ابراهیم پسر رسول خدا: تفاوت میان نسخه‌ها

|اطلاعات صحابه =ابراهیم فرزند رسول خدا

| تصویر       =

| توضیح تصویر =

| نام کامل     =ابراهیم بن محمد بن عبدالله(ص)

| کنیه         =

| لقب         =

| محل زندگی     =مدینه

| مهاجر/انصار =

| نسب/قبیله   =[[قریش]]

| خویشاوندان سرشناس   =[[حضرت محمد(ص)]] - [[ماریه قبطیه]]

| هجرت به       =

| دلیل شهرت   =فرزند پیامبر

| نقش‌های برجسته   =

| دیگر فعالیت‌ها   =

| آثار             =

ابراهیم بن [[محمد]] بن [[عبدالله بن عبدالمطلب|عبدالله]] بن [[عبدالمطلب]] فرزند پیامبر اسلام است. مادرش [[ماریه قبطیه]] از دختران ملوک [[مصر]] بود که مقوقس حاکم مصر و اسکندریه او را به پیامبر بخشید.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۰۰.</ref>

ابراهیم در [[ذی الحجه]] [[سال ۸ قمری|سال ۸ هجری]] متولد شد.  

نقل شده است که پیامبر به اصحابش فرمود: برای من پسری متولد شده و من نام پدرم [[ابراهیم]] را بر او گذاردم.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸</ref>

پس از تولد ابراهیم، [[جبرئیل]] نازل ­شد و حضرت را با عنوان "اباابراهیم" سلام ­داد.<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰</ref> نقل است که بعد از تولد ابراهیم، پیامبر شاد شد و او را به [[عایشه دختر ابوبکر|عایشه]] نشان داد و فرمود: «ببین چقدر این بچه شبیه من است!»<ref>انساب الاشراف، ج۱، ص۴۵۰.</ref>

پس از تولد ابراهیم، زنان [[انصار]] برای شیر دادن او بر یکدیگر پیشی می‌گرفتند. پیامبر ابراهیم را به [[أم بردة دختر منذر بن زید]] سپرد.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۰۸</ref>

ابراهیم بنابر نقلی در دهم یا آخر [[ربیع الاول]] [[سال ۱۰ قمری|سال ۱۰ هجری]] در ۱۶ ماهگی<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref> و بنابر نقلی در ۱۸ ماهگی<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۰</ref> و به نقل [[ابن شهرآشوب]] پس از یک سال و ده ماه و هشت روز، از دنیا رفت و در [[بقیع]] در کنار قبر [[عثمان بن مظعون]] دفن شد.<ref>الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref> پیامبر سنگی بر سر مزار او قرار داد و بر قبر او آب پاشید.<ref>ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۵؛ أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۱</ref>

{{گفتاورد تزیینی|إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ تَدْمَعُ الْعَینُ وَ یفْجَعُ الْقَلْبُ وَ لَا نَقُولُ مَا یسْخِطُ الرَّبَّ وَاللَّهِ یا إِبْرَاهِیمُ إِنَّا بِکَ لَمَحْزُونُونَ<ref>مجلسی، بحار الأنوار، ج۷۹، ص۹۱؛ ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۱۴</ref>{{سخ}} من نیز انسانم؛ چشم می‌گرید و قلب اندوهگین می‌شود ولی سخنی که خداوند را به خشم آورد نمی‌گوییم.‌ای ابراهیم! به خدا سوگند ما بخاطر (مرگ) تو ناراحتیم.}}

{{گفتاورد تزیینی|ای کوه! اگر آنچه بر من وارد شده بر تو وارد می‌شد، تو را درهم‌می‌کوبید، ولی ما همان گونه که خدا فرمان داده، می‌گوییم: انا لله و انا الیه راجعون و الحمد لله رب العالمین<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ج۱، ص۴۵۲</ref>}}

{{پانویس۲}}