استمناء: تفاوت میان نسخه‌ها

'''استمناء''' یا '''خود ارضایی'''، به معنای خارج کردن [[منی]] از غیر راه [[جماع|آمیزش]]، با دست و مانند آن است. استمناء به دو صورت [[حرام]] و [[حلال]] تقسیم می‌شود. برخی از عالمان استمناء حرام را از [[گناهان کبیره|گناهان کبیره‌ای]] دانسته‌اند که در [[احادیث]] از آن نهی شده است.عقوبت استمناء [[تعزیر]] است، که [[حاکم شرع]] مقدار آن را تعیین می‌کند. اسمتناء باعث [[جنابت]] و بطلان [[روزه]] می‌شود.  

استمناء به معنی خارج کردن [[منی]] همراه با قصد آن است و به هرگونه خارج شدن منی استمناء گفته نمی‌شود. مفهوم امناء خارج کردن منی با قصد انزال یا بدون آن است؛ اما بیشتر به معنای خارج کردن [[منی]] بدون قصد آن به کار رفته است.{{مدرک}} از این موضوع در باب‌های [[صوم]]، [[اعتکاف]]، [[حج]] و [[حد|حدود]] سخن گفته شده است.<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱.</ref>

در احادیث چندی از استمناء نهی شده است، ابن احادیث در [[وسائل الشیعه]] ذیل باب تحریم استمناء آمده‌اند.<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۳۵۶.</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمی‌کند.{{یادداشت|عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ.<small>(شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵.)</small>}}

استمناء را می‌توان به دو صورت حرام و حلال تقسیم کرد. به فتوای برخی از [[فقیهان]] شیعه اگر استمناء توسط همسر و کنیز باشد حلال و در غیر این صورت حرام است. و بعضی آن را جزء [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۱۰۱، ص۳۰.</ref> از سوی دیگر به نظر برخی دیگر از فقیهان شیعه استمناء با دست کنیز و همسر نیز حرام است.<ref>علامه حلی، تذکرة الفقها(تک جلدی)، ۱۳۸۸ق، ص۵۷۷.</ref>

از دیدگاه برخی پزشکان، خودارضایی بیماریی است که عوارضی را به دنبال دارد. برخی عوارض آن عبارتند از: