پرش به محتوا

سوره تین: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی شیعه
Fallah (بحث | مشارکت‌ها)
Rezvani (بحث | مشارکت‌ها)
درج الگوی درجه بندی
خط ۵۷: خط ۵۷:


{{سوره‌های مفصلات}}
{{سوره‌های مفصلات}}
<onlyinclude>{{درجه‌بندی
| پیوند = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
| رده = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
| جعبه اطلاعات = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->دارد
| عکس = <!--نمی‌خواهد، ندارد، دارد-->دارد
| ناوبری = <!--ندارد، دارد-->دارد
| رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->دارد
| کپی‌کاری = <!--از منبع مردود، از منبع خوب، ندارد-->ندارد
| استناد به منابع مناسب = <!--ندارد، ناقص، کامل-->کامل
| جانبداری = <!--دارد، ندارد-->ندارد
| شناسه = <!--ناقص، کامل-->کامل
| رسا بودن = <!--ندارد، دارد-->دارد
| جامعیت = <!--ندارد، دارد-->دارد
| زیاده‌نویسی = <!--دارد، ندارد-->ندارد
| تاریخ خوبیدگی =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
| تاریخ برتر شدن =<!--{{subst:#time:xij xiF xiY}}-->
| توضیحات =
}}</onlyinclude>


[[رده:سوره‌های مکی]]
[[رده:سوره‌های مکی]]

نسخهٔ ‏۱۷ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۱

سوره تین
تین
شماره سوره۹۵
جزء۳۰
نزول
ترتیب نزول۲۸
مکی/مدنیمکی
اطلاعات آماری
تعداد آیات۸
تعداد کلمات۳۴
تعداد حروف۱۶۲


سوره تین یا والتین و الزیتون نود و پنجمین سوره قرآن و نازل شده در مکه است. سوره تین با ۸ آیه در جزء سی‌ام قرآن و در گروه سوره‌های مفصلات جای دارد. نام‌گذاری این سوره به تین (انجیر)، به دلیل قسم خوردن خداوند به آن در آیه اول است. محور اصلی سوره تین، تبیین مسئله قیامت و پاداش اُخرَوی است. برخی مفسران گفته‌اند منظور از «و التین و الزیتون»، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند. از آثار تلاوت سوره تین، سلامتی و یقین و پاداشی معادل پاداش روزه روایت شده است.

چهار قَسَم سوره تین به خط ثلث

نامگذاری

این سوره را به این دلیل «تین» می‌نامند که خداوند در آیه اول به آن سوگند خورده است. تین به معنای انجیر است.[۱] سوره تین را گاهی «زیتون» یا «تین و زیتون» می‌نامند.[۲]

مفسران درباره معنای کلمه «تین» و «زیتون» چند احتمال داده‌اند: ۱- انجیر و زیتون خوراکی مراد است. ۲. به مسجد دمشق اشاره دارد. ۳. مراد از زیتون مسجد بیت المقدس است. ۴. این دو کلمه به دو کوه در سرزمین شام و بیت المقدس اشاره دارند که به زبان سُریانی آنها را طور تینا و طور زیتا گویند.[۳] ۵. برخی نیز مراد از «والتین والزیتون» را امام حسن(ع) و امام حسین(ع) دانسته‌اند.[۴]

محل و ترتیب نزول

سوره تین جزو سوره‌های مکی و در ترتیب نزول بیست و هشتمین سوره‌ای است که بر پیامبر(ص) نازل شده است، این سوره در چینش کنونی مُصحَف نود و پنجمین سوره است[۵] و در جزء سی‌ام قرآن جای دارد.[۶]

تعداد آیات و دیگر ویژگی‌ها

سوره تین ۸ آیه، ۳۴ کلمه و ۱۶۲ حرف دارد. این سوره جزو سوره‌های مفصلات (دارای آیه‌های کوتاه) و از سوره‌های کوچک قرآن است. سوره تین از جمله سوره‌هایی است که با سوگند آغاز می‌شود و خداوند به چهار چیز سوگند یاد می‌کند.[۷]

