Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۲۵۳
ویرایش
سوره ذاریات: تفاوت میان نسخه‌ها
←آیات مشهور
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
==آیات مشهور== | ==آیات مشهور== | ||
[[پرونده:و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون (ذاریات آیه ۵۶).jpg|350px|بندانگشتی|و جن و انس را نیافریدم، جز برای آنکه مرا بپرستند(آیه ۵۶)]] | [[پرونده:و ما خلقت الجن و الانس الا لیعبدون (ذاریات آیه ۵۶).jpg|350px|بندانگشتی|و جن و انس را نیافریدم، جز برای آنکه مرا بپرستند(آیه ۵۶)]] | ||
===هدف از آفرینش انسان=== | ===هدف از آفرینش انسان=== | ||
'''وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ''' (آیه۵۶): و جن و انس را نيافريدم، جز براى آنكه مرا بپرستند. | '''وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ''' (آیه۵۶): و جن و انس را نيافريدم، جز براى آنكه مرا بپرستند. | ||
| خط ۴۶: | خط ۳۷: | ||
در [[تفسیر نمونه]] به آیات دیگری اشاره شده است که اهدافی چون علم و آگاهی، امتحان انسان‌ها و رحمت خدا بر آنها را برای خلقت مطرح کرده‌اند و نتیجه‌گیری شده است که اهداف مختلف، منافاتی با هم ندارند. بر طبق این کتاب، برخی از اهداف مطرح‌شده در قرآن برای آفرینش انسان، هدف متوسط، برخی هدف نهايى و برخى نتيجه هدف نهایی هستند. بر اساس این کتاب، علم و آزمایش، اهداف متوسط، عبودیت هدف نهایی و رحمت خدا نتیجه آن است. <ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۳۸۶و۳۸۷.</ref> | در [[تفسیر نمونه]] به آیات دیگری اشاره شده است که اهدافی چون علم و آگاهی، امتحان انسان‌ها و رحمت خدا بر آنها را برای خلقت مطرح کرده‌اند و نتیجه‌گیری شده است که اهداف مختلف، منافاتی با هم ندارند. بر طبق این کتاب، برخی از اهداف مطرح‌شده در قرآن برای آفرینش انسان، هدف متوسط، برخی هدف نهايى و برخى نتيجه هدف نهایی هستند. بر اساس این کتاب، علم و آزمایش، اهداف متوسط، عبودیت هدف نهایی و رحمت خدا نتیجه آن است. <ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ج۲۲، ص۳۸۶و۳۸۷.</ref> | ||
==میهمانی فرشتگان در خانه حضرت ابراهیم== | |||
آیات ۲۴ تا ۳۷ سوره ذاریات، داستانی را نقل می‌کند که در آن [[فرشتگان|فرشتگانی]] میهمان [[حضرت ابراهیم(ع)]] می‌شوند و به او تولد فرزندی را بشارت می‌دهند و مأموریتشان را عذاب [[قوم لوط]] بیان می‌کنند. [[تفسیر نمونه]] این ماجرا را به صورت مفصل شرح داده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۳۱تا۳۶۱.</ref> | |||
بر طبق این آیات، [[حضرت ابراهیم(ع)]] ابتدا [[فرشتگان]] را نمی‌شناسد و شام مفصّلی برای آنها آماده می‌کند. وقتی می‌بیند که آنها شام نمی‌خورند، می‌ترسد و از علت آن می‌پرسد. فرشتگان خود را معرفی می‌کنند و به او بشارت می دهند که او صاحب پسری خواهد شد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۴۴تا۳۴۷.</ref> | |||
به گفته مفسران، [[ساره]]، همسر حضرت ابراهیم در آن زمان در حدود نود سال سن داشته و نازا بوده است. از این رو به علت خوشحالی و تعجب به صورت خود می‌زند.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۴۷و۳۴۸.</ref> سپس ابراهیم (ع) از فرشتگان از مأموریتشان می‌پرسد و آنها مأموریت خود را عذاب قوم لوط معرفی می‌کنند<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۵۴و۳۵۵.</ref> و بیان می‌دارند که به جز خانواده [[حضرت لوط(ع)]]، هیچ مؤمنی در میان قوم او وجود ندارد.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۵۷.</ref> | |||
[[تفسیر نمونه]] نوشته است با توجه پیربودن [[حضرت ابراهیم(ع)]] و نازابودن همسر او، این داستان نشان‌دهنده قدرت خداوند است. همچنین این کتاب، داستان را بشارتی برای اهل ایمان و هشداری برای مجرمان دانسته است.<ref>مکارم شیرازی، تفسير نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۳۴۳و۳۴۴.</ref> [[علامه طباطبایی]] گفته است: داستان میهمانی حضرت ابراهیم(ع) نشان‌دهنده وَحدانیّت ربوبی خدا است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۲۲، ص۳۷۷.</ref> | |||
==فضیلت و خواص== | ==فضیلت و خواص== | ||