سوره قلم: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[تفسیر قرآن|تفسیر]] این [[آیه]] آمده است این آیه اگرچه نیکوبودن [[اخلاق]] [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|رسول خدا(ص)]] را می‌ستاید، بیشتر به اخلاق پسندیده اجتماعی او نظر دارد؛ اخلاقی که مربوط به معاشرت است، مثل استواری بر حق، [[صبر]] در مقابل آزارِ مردم و خطاکاری‌ها و عفو و گذشت از آنان، [[سخاوت]]، مدارا، [[تواضع]] و سایر موارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۱۹، ص۳۶۹.</ref> [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] در انتهای جلد ششم [[المیزان فی تفسیر القرآن (کتاب)| تفسیر المیزان]]، ۱۸۳ [[حدیث|روایت]] درباره اوصاف جسمی و روحی و اخلاقی پیامبر(ص) نقل می‌کند و گاه به شرح آنها می‌پردازد.<ref>رجوع کنید به: طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۱م، ج۶، ص۳۰۲-۳۳۸.</ref> از جمله آنها روایتی از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] است که در پاسخ به پرسش [[امام حسین(ع)]] درباره چگونگی مجالس پیامبر(ص) فرموده:  [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر(ص)]] در مجلس  حق همه را ادا مى کرد، به طورى که احدى از همنشینانش احساس نمى کرد که از دیگران در نزد او محترم تر است ، و هر کسى که شرفیاب حضورش مى شد این قدر صبر مى کرد تا خود او برخیزد و برود، و هر کس حاجتى از او طلب مى کرد برنمى گشت مگر اینکه یا حاجت خود را گرفته بود، یا با بیانى قانع ، دلخوش شده بود،خُلق نازنینش اینقدر نرم بود که به مردم اجازه مى داد او را براى خود پدرى مهربان بپندارند، و همه نزد او در حق مساوى بودند. <ref>طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۱م، ج۶، ص۳۳۷؛ موسوی همدانی، سید محمدباقر،  ترجمه تفسیر المیزان، ج۶، ص۴۳۶.</ref>