پرش به محتوا

ملا محمد اشرفی مازندرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش ۲|ماه=فوریه|روز=۸|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}
{{در دست ویرایش ۲|ماه=فوریه|روز=۸|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}


حاجى اشرفى، محمدبن محمدمهدى مازندرانى بارفروشى، مشهور به حجت اشرفى و ملقب به حجةالاسلام، فقیه شیعى قرن سیزدهم و چهاردهم.
حاجى اشرفى، محمدبن محمدمهدى مازندرانى بارفروشى، مشهور به حجت اشرفى و ملقب به حجةالاسلام، فقیه شیعى قرن سیزدهم و چهاردهم.  


حاجى اشرفى  در 1220 در قصبه اشرف (بهشهر) مازندران به دنیا آمد.<ref>حبیب‌آبادى، ج 3، ص678ـ 679؛ مهجورى، ص 80؛ قس مشار، ج 5، ستون 849، كه تولد او را در حدود 1232 ذكر كرده است</ref> حاجی‌اشرفى بیشتر عمر خود را در بارفروش (بابُل كنونى) گذراند<ref>قزوینى، ص 35</ref> و در همانجا به تحصیل مقدّمات پرداخت.<ref>مهجورى، همانجا</ref> او عمدتآ نزد سعیدالعلماء مازندرانى دانش آموخت و از وى اجازه اجتهاد نیز گرفت.<ref>رجوع کنید به موسوى اصفهانى، ج 1، ص 125؛ مهجورى، همانجا</ref> در حوزه علمیه نجف از محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر و شیخ مرتضى انصارى بهره علمى برد و بعد از اتمام تحصیلات به بابل بازگشت و همانجا ساكن شد.<ref>حرزالدین، ج 2، ص 227؛ حبیب‌آبادى، ج 3، ص 678؛ مهجورى، همانجا</ref>
==زندگانی==


حاجى اشرفى در علوم حدیث، تفسیر، حكمت، كلام، فقه و اصول متبحر بود<ref>مهجورى، همانجا</ref> و عده‌اى از مردم ایران از او تقلید می‌كردند.<ref>اعتمادالسلطنه، ج 1، ص 194؛ قمى، ج 2، ص 628</ref> او را صاحب كرامات، زاهد، عابد و خوش سخن وصف كرده و برخى او را متمایل به تصوف دانسته‌اند.<ref>رجوع کنید به معصوم علیشاه، ج 3، ص 652؛ اعتمادالسلطنه، همانجا؛ شریف رازى، ج 3، ص 161ـ162؛ موسوى اصفهانى، ج ص 124؛ مهجورى، همانجا</ref> او در 1315 در بابل درگذشت و همانجا دفن شد. بقعه وى هم اكنون زیارتگاه است.<ref>آقابزرگ طهرانى، ج ص 46؛ شریف‌رازى، ج ص 161؛ قس شریف كاشانى (ص 108) كه عمر او را بیش از صد سال ذكر كرده است</ref>
حاجى اشرفى در ۱۲۲۰ در قصبه اشرف ([[بهشهر]]) [[مازندران]] به دنیا آمد. <ref> حبیب‌آبادى، ج ۳، ص۶۷۸ـ ۶۷۹؛ مهجورى، ص ۸۰؛ قس مشار، ج ۵، ستون ۸۴۹، که تولد او را در حدود ۱۲۳۲ ذکر کرده است </ref> حاجی‌اشرفى بیشتر عمر خود را در بارفروش ([[بابل|بابُل]] کنونى) گذراند <ref> قزوینى، ص ۳۵ </ref> و در همانجا به تحصیل مقدّمات پرداخت. <ref> مهجورى، همانجا </ref> او عمدتآ نزد [[سعیدالعلماء مازندرانى]] دانش آموخت و از وى اجازه [[اجتهاد]] نیز گرفت. <ref> رجوع کنید به موسوى اصفهانى، ج ۱، ص ۱۲۵؛ مهجورى، همانجا </ref> در [[حوزه علمیه نجف]] از [[محمدحسن نجفی]] معروف به صاحب جواهر و [[شیخ مرتضی انصاری]] بهره علمى برد و بعد از اتمام تحصیلات به بابل بازگشت و همانجا ساکن شد. <ref> حرزالدین، ج ۲، ص ۲۲۷؛ حبیب‌آبادى، ج ۳، ص ۶۷۸؛ مهجورى، همانجا </ref>  


