مهر نماز: تفاوت میان نسخه‌ها

شیعیان برای اثبات ادعای خود، مهر را همان خاک و سنگ می‌دانند و در این باره به سیره [[پیامبر(ص)]] و [[اهل بیت]] استناد می‌کنند، که بر خاک، سنگ و زمین سجده می‌کردند.

از نظر فقهای شیعه سجده بر [[تربت امام حسین(ع)]] مستحب است. آنان از این تربت مهر را ساخته‌اند و بر آنها سجده می‌کنند.  

در صدر [[اسلام]] معمولاً مسلمانان کف [[مسجد|مساجد]] و خانه‌ها را با خاک، شن و حصیر بافته‌شده از نخل خرما فرش می‌کردند که سجده بر آن‌ها صحیح بود و بر همان سجده می‌کردند.{{مدرک}} در روایات متعددی از شیعه و [[اهل سنت]] نقل شده پیامبر بر خاک، خمره(سجاده از نخل خرما)، سنگ و سنگ‌ریزه سجده می‌کرده است.<ref>بیهقی، السنن الکبری، دارالفکر، ج۲، ص۱۰۴.</ref> همچنین برپایه روایات شیعه، [[اهل بیت]] نیز بر خاک، سجاده و حصیر از نخل<ref>کلینی، الکافی، ج۳، ص۳۳۱، ۳۳۲.</ref> و به‌ویژه تربت امام حسین<ref>حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۶۶.</ref> سجده می‌کرده‌اند.<ref>خرسان، السجود علی التربة الحسینیه، ۱۴۲۰ق، ص۱۱۳-۱۱۴.</ref> به‌تدریج شیعیان برای راحتی دسترسی به خاک، تکه‌ای از خاک را قالب‌گیری کردند تا بر آن سجده کنند و آن را مٌهر نامیدند. کم‌کم استفاده از مهر نزد شیعیان فراگیر شد و به نماد شیعی تبدیل گردید.  

همچنین بنابر فقه شیعه، سجده بر [[تربت کربلا]] مستحب و بهترین چیزی است که سجده بر آن صحیح است<ref>شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ۱۳۶۷ش، ج۱، ص۲۶۸-۲۶۶؛ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۰۹ق، ج۵، ص۳۶۶-۳۶۷.</ref> از این رو شیعیان از تربت [[امام حسین(ع)]] مهر نماز ساخته‌ و بر آن سجده می‌کنند.<ref>امینی، السجود علی التربة الحسینیه، ۱۴۲۲ق، ص۶۶-۶۷.</ref>

[[پرونده:مهر نماز با نام پنج تن.jpg|200px|بندانگشتی|مهر نماز با درج نام [[خدا]] و [[پنج تن]]]]

[[وهابیت|وهابی‌ها]] مخالف سجده بر مُهر بوده و آن را [[بدعت]] می‌دانند. در حالی‌که به باور شیعیان مهر همان سنگ و یا خاک است و پیامبر و اهل بیت نیز همواره بر سنگ و خاک سجده می‌کرده‌اند.<ref>[http://porseman.org/q/show.aspx?id=121843 پرسمان، چرا اهل تسنن برای نماز از مهر استفاده نمی‌كنند لكن شيعه استفاده مي‌كند؟، بازبینی: ۷ آبان ۱۳۹۶ش.]</ref> [[علامه امینی]] در کتاب [[السجود علی التربة الحسینیه عند الشیعة الامامیه (کتاب)|السجود علی التربة الحسینیه]] در ردّ کسانی که ساختن مهر را بدعت می‌دانند، می‌نویسد: چگونه مسروق بن اجدع از فقهای اهل سنت مقداری از خاک [[مدینه]] را به همراه خود برمی‌داشت تا بر آن سجده کند،<ref> ابن ابی‌شیبه کوفی،  المصنف، ۱۴۰۹ق، ج۲، ص۱۷۲.</ref> کارش را بدعت نمی‌دانید؟ اما تربت کربلا را در اندازه و قالب‌های مختلف درآوردن بدعت می‌دانید.<ref>امینی، السجود علی التربة الحسینیه، ۱۴۲۲ق، ص۶۶-۶۷.</ref>

* ابن ابی‌شیبه کوفی، المصنف، تحقیق: سعید اللحام، بیروت، دارالفکر للطباعة و النشر، ۱۴۰۹ق/۱۹۸۹م.

* امینی، عبدالحسین، السجود علی التربة الحسینیه، قم، مجمع جهانی اهل بیت علیهم‌السلام، ۱۴۲۲ق.

* بروجردی طباطبایی، آقاحسین، تبیان الصلاة، تقریر: علی صافی گلپایگانی، قم، گنج عرفان للطباعة و النشر، ۱۴۲۶ق.

* بیهقی، احمد بن حسین، السنن الکبری، دارالفکر، بی‌تا.