چاه عریضه: تفاوت میان نسخه‌ها

تعداد افرادی که برای انداختن عریضه در محوطه چاه حاضر می‌شوند نسبت به افرادی که داخل مسجد هستند و به [[نماز]] و عبادت مشغولند، بسیار کمتر است.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۶۳</ref> در پژوهشی که حدود سال ۱۳۹۰ انجام شد، بیشتر افرادی که عریضه خود را در چاه می‌انداختند، عریضه‌نویسی را یکی از راه‌های [[توسل]] به [[خدا]] دانسته و در جواب این سؤال که چرا حاجات خود را در نماز یا در دعا در [[مسجد]] مطرح نمی‌کنید، می‌گفتند هم در نماز و دعا می‌گوییم و هم به صورت کتبی می‌نویسیم. اکثریت مطلق افرادی که مصاحبه می‌شدند، اصالت را به مسجد جمکران می‌دادند و چاه را به نوعی یک بخش از قسمت‌های مسجد می‌دانستند و در برابر این سؤال که «آیا این چاه و عریضه‌انداختن داخل آن را خرافی می‌دانید یا خیر» پاسخ منفی داده و معتقد بودند اگر [[خرافه]] بود مسؤولان مسجد آن را جمع می‌کردند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۹۰</ref> آنان انداختن عریضه به چاه را به نوعی یک عمل سمبلیک و نمادین می‌دانند و هدفشان برقراری ارتباط با امام در قالب این کنش و تخلیۀ روحی ناشی از بیان گرفتاری‌ها است و در ضمن امید به برآورده شدن حاجاتشان از این طریق دارند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۹۵</ref> بعضی هم از روی کنجکاوی و تنها برای نگاه کردن به این مکان می‌آیند.<ref>مقاله چاه عریضه جمکران، ص۱۶۴</ref>