سوره نوح: تفاوت میان نسخه‌ها

* [[دعا|دعاهای]] آموزنده حضرت نوح و شیوه دعا کردن. <ref>دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، ص۱۲۵۹-۱۲۵۸</ref>

آیه سوم سوره نوح «أَنِ اعْبُدُوا اللَّـهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِيعُونِ» را دربردارند اصول سه‌گانه دعوت حضرت نوح(ع) دانسته‌اند. [[علامه طباطبایی]]  بخش اول آیه «أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ» را نشان‌دهنده شناخت قوم نوح نسبت به [[خدا]] می‌داند؛ ولی به جای [[پرستش]] خدا، بت‌ها را به عنوان [[شفیع]] نزد خدا [[عبادت]] می‌کردند؛ به همین دلیل اصل اول دعوت نوح را دعوت به [[توحید]] معرفی می‌کند.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ،ج ۲۰، ص۴۰.</ref> دومین اصل برگرفته از عبارت «وَ اتَّقُوهُ» اجتناب از [[گناهان کبیره]] و صغیره یعنی [[شرک]] و پایین‌تر از آن و در مقابل آن انجام [[عمل صالح|اعمال صالحی]] است که نباید ترک شود. اصل سوم از فراز سوم آیه «وَ أَطِيعُونِ» گرفته شده که آن را اطاعت از نوح، تصدیق رسالتش و گرفتن معالم دین از او دانسته‌اند.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ،ج ۲۰، ص۴۰؛ مکارم، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۵۸.</ref>

بسیاری از [[مفسران]] شیعی طبق مفاد این آیه «اجل» را به «[[اجل مسمی|اجل مسمى]]» و‌ «[[اجل معلق|اجل نهايى]]» و به تعابیر دیگر به اجل نزدیک و دور یا اجل مشروط و اجل مطلق تقسیم کرده‌اند. بر این اساس «اجل مسمی» به وسیله راهکارهایی از جمله [[استغفار]] قابل تاخیر است و اجل نهایی که از آن به «اجل الله» نیز تعبیر شده، حتمی است و قابل تغییر نیست.<ref>رک: طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۴۲؛ طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج ۲۰، ص۲۸؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج ۲۵، ص ۵۹؛ شاه‏‌عبدالعظيمى، تفسير اثنى عشرى، ۱۳۶۳ش،  ج‏۱۳، ص ۳۲۵؛ طوسى، التبيان في تفسير القرآن، ج‏۱۰، ۱۳۳؛ كاشانى، منهج الصادقين فى إلزام المخالفين، ج‏۱۰، ص۱۷؛ بروجردى، تفسير جامع، ۱۳۶۶ش، ج‏۷، ص ۲۴۹.</ref> [[علامه طباطبایی]] تاخير مرگ تا اجلى معين را در این آیه، نتيجه [[عبادت خدا]]، [[تقوى]] و اطاعت رسول دانسته و اینکه به كفار را وعده داده شده اگر صاحب ايمان و تقوا و اطاعت شوند، اجل كوتاه‌ترشان را تا اجل مسمى به تاخير مى‌‏اندازد.<ref>طباطبایی، ترجمه تفسیر المیزان، ۱۳۷۴ش، ،ج ۲۰، ص۴۲</ref>   

در فضیلت [[تلاوت]] سوره نوح از [[حضرت محمد صلی الله علیه و آله|پیامبر اسلام (ص)]]  نقل شده هر كس سوره نوح را قرائت كند، از مؤمنانی است كه دعای [[حضرت نوح]](ع) شامل حال او می‌شود.<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۹۰ش، ج۱۰،  ص۱۳۰</ref>

از [[امام صادق]] (ع) نیز روایت است هر كس كه به خدا ایمان دارد و كتابش را قرائت می‌كند، قرائت سوره نوح را رها نكند. هر بنده‌ای كه با امید به [[پاداش]] الهی و شكیبایی در راه [[خدا]] سوره نوح را در [[نمازهای واجب]] و [[نمازهای مستحب|مستحب]] خود بخواند خداوند او را در خانه‌های نیكوكاران مسكن دهد.<ref>ابن بابویه، ثواب الاعمال، ۱۳۸۲ش، ص۱۲۰</ref> در برخی روایات برای قرائت این سوره خواصی چون رهایی از اسارت، سلامتی در سفر<ref>نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ه‍.ق، ج۸، ص۲۴۶</ref> و بهبود وضعیت مالی<ref>کلینی، الکافی،۱۳۶۳ش، ج۵، ص۳۱۶</ref> و همچنین برآورده شدن حاجات نقل شده است.<ref>بحرانی، تفسیرالبرهان، ج۵، ص۴۹۵</ref>