پرش به محتوا

مسجد ضرار: تفاوت میان نسخه‌ها

۱۱۶ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۰ دسامبر ۲۰۱۶
جز
ویرایش و تمیزکاری
جز (ویرایش و تمیزکاری)
جز (ویرایش و تمیزکاری)
خط ۵: خط ۵:


==موقعیت جغرافیایی==
==موقعیت جغرافیایی==
این مسجد در بخشی از خانه [[خذام بن خالد|خِذام بن خالد]]، از منافقان<ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴</ref> و در محله  [[قبیله بنی غنم بن عوف]] <ref>ابن شبه، ج۱، ص۵۱ـ۵۲؛ بلاذری، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰؛ طوسی و طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref> تأسیس شد. به روایت دیگر، <ref>رجوع کنید به ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴؛ مسعودی، ص۲۷۲</ref> مسجد ضرار در محله [[بنی سالم بن عوف]] (از تیره‌های قبیله [[اوس]]) تأسیس شد.
این مسجد در بخشی از خانه [[خذام بن خالد|خِذام بن خالد]] که او را از منافقان دانسته‌اند<ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴</ref> و در محله  [[قبیله بنی غنم بن عوف]] <ref>ابن شبه، ج۱، ص۵۱ـ۵۲؛ بلاذری، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰؛ طوسی و طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref> تأسیس شد. به گزارش دیگری  در محله [[بنی سالم بن عوف]] (از تیره‌های قبیله [[اوس]]) تأسیس شد.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴؛ مسعودی، ص۲۷۲</ref>


==سازندگان==
==سازندگان==
سازندگان مسجد ضرار پانزده نفر<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷،</ref> و بنا بر قولی دیگر دوازده تن بودند و امامت آنان را مُجَمِّع بن جاریه بر عهده داشت. <ref>رجوع کنید به ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴؛ ابن سیدالناس، ج۲، ص۳۰۰.</ref>
سازندگان مسجد ضرار ۱۵ نفر<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷،</ref> و بنا بر قولی ۱۲ تن بودند و امامت آنان را مُجَمِّع بن جاریه بر عهده داشت.<ref>رجوع کنید به ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴؛ ابن سیدالناس، ج۲، ص۳۰۰.</ref>


گفته‌اند محرک اصلی ساخت مسجد ضرار شخصی به نام ابوعامر بود <ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۶، ۱۰۴۹، ۱۰۷۳؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref> وی از اشراف [[اَوس]] و پدر [[حنظلة بن ابی عامر|حنظله]] بود. وی در [[ایام جاهلیت]] به [[رهبانیت]] گراییده و به [[ابوعامر راهب]] معروف شده بود. او پس از [[اسلام]]، برخلاف قبیله خود، [[کفر]] پیشه کرد و با [[پیامبر(ص)]] مجادله نمود و روانه [[مکه]] شد و [[مشرکان]] را در جنگ با [[مسلمانان]] یاری می‌کرد. از این رو، پیامبر او را [[فاسق]] خواند. پس [[فتح مکه]]، به [[طائف]] و سپس به [[شام]]، رفت و مسیحی شد و در سال دهم هجرت در آنجا درگذشت. <ref>واقدی، ج۱، ص۲۰۵ـ۲۰۶، ج۲، ص۴۴۱؛ ابن هشام، ج۲، ص۲۳۴ـ۲۳۵؛ بلاذری، ج۱، ص۳۳۰؛ طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۴۰</ref>
گفته‌اند محرک اصلی ساخت مسجد ضرار شخصی به نام ابوعامر از اشراف [[اَوس]] و پدر [[حنظلة بن ابی عامر|حنظله]] بوده است.<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۶، ۱۰۴۹، ۱۰۷۳؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref> وی در [[ایام جاهلیت]] به [[رهبانیت]] گراییده و به [[ابوعامر راهب]] معروف شده بود. او پس از [[اسلام]]، برخلاف قبیله خود، [[کفر]] پیشه کرد و با [[پیامبر(ص)]] مجادله نمود و روانه [[مکه]] شد و [[مشرکان]] را در جنگ با [[مسلمانان]] یاری می‌کرد. از این رو، پیامبر او را [[فاسق]] خواند. پس [[فتح مکه]]، به [[طائف]] و سپس به [[شام]]، رفت و مسیحی شد و در سال دهم هجرت در آنجا درگذشت. <ref>واقدی، ج۱، ص۲۰۵ـ۲۰۶، ج۲، ص۴۴۱؛ ابن هشام، ج۲، ص۲۳۴ـ۲۳۵؛ بلاذری، ج۱، ص۳۳۰؛ طبری، تاریخ، ج۳، ص۱۴۰</ref>


