استغاثه: تفاوت میان نسخه‌ها

استغاثه را براساس مخاطبی که طلب حاجت از او درخواست می‌شود آن می‌توان به استغاثه به خدا و استغاثه به غیر خدا تقسیم کرد. [[وهابیت]] برخلاف دیگر مسلمانان برخی از صورت‌های استغاثه به غیر خدا را حرام و مشرکانه می‌دانند.<ref>غلامزاده، «بررسی ادله وهابیت در ادعای شرک بودن استغاثه به غیرخدا»، ص۷۰.</ref> استغاثه به غیر از خدا را [[شرک]] می‌دانند.<ref group="یادداشت"> محمد بن عبدالوهاب می‌گوید: «استغاثه نوعی عبادت است. از طرفی خداوند امر فرموده است که هر نوع عبادتی مخصوص خداست. مجموعة المؤلفات،ج۱، ص۱۸۹. و به دلیل آیه (إِذْ تَسْتَغِیثُونَ رَبَّکمْ فَاسْتَجابَ لَکمْ).سوره انفال،آیه ۹. بنابراین استغاثه به درگذشتگان و غایبان از جنس ملائکه، جن و انس، در جلب نفع و دفع ضرر، شرکی بزرگ است.قفاری، أصول مذهب الشیعة، ج۲، ص۴۹۵

[[آیت الله سبحانی]] در این باره می‌نویسد: «عبادت نوعی گفتار و رفتار است که از اعتقاد به الوهیت سرچشمه بگیرد. هرگز نمیتوان [[دعا]]و عبادت را هم‌معنا شمرد و هر ندا و درخواستی را عبادت و پرستش دانست. بنابراین اگر کسی از [[پیامبر(ص)]] یا فردی استمداد کرد و آنان را صدازد، نمی‌توان گفت که آنها را عبادت کرده است؛ زیرا دعوت و ندا، اعم از پرستش و عبادت است. سبحانی،آیین وهابیت،۱۳۶۴ش، ص۱۹۲</ref> اما دانشمندان [[شیعه]] و [[سنی]] از جایز بودن آن سخن گفته‌اند. آنان بر این باروند که سیره پیامبران، صالحان و مسلمانان بر انجام آن بوده است.<ref>سبکی، شفاءالسقام فی زیارت خیر الانام،۱۴۱۹ق، ص۱۶۰؛ سمهودی، وفاء الوفاء باخبار‌دار المصطفی،۱۴۱۹ق، ج۴، ص۱۳۷۲</ref>