Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۴٬۰۸۸
ویرایش
جز (ویرایش شکلی و لینک کلمات) |
جز (←فضیلت: افزودن نوشتاراصلی) |
||
خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
* تفسیر سوره قدر نوشته [[امام موسی صدر]]<ref>صدر، تفسیر قرآن، قدر، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر.</ref> | * تفسیر سوره قدر نوشته [[امام موسی صدر]]<ref>صدر، تفسیر قرآن، قدر، موسسه فرهنگی تحقیقاتی امام موسی صدر.</ref> | ||
== | ==فضائل و خواص== | ||
{{اصلی|فضائل سور}} | |||
در [[روایات]] برای خواندن این سوره [[ثواب|ثوابهای]] بسیاری ذکر شده است: منقول است که بهترین سورهاى که بعد از [[سوره فاتحه]] در [[نمازهای واجب|نمازهاى فریضه]] خوانده میشود، سورۀ قدر و [[سوره توحید|توحید]] است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref> از حضرت [[امام محمدباقر (ع)]] منقول است که «فضیلت ایمان کسى که [[ایمان]] به جملۀ «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ» و [[تفسیر]] آن داشته باشد بر کسانی که چنین ایمانی نداشته باشند، چون فضیلت انسان است بر حیوانات». <ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref> <br /> | در [[روایات]] برای خواندن این سوره [[ثواب|ثوابهای]] بسیاری ذکر شده است: منقول است که بهترین سورهاى که بعد از [[سوره فاتحه]] در [[نمازهای واجب|نمازهاى فریضه]] خوانده میشود، سورۀ قدر و [[سوره توحید|توحید]] است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref> از حضرت [[امام محمدباقر (ع)]] منقول است که «فضیلت ایمان کسى که [[ایمان]] به جملۀ «إِنّٰا أَنْزَلْنٰاهُ» و [[تفسیر]] آن داشته باشد بر کسانی که چنین ایمانی نداشته باشند، چون فضیلت انسان است بر حیوانات». <ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۲۵۰.</ref> <br /> | ||
در روایتی دیگر از [[امام صادق (ع)]] آمده است: کسى که سوره «إنا أنزلناه» را در یکى از نمازهاى واجب بخواند، هاتف غیبى او را مورد خطاب قرار مىدهد که: اى بنده [[خدا]]! خداوند هر [[گناه|گناهى]] را که تاکنون انجام داده بودى آمرزید، عمل خود را از سر بگیر.<ref>صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص ۱۲۴.</ref> | در روایتی دیگر از [[امام صادق (ع)]] آمده است: کسى که سوره «إنا أنزلناه» را در یکى از نمازهاى واجب بخواند، هاتف غیبى او را مورد خطاب قرار مىدهد که: اى بنده [[خدا]]! خداوند هر [[گناه|گناهى]] را که تاکنون انجام داده بودى آمرزید، عمل خود را از سر بگیر.<ref>صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ص ۱۲۴.</ref> |