ملا محمد اشرفی مازندرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

ملا محمد اشرفی مازندرانی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ فوریهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۳:۰۱

۸۵ بایت اضافه‌شده ، ‏۸ فوریهٔ ۲۰۱۵

بدون خلاصۀ ویرایش

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Mahboobi

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
 {{در دست ویرایش ۲|ماه=فوریه|روز=۸|سال=۲۰۱۵|چند = 2}}
 حاجى اشرفى ، محمدبن محمدمهدى مازندرانى بارفروشى، مشهور به حجت اشرفى و ملقب به حجةالاسلام، فقیه شیعى قرن سیزدهم و چهاردهم.
+حاجى اشرفى  در 1220 در قصبه اشرف (بهشهر) مازندران به دنیا آمد.<ref>حبیب‌آبادى، ج 3، ص678ـ 679؛ مهجورى، ص 80؛ قس مشار، ج 5، ستون 849، كه تولد او را در حدود 1232 ذكر كرده است</ref> حاجی‌اشرفى بیشتر عمر خود را در بارفروش (بابُل كنونى) گذراند<ref>قزوینى، ص 35</ref> و در همانجا به تحصیل مقدّمات پرداخت.<ref>مهجورى، همانجا</ref> او عمدتآ نزد سعیدالعلماء مازندرانى دانش آموخت و از وى اجازه اجتهاد نیز گرفت.<ref>رجوع کنید به موسوى اصفهانى، ج 1، ص 125؛ مهجورى، همانجا</ref> در حوزه علمیه نجف از محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر و شیخ مرتضى انصارى بهره علمى برد و بعد از اتمام تحصیلات به بابل بازگشت و همانجا ساكن شد.<ref>حرزالدین، ج 2، ص 227؛ حبیب‌آبادى، ج 3، ص 678؛ مهجورى، همانجا</ref>
-وى در 1220 در قصبه اشرف (بهشهر) مازندران به دنیا آمد (حبیب‌آبادى، ج 3، ص678ـ 679؛ مهجورى، ص 80؛ قس مشار، ج 5، ستون 849، كه تولد او را در حدود 1232 ذكر كرده است). حاجی‌اشرفى بیشتر عمر خود را در بارفروش (بابُل كنونى) گذراند (قزوینى، ص 35) و در همانجا به تحصیل مقدّمات پرداخت (مهجورى، همانجا). او عمدتآ نزد سعیدالعلماء مازندرانى دانش آموخت و از وى اجازه اجتهاد نیز گرفت (رجوع کنید به موسوى اصفهانى، ج 1، ص 125؛ مهجورى، همانجا). در حوزه علمیه نجف از محمدحسن نجفی معروف به صاحب جواهر و شیخ مرتضى انصارى بهره علمى برد و بعد از اتمام تحصیلات به بابل بازگشت و همانجا ساكن شد (حرزالدین، ج 2، ص 227؛ حبیب‌آبادى، ج 3، ص 678؛ مهجورى، همانجا).
+حاجى اشرفى در علوم حدیث، تفسیر، حكمت، كلام، فقه و اصول متبحر بود<ref>مهجورى، همانجا</ref> و عده‌اى از مردم ایران از او تقلید می‌كردند.<ref>اعتمادالسلطنه، ج 1، ص 194؛ قمى، ج 2، ص 628</ref> او را صاحب كرامات، زاهد، عابد و خوش سخن وصف كرده و برخى او را متمایل به تصوف دانسته‌اند.<ref>رجوع کنید به معصوم علیشاه، ج 3، ص 652؛ اعتمادالسلطنه، همانجا؛ شریف رازى، ج 3، ص 161ـ162؛ موسوى اصفهانى، ج 1، ص 124؛ مهجورى، همانجا</ref> او در 1315 در بابل درگذشت و همانجا دفن شد. بقعه وى هم اكنون زیارتگاه است.<ref>آقابزرگ طهرانى، ج 2، ص 46؛ شریف‌رازى، ج 3، ص 161؛ قس شریف كاشانى (ص 108) كه عمر او را بیش از صد سال ذكر كرده است</ref>
-حاجى اشرفى در علوم حدیث، تفسیر، حكمت، كلام، فقه و اصول متبحر بود (مهجورى، همانجا) و عده‌اى از مردم ایران از او تقلید می‌كردند (اعتمادالسلطنه، ج 1، ص 194؛ قمى، ج 2، ص 628). او را صاحب كرامات، زاهد، عابد و خوش سخن وصف كرده و برخى او را متمایل به تصوف دانسته‌اند (رجوع کنید به معصوم علیشاه، ج 3، ص 652؛ اعتمادالسلطنه، همانجا؛ شریف رازى، ج 3، ص 161ـ162؛ موسوى اصفهانى، ج 1، ص 124؛ مهجورى، همانجا). او در 1315 در بابل درگذشت و همانجا دفن شد. بقعه وى هم اكنون زیارتگاه است (آقابزرگ طهرانى، ج 2، ص 46؛ شریف‌رازى، ج 3، ص 161؛ قس شریف كاشانى (ص 108) كه عمر او را بیش از صد سال ذكر كرده است).
+تألیفات حاجى اشرفى عبارت‌اند از: اسرارالشهادة، به فارسى، كه در 1315 و 1322 به چاپ رسیده است؛ ذریعةالنجاة، رساله عملیه او به فارسى، در عبادات و بعضى ابواب معاملات، كه در 1312 (یا 1316) چاپ شد؛ شعائر الاسلام فى مسائل الحلال و الحرام، معروف به «سؤال و جواب»، كه شرح شرایع الاسلام محقق حلّى است و در 1312در تهران چاپ شد.<ref>مدرس تبریزى، ج 1، ص 129؛ آقابزرگ طهرانى، ج 2، ص 46، ج10، ص 32، ج 11، ص 218، ج 12، ص 249، ج 13، ص 328، ج 14، ص 191؛ مشار، ج 2، ستون850؛ موسوى اصفهانى، ج 1، ص 125</ref>
-تألیفات حاجى اشرفى عبارت‌اند از: اسرارالشهادة، به فارسى، كه در 1315 و 1322 (? 1312) به چاپ رسیده است؛ ذریعةالنجاة، رساله عملیه او به فارسى، در عبادات و بعضى ابواب معاملات، كه در 1312 (یا 1316) چاپ شد؛ شعائر الاسلام فى مسائل الحلال و الحرام، معروف به «سؤال و جواب»، كه شرح شرایع الاسلام محقق حلّى است و در 1312در تهران چاپ شد (مدرس تبریزى، ج 1، ص 129؛ آقابزرگ طهرانى، ج 2، ص 46، ج10، ص 32، ج 11، ص 218، ج 12، ص 249، ج 13، ص 328، ج 14، ص 191؛ مشار، ج 2، ستون850؛ موسوى اصفهانى، ج 1، ص 125).
 == پانویس ==