به گزارش واقدی [[ابو لبابه انصاری|ابولُبابة بن عبدالمُنذر]] با تهیه چوب، منافقان را در ساختن مسجد ضرار یاری کرد. <ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷</ref>
به گزارش واقدی [[ابو لبابه انصاری|ابولُبابة بن عبدالمُنذر]] با تهیه چوب، منافقان را در ساختن مسجد ضرار یاری کرد. <ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷</ref>


== انگیزه و ماجرای ساخت==
== انگیزه و ماجرای ساخت==
[[قبیله بنی عمرو بن عوف|قبیله بنی عمرو بن عَوف]] – که در آغاز ورود پیامبر اکرم(ص) به مدینه، مسجد قبا را در این شهر بنا کردند – نزد پیامبر رفتند و از آن حضرت خواستند که در آن مسجد [[نماز]] بخواند. پیامبر نیز در آن مسجد نماز خواند. بعدها گروهی از [[منافقان]] [[مدینه]]، از [[قبیله بنی غنم بن عوف]]، که به آنان حسادت می‌ورزیدند، تصمیم گرفتند مسجدی بنا کنند تا در آن به امامت ابوعامر (که در آن هنگام در شام بود) نماز بخوانند و در [[نماز جماعت]] [[مسجد قبا]] حاضر نشوند. <ref>ابن شبه، ج۱، ص۵۱ـ۵۲؛ بلاذری، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰؛ طوسی و طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref> به روایت دیگر، <ref>رجوع کنید به ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴؛ مسعودی، ص۲۷۲</ref> مسجد ضرار در محله [[بنی سالم بن عوف]] (از تیره‌های قبیله [[اوس]]) تأسیس شد.
بنابر آیه ۱۰۷ سوره توبه این مسجد با هدف تفرقه و اختلاف بین مؤمنان ساخته شده بود. همچنین سازندگان می‌خواستند تا پایگاهی برای فعالیت‌های ابوعامر و منافقان علیه پیامبر باشد.<ref>سوره توبه: ۱۰۷.</ref> اما بانیان آن ادعا می‌کردند که این مسجد را برای بیماران و گرفتارانی که به سبب دوری راه، امکان حضور در مسجد قبا را ندارند، ساخته‌اند.<ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۳؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۱۱۰</ref>


ابوعامر برای هواداران خود در [[مدینه]] پیغام فرستاد که به زودی با لشکری از سوی [[هرقل]]، امپراتور روم، به مدینه خواهد آمد و پیامبر(ص) و یارانش را بیرون خواهد کرد. او از هوادارانش در مدینه  خواست، تا محلی را برای فعالیت‌های آیندۀ او آماده سازند و به جمع‌آوری سلاح و نیرو بپردازند.<ref>حلبی، ج۳، ص۲۰۳؛ حسنی، ص۶۳۸.</ref> در پی همین وعده‌ها بود که منافقان مسجد ضرار را ساختند.
سازندگان مسجد گروهی از [[منافقان]] [[مدینه]] و  از [[قبیله بنی غنم بن عوف]] بود، تصمیم گرفتند مسجدی بنا کنند تا در [[نماز جماعت]] [[مسجد قبا]] حاضر نشوند.<ref>ابن شبه، ج۱، ص۵۱ـ۵۲؛ بلاذری، ج۱، ص۳۲۹ـ۳۳۰؛ طوسی و طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref>  انگیزه آنان از ساخت این مسجد [[حسادت]] به [[قبیله بنی عمرو بن عوف|قبیله بنی عمرو بن عَوف]] بود که در آغاز ورود پیامبر(ص) به مدینه، [[مسجد قبا]] را در این شهر بنا کرده بودند و پیامبر در آن نماز خوانده بود.
 
ابوعامر برای هواداران خود در [[مدینه]] پیغام فرستاد که به زودی با لشکری از سوی [[هرقل]]، امپراتور روم، به مدینه خواهد آمد و پیامبر(ص) و یارانش را بیرون خواهد کرد. او از هوادارانش در مدینه  خواست، تا محلی را برای فعالیت‌های آیندۀ او آماده سازند و به جمع‌آوری سلاح و نیرو بپردازند.<ref>حلبی، ج۳، ص۲۰۳؛ حسنی، ص۶۳۸.</ref>  


==تبرک‌جویی به پیامبر و نزول آیه==
==تبرک‌جویی به پیامبر و نزول آیه==
پس از اینکه ساخت آن به پایان رسید، بانیان آن نزد پیامبر رفتند و به بهانه اینکه بیماران و گرفتاران در شبهای بارانی و زمستانی و هوای سرد، به سبب دوری راه، امکان حضور در مسجد قبا را ندارند، از پیامبر خواستند برای افتتاح این مسجد در آنجا نماز بخواند تا از برکت دعای پیامبر برخوردار گردند. <ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۳؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۱۱۰</ref>
پس از ساخت مسجد، بانیان آن نزد پیامبر رفتند و از پیامبر خواستند برای افتتاح این مسجد در آنجا نماز بخواند تا از برکت دعای پیامبر برخوردار گردند.<ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۳؛ طبری، تاریخ، ج۲، ص۱۱۰</ref> اما پیامبر، که عازم [[غزوه تبوک]] بود، درخواست آنان را به پس از بازگشت از سفر موکول کرد.<ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴.</ref>
 
