کاربر ناشناس
بهلول: تفاوت میان نسخهها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Mahboobi (صفحهای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} بُهلول، ابووُهَیْب بهلولبنعمر صیرفی یا صوفی(د 190ق/806م)، مشهور...» ایجاد کرد) |
imported>Mahboobi جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳: | خط ۳: | ||
بُهلول، ابووُهَیْب بهلولبنعمر صیرفی یا صوفی(د 190ق/806م)، مشهور به دانا، عاقل یا مجنون، نام شخصیتی نیمه افسانهای که در ادبیات عامیانۀ ایران نیز شهرت بسیار دارد. | بُهلول، ابووُهَیْب بهلولبنعمر صیرفی یا صوفی(د 190ق/806م)، مشهور به دانا، عاقل یا مجنون، نام شخصیتی نیمه افسانهای که در ادبیات عامیانۀ ایران نیز شهرت بسیار دارد. | ||
==شخصیت بهلول== | ==شخصیت بهلول== | ||
نخستین گزارشهایی که از بهلول به دست رسیده، متعلق به نیمۀ اول قرن 3ق است که وی را در زمان مهدی عباسی(حک 158-169/775-785م)قرار میدهد. جاحظ(د255ق/869م)در نخستین روایت خود(1/182)، او را در گفت و گویی نکتهآمیز، مقابل اسحاق بن صبّاح(والی حجاز در زمان مهدی)قرارداده است و تشیع او را به روشنی باز مینماید. در دو روایت دیگر(همانجا)، بهلول مردی گول و حتیٰ خالی از ظرافت جلوه میکند (به یک قیراط آواز میخواند و یک دانق میستاند تا ساکت شود). در آغاز سدۀ 4ق/10م، دو روایت دیگر از همان نوع بر روایات جاحظ افزوده میشود که باز بر بیپروایی او در تشیع دلالت دارد(ابنعبدربه، 6/151). این خود نشان میدهد که در آن زمان حکایات متعددی دربارۀ او نقل شده است، به خصوص که در پایان همین قرن، نیشابوری(د406ق/1015م)کتابی با عنوان عقلاءالمجانین نگاشت و در آن بابی را(ص100-109)به بهلول اختصاص داد. در این باب 20 روایت ـ که گاه با شعر همراهاند ـ و نیز 80 قطعه شعر مستقل آمده است: | نخستین گزارشهایی که از بهلول به دست رسیده، متعلق به نیمۀ اول قرن 3ق است که وی را در زمان مهدی عباسی(حک 158-169/775-785م)قرار میدهد. جاحظ(د255ق/869م)در نخستین روایت خود(1/182)، او را در گفت و گویی نکتهآمیز، مقابل اسحاق بن صبّاح(والی حجاز در زمان مهدی)قرارداده است و تشیع او را به روشنی باز مینماید. در دو روایت دیگر(همانجا)، بهلول مردی گول و حتیٰ خالی از ظرافت جلوه میکند (به یک قیراط آواز میخواند و یک دانق میستاند تا ساکت شود). در آغاز سدۀ 4ق/10م، دو روایت دیگر از همان نوع بر روایات جاحظ افزوده میشود که باز بر بیپروایی او در تشیع دلالت دارد(ابنعبدربه، 6/151). این خود نشان میدهد که در آن زمان حکایات متعددی دربارۀ او نقل شده است، به خصوص که در پایان همین قرن، نیشابوری(د406ق/1015م)کتابی با عنوان عقلاءالمجانین نگاشت و در آن بابی را(ص100-109)به بهلول اختصاص داد. در این باب 20 روایت ـ که گاه با شعر همراهاند ـ و نیز 80 قطعه شعر مستقل آمده است: | ||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} | ||
* آبی، منصور، الدر، به کوشش محمدعلی قرنه و علی محمد بجاوی، قاهره، 1983م. | |||
* ابن تغزی بردی، النجوم. | |||
* ابن جوزی، عبدالرحمان، صفةالصفوة، به کوشش محمود فاخوری و محمد رواس قلعهجی، بیروت، 1405ق/1985م. | |||
* ابن حجر عسقلانی، احمد، لسان المیزان، بیروت، 1406ق/1986م. | |||
* ابن دمیاطی، احمد، المستفاد من ذیل تاریخ بغداد، به کوشش قیصر ابوفرح، بیروت، 1399ق/1978م. | |||
* ابن شاکر کتبی، محمد، فوات الوفیات، به کوشش احسان عباس، بیروت، 1973م. | |||
* ابن عبدربه، احمد، العقد الفرید، بیروت، 1402ق/1982م. | |||
* ابن عربی، محییالدین، الفتوحات المکیة، قاهره، 1329ق. | |||
* جاحظ، عمرو، البیان و التبیین، به کوشش حسن سندوبی، قاهره، 1351ق/1932م. | |||
* جزایری، نعمتالله، الانوارالنعمانیة، بیروت، 1404ق/1984م. | |||
* حبله رودی، محمد، جامعالتمثیل، بمبئی، 1329ق. | |||
* حسینی موسوی مکی، عباس، نزهةالجلیس، نجف، 1387ق/1967م. | |||
* حمدالله مستوفی، تاریخ گزیده، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران، 1362ش. | |||
* خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، تهران، 1390ق. | |||
* راغب اصفهانی، حسین، محاظراتالادباء، بیروت، 1961م. | |||
* شمس تبریزی، مقالات، به کوشش محمدعلی موحد، تهران، 1356ش. | |||
* شوشتری، نورالله، مجالس المؤمنین، تهران، 1376ق. | |||
* طوسی، محمد، رجال، نجف، 1380ق/1961م. | |||
* مستملی بخاری، اسماعیل، شرح التعرف، به کوشش محمدروشن، تهران، 1366ش. | |||
* مولوی، مثنوی، به کوشش نیکلسن، تهران، 1363ش. | |||
* نیشابوری، حسن، عقلاءالمجانین، به کوشش مصطفیٰ عاشور، قاهره، 1989م. | |||
* وطواط، محمد، غررالخصائص الواضحة، بیروت، دارصعب، یافعی، عبدالله، روضالریاحین، قبرس، مؤسسۀ عمادالدین. | |||
{{پایان}} | |||
===منبع انگلیسی=== | |||
{{چپچین}} | |||
GAS | * GAS. | ||
* Iranica; Meydan Larouse. | |||
{{پایان چپچین}} | |||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} |