confirmed، movedable، protected، templateeditor
۵٬۵۹۴
ویرایش
خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
== دشمنی با اهلبیت(ع) == | == دشمنی با اهلبیت(ع) == | ||
به گفته ذهبی، تاریخنگار قرن هشتم متوکل [[ناصبی]] بود و در ناصبی بودن او هیچ اختلاف دیدگاهی وجود ندارد.<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۸، ص۵۵۲.</ref> او با ناصبیهای دیگری مانند علی بن جَهم، عُمَر بن فَرَح و ابناُترُجه همنشینی داشت<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۵۶.</ref> که درباره امام علی(ع) بسیار بدگویی میکردند.<ref>ابنخلدون، تاریخ ابنخلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۴۹.</ref> متوکل عباسی خدمتکاری داشت که با شبیه کردن خود به امام علی(ع)، به تمسخر وی میپرداخت.<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۵۵-۵۶.</ref> به گفته [[محمدجواد مغنیه]]، نویسنده [[الشیعة و الحاکمون (کتاب)| کتاب الشیعة و الحاکمون]] روزی [[منتصر عباسی|مُنتَصِر]] فرزند متوکل شنید که پدرش به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه زهرا(س)]] دشنام میدهد و به همین دلیل نزد یکی از فقیهان رفته، حکم این عمل پدرش را پرسید.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> فقیه، پدرش را [[مهدور الدم]] خواند، اما جزای فردی که پدرش را به قتل برساند، کوتاه شدن عمرش دانست.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> منتصر با مهم ندانستن کوتاهی عمرش، متوکل را به قتل رساند و تنها پس از هفت ماه، خود نیز کشته شد.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> | به گفته ذهبی، تاریخنگار قرن هشتم متوکل [[ناصبی]] بود و در ناصبی بودن او هیچ اختلاف دیدگاهی وجود ندارد.<ref>ذهبی، تاریخ الاسلام، ۱۴۱۳ق، ج۱۸، ص۵۵۲.</ref> او با ناصبیهای دیگری مانند علی بن جَهم، عُمَر بن فَرَح و ابناُترُجه همنشینی داشت<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۵۶.</ref> که درباره امام علی(ع) بسیار بدگویی میکردند.<ref>ابنخلدون، تاریخ ابنخلدون، ۱۴۰۸ق، ج۳، ص۳۴۹.</ref> متوکل عباسی خدمتکاری داشت که با شبیه کردن خود به امام علی(ع)، به تمسخر وی میپرداخت.<ref>ابناثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۵۵-۵۶.</ref> به گفته [[محمدجواد مغنیه]]، نویسنده [[الشیعة و الحاکمون (کتاب)| کتاب الشیعة و الحاکمون]] روزی [[منتصر عباسی|مُنتَصِر]] فرزند متوکل شنید که پدرش به [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه زهرا(س)]] دشنام میدهد و به همین دلیل نزد یکی از فقیهان رفته، حکم این عمل پدرش را پرسید.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> فقیه، پدرش را [[مهدور الدم]] خواند، اما جزای فردی که پدرش را به قتل برساند، کوتاه شدن عمرش دانست.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> منتصر با مهم ندانستن کوتاهی عمرش، متوکل را به قتل رساند و تنها پس از هفت ماه، خود نیز کشته شد.<ref>مغنیه، الشیعه و الحاکمون، ۱۴۲۱ق، ص۱۷۱.</ref> | ||
===ویران کردن مزار امام حسین (ع)=== | |||
{{اصلی|تخریب حرم امام حسین(ع)}} | |||
متوکل عباسی در سال ۲۳۶ق دستور تخریب و ویرانی قبر حسین بن علی(ع) را صادر کرد.<ref>ابنجوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۳۷.</ref> ازاینرو تمامی آثاری که در اطراف آن بود ویران شد، اما کسی برای ویران کردن قبر امام حسین اقدام نکرد تا آنکه گروهی از یهود به ویران کردن قبر اقدام کردند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۷۹.</ref> پس از ویران ساختن قبرها به آنجا آب بستند، زمینها را شخم زده، در آن زراعت کردند<ref>ابنجوزی، المنتظم، ۱۴۱۲ق، ج۱۱، ص۲۳۷.</ref> و زائران تحت تعقیب قرار گرفتند.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبین، دار المعرفه، ص۴۷۹.</ref> بنا بر بعضی اقوال، وی دو مرتبه به تخریب قبر امام حسین اقدام کرد، یکبار در سال ۲۳۳ق و یکبار در سال ۲۳۶ق و در این فاصله، بقعه تعمیر شده بود، که ویرانی دوم مهمتر بوده است.<ref>مدرس، شهر حسین(ع)، ۱۳۸۰ش، ص۲۰۶-۲۰۷.</ref> | |||
تخریب مزار امام حسین (ع)، مسلمانان را خشمگین کرد؛ تا آنجا که مردم بغداد بر در و دیوار مساجد شعارهایی علیه متوکل نوشتند و شاعران با سرودن اشعاری به هجو او پرداختند.<ref>سیوطی، تاریخ الخلفاء، ۱۴۲۵ق، ص۲۵۳.</ref> | |||
== وضعیت شیعیان == | == وضعیت شیعیان == |