محتوا

سوره تین درباره برانگیخته‌شدن در قیامت، حسابرسی خداوند و پاداش اُخرَوی سخن می‌گوید. ابتدا به خلقت انسان بر شایسته‌ترین شکل، اشاره می‌کند و سپس به این می‌پردازد که برخی از افراد، بر فطرت اولیه‌شان باقی می‌مانند؛ اما برخی به پست‌ترین مقام می‌رسند. در آخر هم نشان می‌دهد حکمت خداوند بر این است که بین این دو دسته در پاداش، تفاوت بگذارد.[۸]

تفسیر

در تفسیر البرهان روایاتی درباره سوره تین نقل شده است که در برخی از آنها آمده مراد از «و التین و الزیتون» امام حسن(ع) و امام حسین(ع) هستند. در برخی دیگر نیز مراد از «دین» در آیه هفتم، ولایت امیرالمؤمنین معرفی شده یا گفته شده منظور از «إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» در آیه ششم، آن حضرت و شیعیان اویند. همچنین نقل شده است مراد از «بلد امین» پیامبر(ص) است.[۱۰]

  • خلقت انسان به شایسته‌ترین شکل

در تفسیرِ آیه چهارم آمده است خداوند چهار قَسَم یاد کرد تا بگوید انسان را از هر نظر شایسته و موزون آفریده است. طباطبایی معتقد است که براساس این آیه آدمی استعداد این را دارد که به بالاترین مرتبه دست پیدا کند.[۱۱]

فضیلت

طبرسی در تفسیر مجمع البیان درباره فضیلت تلاوت سوره تین نوشته است: از پیامبر(ص) نقل است: «هر کس این سوره را بخواند، مادامی که در دنیاست (زنده است)، خداوند دو خصلت به او می‌دهد: سلامتی و یقین، و هنگامی که از دنیا برود، به تعداد کسانی که این سوره را خوانده‌اند، ثواب یک روز روزه را پاداش او قرار می‌دهد.[۱۲]

فضائل دیگری نیز برای این سوره در کتاب ثواب الاعمال[۱۳] نقل شده است. همچنین آمده است دو رکعت نماز در شب سیزدهم ماه شعبان خوانده می‌شود که در هر رکعت بعد از حمد، سوره تین را باید خواند.[۱۴]

متن و ترجمه

سوره تین

مـتـن ترجمه
بِسْمِ الله الرَّحمٰن الرَّحِیم
وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ ﴿١﴾ وَطُورِ سِينِينَ ﴿٢﴾ وَهَـٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ ﴿٣﴾ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ ﴿٤﴾ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ ﴿٥﴾ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿٦﴾ فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ ﴿٧﴾ أَلَيْسَ اللَّـهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ ﴿٨﴾
به نام خداوند رحمتگر مهربان
سوگند به [كوه‌] تين و زيتون، (۱) و طور سينا، (۲) و اين شهر امن [و امان‌]، (۳) [كه‌] براستى انسان را در نيكوترين اعتدال آفريديم. (۴) سپس او را به پست‌ترين [مراتب‌] پستى بازگردانيديم؛ (۵) مگر كسانى را كه گرويده و كارهاى شايسته كرده‌اند، كه پاداشى بى‌منّت خواهند داشت. (۶) پس چه چيز، تو را بعد [از اين‌] به تكذيب جزا وامى‌دارد؟ (۷) آيا خدا نيكوترين داوران نيست؟ (۸)


