تبرج: تفاوت میان نسخه‌ها

'''تَبَرُّج''' [[خودنمایی]] و آشکار کردن زینت‌های زنانه در انظار عمومی است. این واژه قرآنی از [[آیه]] ۳۳ [[سوره احزاب]] خطاب به همسران [[پیامبر اسلام|پیامبر]](ص) برگرفته شده است؛ اما در [[تفسیر|تفاسیر]]، همه زنان را مشمول این حکم دانسته‌اند. تبرج در اسلام [[حرام]] است و بر اساس شواهد قرآنی منحصر در زنان نیست.

==تعریف و جایگاه==

تبرج از واژه برج به معنای «بروز و ظهور» گرفته شده است.<ref>ابن فارس، معجم مقاییس اللغة، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۲۳۸.</ref> راغب اصفهانی<ref>راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ۱۳۳۲ش، ص۴۱.</ref> برج را به‌معنای قصر دانسته و بروج آسمانی را نیز برگرفته از همین معنا برمی‌شمارد. او معتقد است که تبرّج از تعبیر «الثوب المُبَرّج» (لباس زیبایی که صور بروج آسمانی بر آن نقش بسته) گرفته شده، بدین‌گونه که اظهار زیبایی بدان تشبیه شده است؛ بر همین اساس، تبرّج زن را به‌معنای اظهار زیبایی (دست و صورت) وی دانسته‌اند.<ref>ابن درید، جمهرة اللغة، ۱۹۸۸م، ج۱، ص۲۶۵؛ فراهیدی، کتاب العین، ۱۴۰۵ق، ج۶، ص۱۱۵، ذیل «برج».</ref> در آیه ۳۳ [[سوره احزاب]] خطاب به همسران [[پیامبر اسلام|پیامبر(ص)]] از خودنمایی مانند دوران جهالت و آشکار کردن زینت‌های خود برای افراد نامحرم پرهیز داده است.  

مفسران ذیل آیه تبرج، حکم آیه را شامل همه زنان دانسته‌اند و منحصر کردن آن به زنان پیامبر را ناصحیح می‌دانند.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن، داراحیاء التراث العربی، ج۳، ص۷۹۶؛ قرطبی، الجامع لاحکام القرآن، ۱۳۸۷ق، ج۷، ص۱۷۹.</ref> همچنین بنا به گفته مفسران بر دیگر شواهد قرآنی، به ویژه آیه ۳۵ [[سوره احزاب]] که هم مردان و هم زنان مسلمان و [[مؤمن]] مورد خطاب‌اند، مردان مسلمان نیز ملزم به رعایت حدود شرعی‌اند و تبرّج منحصر به زنان نیست.<ref>رجوع کنید به طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۳۱۳.</ref>