آیه امانت: تفاوت میان نسخه‌ها

مفسران [[اهل سنت]] امانت را به‌ دین‌ و حدود و تکالیف‌ و فرایض‌ آن‌ و اوامر و نواهی‌ خداوند تفسیر کرده‌اند؛ زیرا همان‌گونه‌ که‌ امانت‌ لازم‌الاداء است‌، ادای‌ تکالیف‌ و فرایض‌ دینی‌ و اوامر و نواهی‌ الهی‌ هم‌ واجب‌ است‌ و به‌ این‌ اعتبار همه‌ در زمره امانت‌ الهی‌ محسوب می‌شوند.<ref>ابن‌ عربی‌، احکام‌ القرآن‌، ج ۳، ص ۱۵۸۸-۱۵۸۹؛ احمد میبدی، کشف الاسرار، ج۸، ص۹۴؛ آلوسی‌، روح‌ المعانی‌، ج ۲۲، ص ۹۶؛ فخرالدین رازی، التفسیر الکبیر، ج ۲۵، ص ۲۳۵.</ref>

از علمای شیعه، طبرسی نیز همین نظر را در تفسیرش دارد. <ref>طبرسی‌، مجمع‌ البیان‌، ج ۳، ص ۹۸</ref>

بر اساس این تفسیر، خداوند امانت‌ دین‌ را بر آسمان‌ و زمین‌ عرضه‌ داشت‌ و آنها چون‌ طاقت‌ نداشتند، برنتافتند. خداوند آن‌ را به‌ انسان‌ عرضه‌ کرد و انسان‌ از چگونگی‌ امانت‌ و فوایدِ مترتب‌ بر آن‌ پرسید و چون‌ پاسخ‌ شنید که‌ به‌ ادای‌ آن‌ پاداش‌ می‌بیند و به‌ ردّ آن‌ عقاب‌، آن‌ را پذیرفت‌؛ اما سرانجام‌، در ادای‌ آن‌ خیانت‌ کرد و معلوم شد که‌ او ظلوم‌ و جهول‌ است‌؛ ظالم‌ بر نفس‌ خود و جاهل‌ به‌ امر الهی‌.<ref>طبری، تفسیر، ج ۲۲، ص ۳۸-۳۹؛ احمد میبدی، کشف الاسرار، ج ۸، ص ۹۴.</ref>  

برخی نیز امانت را به نماز<ref> نک: حویزی‌، ج ۴، ص۳۱۳</ref>، زکات‌، روزه‌ و حج‌، تفسیر کرده‌اند؛ چراکه ادا کردن‌ واجب و به جا نیاوردن آنها خیانت است.<ref>ابوالفتوح‌، ج ۱، ص۷۸۴</ref>، برخی دیگر امانت را سرائر طاعات‌ و خفیات‌ شرع می‌دانند؛ چون عوام‌ مردم‌ بر امانت‌ بودن‌ آنها آگاهی‌ ندارند.<ref>غزالی‌، محمد، ص ۵۷؛ میبدی‌، ج ۸، ص۹۳</ref> همه این تفاسیر در واقع‌ ذیل تفسیر پیشین‌، یعنی‌ تفسیبر امانت به دین‌ و حدود و تکالیف‌ آن‌ است‌.