تألیفات حاجى اشرفى عبارت‌اند از: اسرارالشهادة، به فارسى، كه در 1315 و 1322 به چاپ رسیده است؛ ذریعةالنجاة، رساله عملیه او به فارسى، در عبادات و بعضى ابواب معاملات، كه در 1312 (یا 1316) چاپ شد؛ شعائر الاسلام فى مسائل الحلال و الحرام، معروف به «سؤال و جواب»، كه شرح شرایع الاسلام محقق حلّى است و در 1312در تهران چاپ شد.<ref>مدرس تبریزى، ج ص 129؛ آقابزرگ طهرانى، ج ص 46، ج10، ص 32، ج 11، ص 218، ج 12، ص 249، ج 13، ص 328، ج 14، ص 191؛ مشار، ج 2، ستون850؛ موسوى اصفهانى، ج ص 125</ref>
حاجى اشرفى در علوم [[حدیث]]، [[تفسیر]]، [[حکمت]]، [[کلام]]، [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] متبحر بود <ref> مهجورى، همانجا </ref> و عده‌اى از مردم ایران از او [[تقلید]] می‌کردند. <ref> اعتمادالسلطنه، ج ۱، ص ۱۹۴؛ قمى، ج ۲، ص ۶۲۸ </ref> او را صاحب کرامات، زاهد، عابد و خوش سخن وصف کرده و برخى او را متمایل به [[تصوف]] دانسته‌اند. <ref> رجوع کنید به معصوم علیشاه، ج ۳، ص ۶۵۲؛ اعتمادالسلطنه، همانجا؛ شریف رازى، ج ۳، ص ۱۶۱ـ۱۶۲؛ موسوى اصفهانى، ج ۱، ص ۱۲۴؛ مهجورى، همانجا </ref> او در ۱۳۱۵ در بابل درگذشت و همانجا دفن شد. بقعه وى هم اکنون زیارتگاه است. <ref> آقابزرگ طهرانى، ج ۲، ص ۴۶؛ شریف‌رازى، ج ۳، ص ۱۶۱؛ قس شریف کاشانى (ص ۱۰۸) که عمر او را بیش از صد سال ذکر کرده است </ref>
 
==تألیفات==
 
تألیفات حاجى اشرفى عبارت‌اند از:  
# اسرارالشهادة، به فارسى، که در ۱۳۱۵ و ۱۳۲۲ به چاپ رسیده است؛  
# ذریعةالنجاة، رساله عملیه او به فارسى، در عبادات و بعضى ابواب معاملات، که در ۱۳۱۲ (یا ۱۳۱۶) چاپ شد؛  
# شعائر الاسلام فى مسائل الحلال و الحرام، معروف به «سؤال و جواب»، که شرح [[شرایع الاسلام]] [[محقق حلی|محقق حلّى]] است و در ۱۳۱۲در [[تهران]] چاپ شد. <ref> مدرس تبریزى، ج ۱، ص ۱۲۹؛ آقابزرگ طهرانى، ج ۲، ص ۴۶، ج۱۰، ص ۳۲، ج ۱۱، ص ۲۱۸، ج ۱۲، ص ۲۴۹، ج ۱۳، ص ۳۲۸، ج ۱۴، ص ۱۹۱؛ مشار، ج ۲، ستون۸۵۰؛ موسوى اصفهانى، ج ۱، ص ۱۲۵ </ref>  


