نیابت عامه: تفاوت میان نسخه‌ها

مبنای روایی نیابت عامه، احادیثی است که از [[امامان شیعه|امامان معصوم(ع)]] رسیده است.<ref>منتظری، نظام الحکم فی الاسلام، ۱۳۸۵ش، ص۱۴۳، ص ۱۶۶؛ جوادی آملی، ولایت فقیه ۱۳۷۸ش، ص۱۵۰؛ کدیور، حکومت ولایی، ۱۳۷۸ش، ص۳۸۹ـ۳۹۲.</ref> معروف‌ترین حدیث در این باره، [[مقبوله عمر بن حنظله]] است.{{مدرک}} بر اساس این روایت، امام صادق(ع) تصریح کرده است که شیعیان باید برای حل اختلافات خود، به راویان حدیث و کسانی که حلال و حرام و احکام را می‌شناسند، رجوع کنند. بر اساس همین حدیث کسی که حکم [[فقیهان]] را رد و انکار کند، در واقع حکم امامان را رد کرده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۶۷.</ref> بنابر روایتی دیگر که از [[امام مهدی]] نقل شده، مؤمنان باید در رویدادهای روزگار، به راویان احادیث اهل بیت(ع) رجوع کنند؛ چرا که به تصریح وی، «آنان (راویان) [[حجت]] من بر شمایند و من حجت خدا بر ایشانم».<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۷، ص۱۴۰.</ref>