confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
معاویة بن ابی‌سفیان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
ویکی سازی
جز (←روش سیاسی معاویه) |
جز (ویکی سازی) |
||
| خط ۱۳۴: | خط ۱۳۴: | ||
::خوارج همزمان با انتقال مرکز خلافت از کوفه به دمشق، موضع متعادل‌تر و سازگارتری اتخاذ کردند که این موضع در انتقال مرکز فعالیت حروریه از کوفه به بصره، سستی و انشعاب در جنبش آنان، پیش از پا گرفتن آن و تبدیل شدن به حزب عقیدتی نمودار شد. فرقه‌های ناهمگون عقیدتی خوارج اثر منفی بر نیروی نظامی ایشان گذاشت و برای حکومت اموی فرصتی شد تا بر آنان چیره شود. جنگ نهروان نخستین و آخرین جنگی بود که خوارج در آن، تحت سرپرستی واحد و در برابر دشمنی واحد جمع شدند و پس از آن متفرق بودند.{{سخ}}خوارج کوفه به رهبری فروة بن نوفل اشجعی با [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن(ع)]] و معاویه مخالفت کردند و بر معاویه که هنوز در [[کوفه]] بود، شوریدند و در [[نخیله]] اردو زدند. درگیری‌های میان آنان و نیروهای نظامی معاویه رخ داد.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۹،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ::خوارج همزمان با انتقال مرکز خلافت از کوفه به دمشق، موضع متعادل‌تر و سازگارتری اتخاذ کردند که این موضع در انتقال مرکز فعالیت حروریه از کوفه به بصره، سستی و انشعاب در جنبش آنان، پیش از پا گرفتن آن و تبدیل شدن به حزب عقیدتی نمودار شد. فرقه‌های ناهمگون عقیدتی خوارج اثر منفی بر نیروی نظامی ایشان گذاشت و برای حکومت اموی فرصتی شد تا بر آنان چیره شود. جنگ نهروان نخستین و آخرین جنگی بود که خوارج در آن، تحت سرپرستی واحد و در برابر دشمنی واحد جمع شدند و پس از آن متفرق بودند.{{سخ}}خوارج کوفه به رهبری فروة بن نوفل اشجعی با [[صلح امام حسن علیه السلام|صلح امام حسن(ع)]] و معاویه مخالفت کردند و بر معاویه که هنوز در [[کوفه]] بود، شوریدند و در [[نخیله]] اردو زدند. درگیری‌های میان آنان و نیروهای نظامی معاویه رخ داد.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۹،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ||
::در سال | ::در [[سال ۴۳ قمری]]، مستورد بن علقمه بزرگ‌ترین شورش خوارج علیه معاویه را رهبری کرد. [[مغیرة بن شعبة|مغیره بن شعبه]] استاندار کوفه در مذار آنان را سرکوب کرد. پراکندگی قبایل خوارج و مردم کوفه، نیرومندی حکومت مرکزی و سیاست سختی که در برابر ایشان در عراق اتخاذ کرد و گرایش کوفیان به تشیع آل امام علی(ع) در سرکوب خوارج به کمک مغیره آمد. اگرچه خوارج تلاش داشتند که کوفیان را با خود متحد کنند، اما کوفیان جنگ با آنان را به علت منافع سیاسی ترجیح دادند.{{سخ}} | ||
خوارج کوفه چند سال در آرامش بودند، تا این که در سال ۵۸ حیان بن ظبیان سلمی شورش کرد. در سال بعد با کشته شدن همگی آنان در جنگی در بانقیا، این شورش پایان یافت.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۰۸،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | خوارج کوفه چند سال در آرامش بودند، تا این که در [[سال ۵۸ قمری]] حیان بن ظبیان سلمی شورش کرد. در سال بعد با کشته شدن همگی آنان در جنگی در بانقیا، این شورش پایان یافت.{{مدرک}}<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۰۸،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref> | ||
