Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۵٬۴۹۵
ویرایش
فتوا: تفاوت میان نسخه‌ها
←احتیاط در فتوا
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
*عباراتی نظیر «اقوی آن است»، «بنا براقوی»، «اظهر آن است»، «بعید نیست»، «خالی از قوت نیست» و «احوط اقوی» که در کلام فقها و [[رساله توضیح‌المسائل|رساله‌های عملیه]] می‌آید، فتوا هستند<ref>اصولی، بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح المسایل (مراجع)، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۱، ص۱۹.</ref> و تعابیری مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست» در حکم فتوا هستند و مقلد نمی‌تواند در آنها به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref> | *عباراتی نظیر «اقوی آن است»، «بنا براقوی»، «اظهر آن است»، «بعید نیست»، «خالی از قوت نیست» و «احوط اقوی» که در کلام فقها و [[رساله توضیح‌المسائل|رساله‌های عملیه]] می‌آید، فتوا هستند<ref>اصولی، بنی‌هاشمی خمینی، رساله توضیح المسایل (مراجع)، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ج۱، ص۱۹.</ref> و تعابیری مانند: «بعید نیست لکن مسئله مشکل است»، «احوط اگرچه اقوی نیست»، «خالی از وجه نیست»، «مشکل است اگرچه خالی از قرب نیست» و «ممکن است قول به آن ولی خالی از اشکال نیست» در حکم فتوا هستند و مقلد نمی‌تواند در آنها به مجتهد دیگری رجوع کند.<ref>عاملی، الاصطلاحات الفقهیه، ۱۴۱۳ق، ص۱۵۷.</ref> | ||
==احتیاط در فتوا== | ==احتیاط در فتوا== | ||
احتیاط در فتوا در مواردی است كه فقیه در مسئله‌ای به دلیل و حجّت قطعی معتبر دست نیافته و مبنای او در آن مسئله، رجوع به احتیاط است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> و این غیر از فتوای به احتیاط است که در آن، فقیه از ادله احکام، وجوب احتیاط را استنباط کرده است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> | احتیاط در فتوا در مواردی است كه فقیه در مسئله‌ای به دلیل و حجّت قطعی معتبر دست نیافته و مبنای او در آن مسئله، رجوع به احتیاط است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> و این غیر از فتوای به احتیاط است که در آن، فقیه از ادله احکام، وجوب احتیاط را استنباط کرده است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> | ||
تعبیر به احتیاط در كتاب‌های فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> در تعریف [[احتیاط واجب]] گفته‌اند: گاهى مجتهد در بيان حكم شرعى فتوا نمى‌دهد و نظر قطعى ابراز نمى‌كند، بلكه از ابتدا وظيفه مكلف را به صورت احتياط بيان مى‌كند و در چنین مسائلى، مقلد مىتواند به همان احتیاط عمل کند یا به نظریه مجتهد دیگر كه بعد از مرجع تقلیدش، اعلم از دیگران است عمل كند<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۴.</ref> و فرق آن با [[احتیاط مستحب]] در این است که احتیاط مستحب همیشه همراه فتوا است؛ یعنی مجتهد در آن مسأله علاوه بر اظهار نظر، راه احتیاط را هم نشان داده است و مقلد می‌تواند در این مسأله به فتوا و یا به احتیاط عمل کند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref> | تعبیر به احتیاط در كتاب‌های فتوایی اگر پیش یا پس از فتوا نباشد، بیانگر احتیاط وجوبی است.<ref>مؤسسه دایرة المعارف الفقه الاسلامی، فرهنگ فقه فارسی، ۱۳۸۷ش، ج۱، ص۲۹۶-۲۹۷. </ref> در تعریف [[احتیاط واجب]] گفته‌اند: گاهى مجتهد در بيان حكم شرعى فتوا نمى‌دهد و نظر قطعى ابراز نمى‌كند، بلكه از ابتدا وظيفه مكلف را به صورت احتياط بيان مى‌كند و در چنین مسائلى، مقلد مىتواند به همان احتیاط عمل کند یا به نظریه مجتهد دیگر كه بعد از مرجع تقلیدش، اعلم از دیگران است عمل كند<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۴.</ref> و فرق آن با [[احتیاط مستحب]] در این است که احتیاط مستحب همیشه همراه فتوا است؛ یعنی مجتهد در آن مسأله علاوه بر اظهار نظر، راه احتیاط را هم نشان داده است و مقلد می‌تواند در این مسأله به فتوا و یا به احتیاط عمل کند.<ref>مکارم شیرازی، رساله احکام برای جوانان، ۱۳۸۶ش، ص۱۳.</ref> | ||
==فتواهای مشهور== | ==فتواهای مشهور== | ||