چله‌نشینی: تفاوت میان نسخه‌ها

'''چِلّه‌نشینی''' یا '''اربعینیه'''، خلوت چهل‌روزه برای [[ریاضت]] و [[عبادت]] است که بیشتر میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است. این کار با هدف به دست آوردن توانایی‌های لازم برای [[سیر و سلوک]] انجام می‌شود. کسانی که به چله‌نشینی باور دارند، غالباً به روایتی از [[پیامبر (ص)]] استناد می‌کنند که «هر کس چهل روز، خود را برای خدا [[اخلاص|خالص]] کند خدا چشمه‌های [[حکمت]] را از قلب وی بر زبانش جاری می‌کند». البته برخی چله‌نشینی‌ را [[بدعت]] می‌دانند.

اجازه و نظارت استاد، [[طهارت]] بدن، [[وضو|دائم الوضو بودن]]، سکوت، [[روزه]] یا کم‌خوری، خلوص [[نیت]]، مداومت بر [[ذکر]]، [[حضور قلب]] و آمادگی جسمی و روحی، از جمله آداب چله‌نشینی است.

چله‌نشینی، خلوت‌گزینی چهل‌روزه‌ای است که برای انجام ریاضت و [[عبادت]] صورت می‌گیرد.<ref>دهخدا، فرهنگ دهخدا، ذیل واژه چله‌نشستن.</ref> این سنت میان مرتاضان و درویشان رواج داشته است<ref>دهخدا، فرهنگ دهخدا، ذیل واژه چله‌نشستن.</ref> و به آن اربعین یا اربعینیه هم می‌گویند.<ref>کاشانی بیدختی، «چله/چله‌نشینی»، ص۱۰۲.</ref>