== پانویس ==
== پانویس ==
  {{پانویس|اندازه=ریز|۴}}
  {{پانویس|اندازه=ریز|۴}}  


== منابع ==
== منابع ==
  {{ستون-شروع}}
  {{ستون-شروع}}  


* آقابزرگ طهرانى.
* آقابزرگ طهرانى.  
* محمدحسن‌بن على اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج تهران : اساطیر، 1363ش.
* محمدحسن‌بن على اعتمادالسلطنه، المآثر و الآثار، در چهل سال تاریخ ایران، چاپ ایرج افشار، ج ۱، تهران: اساطیر، ۱۳۶۳ش.  
* محمدعلى حبیب‌آبادى، مكارم الآثار در احوال رجال دو قرن 13 و 14 هجرى، ج اصفهان 1351ش.
* محمدعلى حبیب‌آبادى، مکارم الآثار در احوال رجال دو قرن ۱۳ و ۱۴ هجرى، ج ۳، اصفهان ۱۳۵۱ش.  
* محمد حرزالدین، معارف‌الرجال فى تراجم العلماء و الادباء، قم 1405.
* محمد حرزالدین، معارف‌الرجال فى تراجم العلماء و الادباء، قم ۱۴۰۵.  
* محمدشریف رازى، گنجینه دانشمندان، تهران 1352ـ1354ش.
* محمدشریف رازى، گنجینه دانشمندان، تهران ۱۳۵۲ـ۱۳۵۴ش.  
* حبیب‌اللّه‌بن على مدد شریف كاشانى، لباب‌الالقاب فى القاب الاطیاب: فیه معرفة احوال الرجال من علماءالشیعة، كاشان 1372ش.
* حبیب‌اللّه‌بن على مدد شریف کاشانى، لباب‌الالقاب فى القاب الاطیاب: فیه معرفة احوال الرجال من علماءالشیعة، کاشان ۱۳۷۲ش.  
* محمد قزوینى، «وفیات معاصرین»، یادگار، سال ش 3 (آبان 1325).
* محمد قزوینى، «وفیات معاصرین»، یادگار، سال ۳، ش ۳ (آبان ۱۳۲۵).  
* عباس قمى، فوائدالرضویه: زندگى علماى مذهب شیعه، تهران، 1327ش.
* عباس قمى، فوائدالرضویه: زندگى علماى مذهب شیعه، تهران، ۱۳۲۷ش.  
* محمدعلى مدرس تبریزى، ریحانةالادب، تهران 1374ش.
* محمدعلى مدرس تبریزى، ریحانةالادب، تهران ۱۳۷۴ش.  
* خانبابا مشار، مؤلفین كتب چاپى فارسى و عربى، تهران 1340ـ 1344ش.
* خانبابا مشار، مؤلفین کتب چاپى فارسى و عربى، تهران ۱۳۴۰ـ ۱۳۴۴ش.  
* محمدمعصوم‌بن زین‌العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران، 1318.
* محمدمعصوم‌بن زین‌العابدین معصوم علیشاه، طرائق الحقائق، چاپ محمدجعفر محجوب، تهران، ۱۳۱۸.  
* محمدمهدى موسوى اصفهانى، احسن‌الودیعة فى تراجم اشهر مشاهیر مجتهدى الشیعة، او، تتمیم روضات‌الجنات، بغداد، 1348.
* محمدمهدى موسوى اصفهانى، احسن‌الودیعة فى تراجم اشهر مشاهیر مجتهدى الشیعة، او، تتمیم روضات‌الجنات، بغداد، ۱۳۴۸.  
* اسماعیل مهجورى، دانشمندان و رجال مازندران، به كوشش هدایت‌اللّه مهجورى، تهران، 1353ش.
* اسماعیل مهجورى، دانشمندان و رجال مازندران، به کوشش هدایت‌اللّه مهجورى، تهران، ۱۳۵۳ش.


{{پایان}}
{{پایان}}
کاربر ناشناس