زنای محصنه: تفاوت میان نسخه‌ها

[[فتوا|به‌فتوای]] فقیهان اگر اموری مانند [[حیض]]، [[نفاس|نِفاس]]، مسافرت، حبس، بیماری‌های مانع از آمیزش جنسی، در همسر شخص زناکار، وجود داشته باشد، زنای او، محصنه نیست.<ref>منتظری، مجازات‌های اسلامی و حقوق بشر، ۱۴۲۹ق، ص۱۵۱؛ موسوی خمینی، ترجمه تحریر الوسیله، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۱۷۷.</ref> همچنین اگر زن از همسرش [[تمکین]] نکند، زنای همسر او محصنه نخواهد بود.<ref>گلپایگانی، مجمع المسائل، ۱۴۰۹ق، ج۱، ص۵۴۳.</ref>

در شریعت اسلامی، مجازات زنای مُحصنه با شخص عاقل و [[بالغ]]، [[سنگسار]] است.<ref>موسوی اردبیلی، فقه الحدود والتعزیرات، ۱۴۳۷ق، ج۱، ص۱۹۸.</ref> اگر زناکار، پیرمرد یا پیرزن باشد، قبل از سنگسار، صد ضربه تازیانه نیز بر او می‌زنند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۹۳.</ref> [[حد شرعی]] زنای شخصی که شرایط کامل احصان را ندارد و همچنین مجازات زنای محصنه با نابالغ، صد ضربه تازیانه است.<ref>طباطبایی بروجردی، جامع احادیث الشیعه، ۱۴۲۹ق، ج۳۰، ص۶۳۷.</ref>

برخی از [[فقیهان]] معتقدند زناکاری که [[ازدواج]] کرده، ولی با همسرش [[آمیزش]] نکرده، علاوه بر صد ضربه تازیانه، تبعید هم می‌شود.<ref>موسوی خمینی، ترجمه تحریر الوسیله، ۱۴۲۵ق، ج۴، ص۱۷۹.</ref> همچنین گروهی از فقیهان می‌گویند: اگر کسی همسر خود را در حال [[زنا]] با دیگری ببیند، می‌تواند هر دو را به قتل برساند؛ ولی برخی دیگر، چنین کاری را جایز نمی‌دانند.<ref>مجله فقه اهل بیت، بی‌تا، ج۲۲، ص۱۶۷.</ref>