۱۷٬۳۰۳
ویرایش
imported>Movahhed (ساده سازی متن و ویرایش محتوایی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش و تمیزکاری) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
'''رقص''' | '''رقص''' حرکات موزون و هماهنگ بدنی که معمولاً همراه با آواز و [[موسیقی]] است. برخی از [[فقها]] رقص را [[حرام]] میدانند؛ اما برخی دیگر معتقدند تنها رقصی که همراه با [[لهو]] باشد و باعث فساد شود، حرام است. برخی از صوفیان نوعی رقض را در مکان و زمان خاصی انجام میدهند و آن را [[سماع|رقص سماع]] مینامند. | ||
== | ==مفهومشناسی== | ||
رقص به حرکات موزون و هماهنگ بدنی گفته میشود که معمولا همراه با آواز و [[موسیقی]] است. <ref>امین مهربانی، رقص، ص۲۱۵.</ref> | رقص به حرکات موزون و هماهنگ بدنی گفته میشود که معمولا همراه با آواز و [[موسیقی]] است. <ref>امین مهربانی، رقص، ص۲۱۵.</ref> | ||
رقصهای رایج در سرزمینهای اسلامی، غالبا هنگام برگزاری آیینها و مراسم اجرا میشدند. در بسیاری از این رقصها، تفریح و سرگرمی با صرف خلاقیت هنری منظور نبوده، بلکه اهداف و کارکردهایی مذهبی و آیینی نیز داشته است.<ref>امین مهربانی، رقص، ص۲۱۶.</ref> | رقصهای رایج در سرزمینهای اسلامی، غالبا هنگام برگزاری آیینها و مراسم اجرا میشدند. در بسیاری از این رقصها، تفریح و سرگرمی با صرف خلاقیت هنری منظور نبوده، بلکه اهداف و کارکردهایی مذهبی و آیینی نیز داشته است.<ref>امین مهربانی، رقص، ص۲۱۶.</ref> | ||
خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
برخی دیگر رقص را به خودی خود حرام نمیدانند، مگر آن رقصی که همراه با موسیقی باشد و باعث تهییج شهوت و فساد شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۱۲۴.</ref> | برخی دیگر رقص را به خودی خود حرام نمیدانند، مگر آن رقصی که همراه با موسیقی باشد و باعث تهییج شهوت و فساد شود.<ref>هاشمی شاهرودی، محمود، فرهنگ فقه، ۱۳۸۹ش، ج۴، ص۱۲۴.</ref> | ||
[[روایات]] نیز به شکل عام، هر کار بیهودهای را حرام دانستهاند که از جمله آنها رقص و موسیقی است. در مجموعه این روایات، به حرامبودن رقص، به طور مطلق و در برخی با قیدهایی مانند لهو و لعب اشاره شده است.<ref>کلینی، | [[روایات]] نیز به شکل عام، هر کار بیهودهای را حرام دانستهاند که از جمله آنها رقص و موسیقی است. در مجموعه این روایات، به حرامبودن رقص، به طور مطلق و در برخی با قیدهایی مانند لهو و لعب اشاره شده است.<ref>کلینی، الكافی، ۱۴۰۷ق، ج۶، ص۴۳۲.</ref> | ||
==رقص سماع== | ==رقص سماع== | ||
[[صوفی|صوفیان]] نوعی رقض را در مکان و زمان خاصی انجام میدهند و میگویند با این حرکت، حالت شور و وجدی پیدا میکنند که به خداوند نزدیک میشوند؛<ref>نوروزی طلب، عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»، ص۱۹.</ref> اما برخی از آنان رقص و آهنگ را برای صوفی جایز نمیدانند.<ref>کاشانی، مصباح الهدایه، ۱۳۷۶ش، ص۱۷۸.</ref> | |||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*کاشانی، عزالدین محمود، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، تصحیح جلال الدین همایی، نشر هما، تهران ۱۳۷۶ ش. | *کاشانی، عزالدین محمود، مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه، تصحیح جلال الدین همایی، نشر هما، تهران ۱۳۷۶ ش. | ||
*كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ: چهارم، | *كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، تهران، دار الكتب الإسلامية، چاپ: چهارم، ۱۴۰۷ق. | ||
*مهربانی،امین، «رقص»، در دانشنامه جهان اسلام، تهران، موسسه فرهنگی هنری کتاب مرجع، ۱۳۹۴ش. | *مهربانی،امین، «رقص»، در دانشنامه جهان اسلام، تهران، موسسه فرهنگی هنری کتاب مرجع، ۱۳۹۴ش. | ||
*نوروزی طلب، علیرضا، عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»، پدیده، در مجله باغ نظر، تهران، مرکز پژوهشی هنر، معماری و شهرسازی نظر، ۱۳۹۳ش. | *نوروزی طلب، علیرضا، عادلوند، «مطالعه تطبیقی رقص شیوا و رقص سماع»، پدیده، در مجله باغ نظر، تهران، مرکز پژوهشی هنر، معماری و شهرسازی نظر، ۱۳۹۳ش. |
ویرایش