سوره پیشین:
سوره شرح
سوره تین
سوره‌های مکیسوره‌های مدنی
سوره پسین:
سوره علق

١.فاتحه ٢.بقره ٣.آل‌عمران ٤.نساء ٥.مائده ٦.انعام ٧.اعراف ٨.انفال ٩.توبه ١٠.یونس ١١.هود ١٢.یوسف ١٣.رعد ١٤.ابراهیم ١٥.حجر ١٦.نحل ١٧.اسراء ١٨.کهف ١٩.مریم ٢٠.طه ٢١.انبیاء ٢٢.حج ٢٣.مؤمنون ٢٤.نور ٢٥.فرقان ٢٦.شعراء ٢٧.نمل ٢٨.قصص ٢٩.عنکبوت ٣٠.روم ٣١.لقمان ٣٢.سجده ٣٣.احزاب ٣٤.سبأ ٣٥.فاطر ٣٦.یس ٣٧.صافات ٣٨.ص ٣٩.زمر ٤٠.غافر ٤١.فصلت ٤٢.شوری ٤٣.زخرف ٤٤.دخان ٤٥.جاثیه ٤٦.احقاف ٤٧.محمد ٤٨.فتح ٤٩.حجرات ٥٠.ق ٥١.ذاریات ٥٢.طور ٥٣.نجم ٥٤.قمر ٥٥.الرحمن ٥٦.واقعه ٥٧.حدید ٥٨.مجادله ٥٩.حشر ٦٠.ممتحنه ٦١.صف ٦٢.جمعه ٦٣.منافقون ٦٤.تغابن ٦٥.طلاق ٦٦.تحریم ٦٧.ملک ٦٨.قلم ٦٩.حاقه ٧٠.معارج ٧١.نوح ٧٢.جن ٧٣.مزمل ٧٤.مدثر ٧٥.قیامه ٧٦.انسان ٧٧.مرسلات ٧٨.نبأ ٧٩.نازعات ٨٠.عبس ٨١.تکویر ٨٢.انفطار ٨٣.مطففین ٨٤.انشقاق ٨٥.بروج ٨٦.طارق ٨٧.اعلی ٨٨.غاشیه ٨٩.فجر ٩٠.بلد ٩١.شمس ٩٢.لیل ٩٣.ضحی ٩٤.شرح ٩٥.تین ٩٦.علق ٩٧.قدر ٩٨.بینه ٩٩.زلزله ١٠٠.عادیات ١٠١.قارعه ١٠٢.تکاثر ١٠٣.عصر ١٠٤.همزه ١٠٥.فیل ١٠٦.قریش ١٠٧.ماعون ١٠٨.کوثر ١٠٩.کافرون ١١٠.نصر ١١١.مسد ١١٢.اخلاص ١١٣.فلق ١١٤.ناس


پانویس

  1. دهخدا، لغتنامه، ذیل واژه تین.
  2. دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.
  3. دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵
  4. بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۹۲.
  5. معرفت، آموزش علوم قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۱، ص۱۶۶.
  6. دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.
  7. دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ۱۳۷۷ش، ج۲، ص۱۲۶۵.
  8. طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۱۸.
  9. خامه‌گر، محمد، ساختار سوره‌های قرآن کریم، تهیه مؤسسه فرهنگی قرآن و عترت نورالثقلین، قم، نشر نشرا، چ۱، ۱۳۹۲ش.
  10. بحرانی، البرهان، ۱۴۱۶ق، ج۵، ص۶۹۲-۶۹۴.
  11. طباطبایی، المیزان، ۱۹۷۴م، ج۲۰، ص۳۱۹.
  12. طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ۷۷۴.
  13. شیخ صدوق، ثواب الاعمال، ۱۴۰۶ق، ص۱۲۳.
  14. سید بن طاووس، اقبال الاعمال، ۱۳۷۶ش، ج۳، ص۳۱۱.

منابع

  • قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند، تهران، دارالقرآن الکریم، ۱۴۱۸ق/۱۳۷۶ش.
  • بحرانی، سیدهاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، به تحقیق قسم الدراسات الاسلامیه موسسه بعثت، تهران، بنیاد بعثت، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.
  • دانشنامه قرآن و قرآن پژوهی، ج۲، به کوشش بهاءالدین خرمشاهی، تهران، دوستان-ناهید، ۱۳۷۷ش.
  • دهخدا، علی‌اکبر، لغتنامه، تهران، موسسه انتشارات و چاپ دانشگاه تهران، چاپ دوم، ۱۳۷۷ش.
  • سید بن طاووس، علی بن موسی، الاقبال بالاعمال الحسنه، به تحقیق و تصحیح جواد قیومی اصفهانی، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۶ش.
  • شیخ صدوق، محمد بن علی، ثواب الاعمال و عقاب الاعمال، قم، دار الشریف الرضی للنشر، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق.
  • طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، چاپ دوم، ۱۹۷۴م.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه محمدجواد بلاغی، تهران، انتشارات ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
  • معرفت، محمدهادی، آموزش علوم قرآن، [بی‌جا]، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۱ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ش.

پیوند به بیرون