::خوارج بصره نیز مانند خوارج کوفه گاهی شورش می‌کردند. در سال ۴۱ به رهبری سهم بن غالب و خطیم باهلی شورش کردند. ابن عامر استاندار اموی آن‌ها را سرکوب کردند. ابن عامر به دلیل مدارا و نرمش با خوارج از سوی معاویه برکنار شد. در سال ۴۵ [[زیاد بن ابیه]] استاندار بصره شد و سیاست سختگیرانه‌ای در برابر خوارج اتخاذ کرد<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۶،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref>. پس از مرگ زیاد در سال | ::خوارج بصره نیز مانند خوارج کوفه گاهی شورش می‌کردند. در [[سال ۴۱ قمری]] به رهبری سهم بن غالب و خطیم باهلی شورش کردند. ابن عامر استاندار اموی آن‌ها را سرکوب کردند. ابن عامر به دلیل مدارا و نرمش با خوارج از سوی معاویه برکنار شد. در سال ۴۵ [[زیاد بن ابیه]] استاندار بصره شد و سیاست سختگیرانه‌ای در برابر خوارج اتخاذ کرد<ref>ابن الأثیر، الکامل فی التاریخ،۳/۱۶،دار الکتاب العربی، بیروت - لبنان؛ </ref>. پس از مرگ زیاد در [[سال ۵۳ قمری]]، فعالیت خوارج بصره از سر گرفته شد. [[عبیدالله بن زیاد]] در [[سال ۵۵ قمری]] استاندار بصره شد و به تعقیب و زندانی و تبعید و قتل آنان پرداخت.{{مدرک}} | ||
* '''اوضاع سیاسی خارج از عراق''': اوضاع سیاسی خارج از عراق برای معاویه مشکل عمده‌ای به وجود نیاورد و استانداران بدون اعتراض حکومت می‌کردند. [[عمرو بن عاص]] در [[مصر]]، دو سال حکومت کرد و در سال ۶۳ مرد و پسرش عبدالله به مدت دو سال جانشین او شد. سپس عتبة بن ابی سفیان برادر معاویه و پس از او معاویة بن حدیج حاکم مصر شد.{{مدرک}} | * '''اوضاع سیاسی خارج از عراق''': اوضاع سیاسی خارج از عراق برای معاویه مشکل عمده‌ای به وجود نیاورد و استانداران بدون اعتراض حکومت می‌کردند. [[عمرو بن عاص]] در [[مصر]]، دو سال حکومت کرد و در [[سال ۶۳ قمری]] مرد و پسرش عبدالله به مدت دو سال جانشین او شد. سپس عتبة بن ابی سفیان برادر معاویه و پس از او معاویة بن حدیج حاکم مصر شد.{{مدرک}} | ||
::در حجاز، شخصیت‌های اسلامی مانند [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، [[عبدالله بن زبیر]] و... بودند. از آن رو معاویه منطقه یاد شده را مستقیماً زیر نظر گرفت و استانداری از خاندان اموی برای آنجا تعیین کرد تا مجری سیاستی باشند که وی ترسیم می‌کند. مدینه در دست [[مروان بن حکم]] و سعید بن عاص اداره می‌شد. علاوه بر آن، فعالیت‌های مختلف غیرسیاسی، نظیر شعر، موسیقی، آواز و علوم دینی را تشویق می‌کرد. این مسأله [[مکه]] و [[مدینه]] را به یکی از مهم‌ترین مراکز زندگی اجتماعی در آن زمان تبدیل کرد.{{مدرک}} | ::در حجاز، شخصیت‌های اسلامی مانند [[امام حسن مجتبی علیه‌السلام|امام حسن(ع)]]، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]]، [[عبدالله بن زبیر]] و... بودند. از آن رو معاویه منطقه یاد شده را مستقیماً زیر نظر گرفت و استانداری از خاندان اموی برای آنجا تعیین کرد تا مجری سیاستی باشند که وی ترسیم می‌کند. مدینه در دست [[مروان بن حکم]] و سعید بن عاص اداره می‌شد. علاوه بر آن، فعالیت‌های مختلف غیرسیاسی، نظیر شعر، موسیقی، آواز و علوم دینی را تشویق می‌کرد. این مسأله [[مکه]] و [[مدینه]] را به یکی از مهم‌ترین مراکز زندگی اجتماعی در آن زمان تبدیل کرد.{{مدرک}} | ||