آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←تفسیر اهل سنت
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←تفسیر اهل سنت) |
Ahmadnazem (بحث | مشارکتها) جز (←تفسیر اهل سنت) |
||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
از علمای شیعه، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] نیز همین نظر را در [[مجمع البیان|تفسیرش]] دارد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج ۳، ص ۹۸</ref> | از علمای شیعه، [[فضل بن حسن طبرسی|طبرسی]] نیز همین نظر را در [[مجمع البیان|تفسیرش]] دارد. <ref>طبرسی، مجمع البیان، ج ۳، ص ۹۸</ref> | ||
بر اساس این تفسیر، خداوند امانت دین را بر آسمان و زمین عرضه داشت و آنها چون طاقت نداشتند، برنتافتند. خداوند آن را به انسان عرضه کرد و انسان از چگونگی امانت و فوایدِ مترتب بر آن پرسید و چون پاسخ شنید که به ادای آن پاداش می‌بیند و به ردّ آن عقاب، آن را پذیرفت؛ اما سرانجام، در ادای آن خیانت کرد و معلوم شد که او ظلوم و جهول است: ظالم بر نفس خود و جاهل به امر الهی.<ref>طبری، تفسیر، ج ۲۲، ص ۳۸-۳۹؛ احمد میبدی، کشف الاسرار، ج ۸، ص ۹۴.</ref> | بر اساس این تفسیر، خداوند امانت دین را بر آسمان و زمین عرضه داشت و آنها چون طاقت نداشتند، برنتافتند. خداوند آن را به انسان عرضه کرد و انسان از چگونگی امانت و فوایدِ مترتب بر آن پرسید و چون پاسخ شنید که به ادای آن پاداش می‌بیند و به ردّ آن عقاب، آن را پذیرفت؛ اما سرانجام، در ادای آن خیانت کرد و معلوم شد که او ظلوم و جهول است: ظالم بر نفس خود و جاهل به امر الهی.<ref>طبری، تفسیر، ج ۲۲، ص ۳۸-۳۹؛ احمد میبدی، کشف الاسرار، ج ۸، ص ۹۴.</ref> | ||
برخی نیز امانت را به [[نماز]]<ref> نک: حویزی، ج ۴، ص۳۱۳</ref>، [[ | برخی نیز امانت را به [[نماز]]<ref> نک: حویزی، ج ۴، ص۳۱۳</ref>، [[زکات]]، [[روزه]] و [[حج]]، تفسیر کرده‌اند؛ چراکه ادا کردن واجب و به جا نیاوردن آنها خیانت است.<ref>ابوالفتوح، ج ۱، ص۷۸۴</ref>، برخی دیگر امانت را سرائر طاعات و خفیات شرع می‌دانند؛ چون عوام مردم بر امانت بودن آنها آگاهی ندارند.<ref>غزالی، محمد، ص ۵۷؛ میبدی، ج ۸، ص۹۳</ref> همه این تفاسیر در واقع ذیل تفسیر پیشین، یعنی تفسیبر امانت به دین و حدود و تکالیف آن است. | ||
===تفسیر شیعه=== | ===تفسیر شیعه=== | ||