پیامبر، که عازم [[غزوه تبوک]] بود، عذر آورد و آن را به پس از بازگشت از سفر موکول کرد. <ref>ابن هشام، ج۴، ص۱۷۴</ref>


چون پیامبر از تبوک بازگشت و به جایی به نام ذی اَوان (یا آروان) نزدیک مدینه رسید، آیه ۱۰۷ [[سوره توبه]] در‌ شأن منافقان و این اقدام آنان نازل شد.
چون پیامبر از تبوک بازگشت و به جایی به نام ذی اَوان (یا آروان) نزدیک مدینه رسید، آیه ۱۰۷ [[سوره توبه]] در‌ این باره نازل شد.
{{متن قرآن|{{آیه|۹|۱۰۷}}|ترجمه=و آنهایی که مسجدی اختیار کردند که مایه زیان و کفر و پراکندگی میان مؤمنان است، و [نیز] کمینگاهی است برای کسی که قبلاً با خدا و پیامبر او به جنگ برخاسته بود، و سخت سوگند یاد می‌کنند که جز نیکی قصدی نداشتیم. و[لی ] خدا گواهی می‌دهد که آنان قطعاً دروغگو هستند.
{{متن قرآن|{{آیه|۹|۱۰۷}}|ترجمه=و آنهایی که مسجدی اختیار کردند که مایه زیان و کفر و پراکندگی میان مؤمنان است، و [نیز] کمینگاهی است برای کسی که قبلاً با خدا و پیامبر او به جنگ برخاسته بود، و سخت سوگند یاد می‌کنند که جز نیکی قصدی نداشتیم. و[لی ] خدا گواهی می‌دهد که آنان قطعاً دروغگو هستند.
|سوره=۹|آیه=۱۰۷}}
|سوره=۹|آیه=۱۰۷}}


==تخریب مسجد==
==تخریب مسجد و دلیل آن==
پس از نزول آیه، پیامبر به [[مالک بن دخشم|مالک بن دُخْشُم]] و [[معن بن عدی|مَعْن بن عَدی]] (یا به برادر او [[عاصم بن عدی]] و به قولی دیگر، به گروهی از جمله [[وحشی]]، قاتل [[حمزه]]) امر فرمود تا این مسجد را ویران کنند و آتش بزنند و آنان نیز این بنا را با خاک یکسان کردند.<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۶؛ ابن هشام، ج۴، ص۱۷۳ـ۱۷۴؛ طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۲ـ۲۰۳</ref> مکان آن نیز، به دستور پیامبر، محل ریختن زباله و مردار شد.<ref>طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref>
پس از نزول آیه ۱۰۷ سوره توبه، پیامبر به [[مالک بن دخشم|مالک بن دُخْشُم]] و [[معن بن عدی|مَعْن بن عَدی]] (یا به برادر او [[عاصم بن عدی]] و به قولی دیگر، به گروهی از جمله [[وحشی]]، قاتل [[حمزه]]) امر فرمود تا این مسجد را ویران کنند و آتش بزنند و آنان نیز این بنا را با خاک یکسان کردند.<ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۶؛ ابن هشام، ج۴، ص۱۷۳ـ۱۷۴؛ طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۲ـ۲۰۳</ref> مکان آن نیز، به دستور پیامبر، محل ریختن زباله و مردار شد.<ref>طبرسی، ذیل توبه: ۱۰۷؛ حلبی، ج۳، ص۲۰۳</ref>  


به گزارش واقدی [[ابو لبابه انصاری|ابولُبابة بن عبدالمُنذر]]، با چوب‌های بر جای مانده از مسجد ضرار در کنار آن، خانه‌ای ساخت. گفته شده است که در آن خانه نه کسی به دنیا آمد، نه کبوتری نشست و نه مرغی آشیان کرد. <ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷</ref>
به گزارش واقدی [[ابو لبابه انصاری|ابولُبابة بن عبدالمُنذر]]، با چوب‌های بر جای مانده از مسجد ضرار در کنار آن، خانه‌ای ساخت. گفته شده است که در آن خانه نه کسی به دنیا آمد، نه کبوتری نشست و نه مرغی آشیان کرد. <ref>واقدی، ج۳، ص۱۰۴۷</ref>