حضانت: تفاوت میان نسخه‌ها

در [[فقه]] اسلامی حضانت کودک تا زمانی  که پدر و مادر با هم زندگی می‌کنند، بر عهده هردوی آنها است.<ref>مؤسسه دایرةالمعارف اسلامی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۷ش، ج۳، ص۳۰۹.</ref> در صورت جدایی پدر و مادر، حضانت فرزند چه پسر باشد و چه دختر تا دوسالگی برعهده مادر است؛<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۰۲.</ref> اما درخصوص حضانت از دو سالگی به بعد میان [[فقیه|فقیهان]] اختلاف‌نظر هست. فقیهانی چون [[محقق حلی]] و [[علامه حلی]] بر این باورند که حضانت دختر تا هفت سالگی برعهده مادر باقی می‌ماند و از آن پس به پدر واگذار می‌شود؛ اما حضانت پسر پس از دوسالگی به پدر منتقل می‌شود.<ref>محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۲، ص۲۸۹؛علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۰۲.</ref> به گفته علامه حلی، [[شیخ مفید]] حضانت دختر را تا سن نُه‌سالگی برعهده مادر دانسته است.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۰۲.</ref>

به فتوای برخی از فقیهان چون [[سیدابوالقاسم خوئی]] حضانت کودک چه دختر باشد و چه پسر، تا هفت سالگی بر عهده مادر و پس از آن بر عهده پدر است.<ref>خویی، مبانی منهاج الصالحین، ۱۴۲۶ق، ج۱۰، ص۲۸۰.</ref> قانون مدنی [[جمهوری اسلامی ایران]]، مطابق این دیدگاه فقهی تدوین شده است.<ref>مزروعی،‌ «ماهیت حضانت و تعیین صاحبان آن»، ص۱۰۳.</ref>  

اگر فرزند به سن [[بلوغ]] و رشد عقلی رسیده باشد، اختیار با خود او است که تحت حضانت کدام‌یک از پدر و مادر باشد.<ref>علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۱۰۱و۱۰۲.</ref>

طبق فتوای [[مرجع تقلید|مراجع تقلیدی]] چون [[محمدتقی بهجت فومنی|محمدتقی بهجت]] و [[ناصر مکارم شیرازی]]، هریک از پدر و مادر که سرپرست کودک شود، نمی‌تواند مانع از دیدار دیگری با فرزندش<ref>مکارم شیرازی، استفتائات جدید، ۱۴۲۷ق، ج۲، ص۳۶۲.</ref>  و کمک‌کردن به او شود.<ref>بهجت، رساله توضیح المسائل، ۱۴۳۰ق، ۳۹۳و۳۹۴.</ref>