عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب: تفاوت میان نسخه‌ها

| لقب          = بَحرُالجود (دریای بخشش)

| محل زندگی    =[[مدینه]] و [[کوفه]]

وی تا زمان [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن(ع) با معاویه]]، با آن حضرت همراه بود. او در دوره حکومت [[معاویة بن ابی‌سفیان|معاویه]] و [[یزید]] عطایای آنها را می‌پذیرفت و در [[واقعه کربلا]] حضور نداشت؛ اما دو تن از فرزندانش به نام‌های [[عون بن عبدالله بن جعفر|عون]] و [[محمد بن عبدالله بن جعفر|محمد]] در [[روز عاشورا]] در کربلا به شهادت رسیدند.

عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب، از [[صحابه|صحابه پیامبر(ص)]] فرزند [[جعفر بن ابی‌طالب|جعفر طَیّار]] و [[اسماء دختر عمیس|اسماء دختر عُمَیس]] بود.<ref>ابن‌اثیر، اسدالغابه، ۱۴۰۹ق، ج‌۳، ص۹۴.</ref> پدرش جعفر از صحابه پیامبر(ص) بود که در [[جنگ موته]] به شهادت رسید. پیامبر(ص) پس از شهادت جعفر، عبدالله را مورد نوازش قرار داد.<ref> واقدی، المغازی، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص‌۷۶۶ـ۷۶۷.</ref> عبدالله با استناد به حدیث پیامبر(ص) که «جعفر را دیدم که در بهشت با ملائکه پرواز می‌کند»<ref> نگاه کنید به ابن‌حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۵۹۳.</ref>، ابن‌ذی‌الجناحین (فرزند کسی که دو بال داشت) نیز خوانده می‌شد.<ref> نگاه کنید به ابن‌حجر، الاصابه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۵۹۴.</ref>

عبدالله در [[حبشه]] به دنیا آمد. در هجرت جعفر بن ابی‌طالب به حبشه، همسرش اسماء بنت عمیس نیز همراه او بود<ref> ابن‌هشام، السیرة النبویة، دارالمعرفه، ج۱، ص۳۲۳.</ref> و عبدالله، به‌عنوان نخستین مولود [[اسلام|مسلمانان]]، در آنجا متولد شد.<ref> ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج‌۳، ص۸۸۰ـ۸۸۱.</ref> او در [[سال هفتم هجری قمری|سال هفتم هجرت]]، پس از [[غزوه خیبر]]، به همراه خانواده‌اش به [[مدینه]] نزد پیامبر(ص) رفت.<ref> ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۲۴۲.</ref>

بنابر کتاب [[فتوح‌ الشام (کتاب)|فتوح الشام]]، عبدالله در فتوحات شام که در زمان خلافت [[عمر بن خطاب]] رخ داد، مشارکت کرد.<ref> نگاه کنید به واقدی، فتوح‌الشام، ۱۴۱۷ق، ج‌۱، ص۹۴.</ref> او در دورۀ خلافت [[عثمان]]، هنگام تبعید [[ابوذر]] به [[ربذه|رَبَذِه]]، به تبعیت از علی(ع)، ابوذر را تا بیرون مدینه بدرقه کرد.<ref>یعقوبی، تاریخ الیعقوبی، دار صادر، ج‌۲، ص‌۱۷۲.</ref>

===حضور در جنگ‌های دروه خلافت امام علی(ع) ===

عبدالله با علی(ع) [[بیعت]] کرد<ref> مفید، الجمل، ۱۴۱۳ق، ص‌۱۰۷.</ref> و در بیشتر حوداث دوران [[خلافت علی(ع)]] حضور داشت{{مدرک}} او به طرفداری از علی(ع) در [[جنگ جمل]] شرکت کرد{{مدرک}} و در [[جنگ صفین]] نیز در سپاه امام علی(ع) بود و بر قبایل [[قریش]]، [[بنی‌اسد|اَسَد]] و [[قبیله کنانه|کنانه]] ریاست داشت<ref> ابن‌عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ۱۴۱۵ق، ج‌۲۷، ص‌۲۷۲.</ref> و به کمک [[مسلم بن عقیل]] پیادگانِ سَمت راست سپاه امام را فرماندهی می‌کرد.<ref> ابن‌اعثم کوفی، الفتوح، ۱۴۱۱ق، ج‌۳، ص‌۲۴.</ref> بنا به نقلی علی(ع) علت پذیرش [[ماجرای حکمیت|حَکَمیت]] را زنده ماندن افرادی همچون عبدالله بن جعفر دانست.<ref> منقری، وقعة الصفین، ۱۳۸۲ق، ص۵۳۰</ref> عبدالله از کسانی بود که به پایبندی [[عراق|عراقیان]] بر عهدنامه حکمیت گواهی داد.<ref>منقری، وقعة صفین، ۱۳۸۲ق، ص‌۵۰۷.</ref>

===قصاص ابن‌ملجم===

به گزارش ابن‌سعد و [[علی بن حسین مسعودی]] عبدالله، پس از [[شهادت]] امام علی(ع)، [[ابن‌ملجم]] را [[قصاص]] کرد.<ref>ابن‌سعد، الطبقات‌الکبری، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص‌۲۸-۲۹؛ مسعودی، مروج‌الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۱۴-۴۱۶.</ref> البته این گفته خلاف عبارت دیگری از مسعودی است که می‌گوید: «و قتل الحسنُ عبدالرحمن بن ملجمَ علی حسب ما ذکرنا».<ref>مسعودی، مروج‌الذهب، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۴۲۶.</ref> طبق نقل شیخ مفید [[امام حسن مجتبی(ع)]] دستور داد که ابن‌ملجم قصاص شود.<ref> مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج‌۱، ص‌۲۲.</ref>

==ارتباط با دربار معاویه==

==همراهی نکردن امام حسین(ع) در واقعه کربلا==

==بیعت با عبدالله بن زبیر==