از این قرار است: وحدت تمام ادیان آسمانی، برشمردن نعمت‌های [[خدا]]، آثار [[شکر]] نعمت و [[کفران نعمت|کفران]] آن و عاقبت شاکران و منکران. در [[آیه|آیاتی]] از این سوره آمده است که در قیامت [[شیطان]] به مردم می‌گوید مرا ملامت نکنید که خود ستمکار و مستحق ملامت هستید.<ref>دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۴۰.</ref>