بهره: تفاوت میان نسخه‌ها

==عقاید و آداب و رسوم بهره‌ها==

طبییان اعم از داوودی و سلیمانی بر خلاف نزاریان به شریعت و [[فقه]] پایبند بوده و اعمال عبادی آنها بوسیله بزرگان دینی انجام می­‌گیرد. جوانان آنها در سن پانزده سالگی با داعی مطلق بیعت کرده که آن را بیعت با امام تلقی می­‌کنند. آنان به [[نماز]]، [[زکات]]، [[روزه]]، [[حج]] و [[ولایت]] اهمیت بسزایی داده و مثل دیگر مسلمانان مقید به انجام آن هستند. [[اذان]] آنها مثل شیعیان است اما مانند سنیان [[وضو]] می­‌گیرند. مکان‌های عبادت آنها به «جماعت خانه» معروف است. [[نماز جمعه]] را برگزار نمی­‌کنند. آنها از طرق متفاوتی مقداری از مال خود را در راه مذهب خویش صرف می­‌کنند. [[ماه رمضان]] در نزد آنها همواره سی روز بوده و شب [[۲۷ رمضان]] [[شب قدر]] است، اما به شب‌های ۱۷، ۱۹ و ۲۱ نیز احترام خاصی دارند. سفر به [[مکه]]، [[مدینه]]، [[نجف]]، [[کربلا]]، [[قاهره]] و اماکنی که امامانشان مدفونند از مراسم‌های عبادی- زیارتی آنهاست. عزاداری [[محرم]] و جشن [[عید غدیر]] نیز از مهم‌ترین مراسم‌های آنان است.<ref>فرمانیان، مهدی؛ درسنامه اسماعیلیه، ص۱۴۶-۱۴۷.</ref>

بُهره‌ها یگانگی خداوند، الهی بودن قرآن، پیامبری حضرت محمد‌(صلی الله علیه وآله) و وصی پیامبر(صلی الله علیه وآله) بودن حضرت علی‌(علیه‌السلام) را همچون ما شیعیان اثنی عشری قبول دارند. آنان معتقدند که امامان، مکمل حرکت پیامبران هستند؛ فقط با این تفاوت که پیامبران مبلغان شرایع ظاهری و امامان مبلغان شرایع باطنی اسلام هستند. نکته مهم در اعتقادات بُهره‌ها این است که حضرت علی(علیه‌السلام) را والاتر از امام بشمار آورده و "اساس" می‌دانند. آنان بعد از امام صادق‌(علیه‌السلام) دارای شانزده امام هستند و پس از آن، "داعی منطق بُهره‌های داوودی" در صدر تشکیلات دعوت این طایفه قرار دارد. فریضه نماز آنان به استثنای مواردی جزئی همچون ما شیعیان اثنی‌عشری است.<ref>اشرافی، مرتضی، کشورشناسی هند، پژوهشگاه بین المللی المصطفی(ص)، ۱۳۹۳</ref>