کاربر ناشناس
استمناء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Hasaninasab (اصلاح متن) |
imported>Hasaninasab جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
'''استمناء''' یا '''خود ارضایی''' انجام دادن کاری غیر از [[جماع|آمیزش]] است که عادتا باعث خارج شدن [[منی]] از آلت انسان شود. استمناء به دو صورت [[حرام]] و [[حلال]] تقسیم می‌شود. برخی از عالمان استمناء حرام را از [[گناهان کبیره|گناهان کبیره‌ای]] دانسته‌اند که در [[احادیث]] از آن نهی شده است. عقوبت استمناء [[تعزیر]] است، که [[حاکم شرع]] مقدار آن را تعیین می‌کند. | '''استمناء''' یا '''خود ارضایی''' انجام دادن کاری غیر از [[جماع|آمیزش]] است که عادتا باعث خارج شدن [[منی]] از آلت انسان شود. استمناء به دو صورت [[حرام]] و [[حلال]] تقسیم می‌شود. برخی از عالمان استمناء حرام را از [[گناهان کبیره|گناهان کبیره‌ای]] دانسته‌اند که در [[احادیث]] از آن نهی شده است. عقوبت استمناء [[تعزیر]] است، که [[حاکم شرع]] مقدار آن را تعیین می‌کند. در صورتی که استمناء منجر به خروج منی شود، احکامی ازجمله وجوب [[غسل جنابت]] و باطل‌شدن [[روزه]] دارد. | ||
== مفهوم == | == مفهوم == | ||
استمناء انجام دادن کاری برای خروج منی است. | استمناء انجام دادن کاری برای خروج منی است؛ گرچه باعث خروج منی نشود.{{مدرک}} در زبان فارسی، به استمناء خودارضایی گفته می‌شود.{{مدرک}} البته در ادبیات فقهی استمناء مختص مردان است و به خودارضایی زنان در اصطلاح فقهی، استشهاء گفته می‌شود.{{مدرک}} همچنین به هرگونه خارج شدن منی استمناء گفته نمی‌شود. یعنی خروج منی در خواب و همچنین به واسطه آمیزش و همبستری با همسر، استمناء و خودارضایی نیست.{{مدرک}} از استمناء در باب‌های [[صوم]]، [[اعتکاف]]، [[حج]] و [[حد|حدود]] سخن گفته شده است.<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱.</ref> | ||
مفهوم امناء خارج کردن منی با قصد انزال یا بدون آن است؛ اما بیشتر به معنای خارج کردن [[منی]] بدون قصد آن به کار رفته است.{{مدرک}} | |||
== دلیل‌های حرمت استمناء == | |||
فقیهان [[شیعه]] برای بررسی حکم استمناء، به جز دلیل [[اجماع]] به آیه ۶ [[سوره مؤمنون]] استناد کرده‌اند. براساس این آیه هر گونه لذت جنسی به جز طریق همسر و کنیز ممنوع شده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۸ق، ج۴، ص۲۴۲؛ قطب الدین راوندی، فقه القرآن، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۱۴۴.</ref> | |||
== | |||
فقیهان [[شیعه]] برای بررسی حکم استمناء، به جز دلیل [[اجماع]] به آیه ۶ [[سوره مؤمنون]] استناد | |||
در برخی احادیث از استمناء نهی شده است. در [[وسائل الشیعه]] بابی به نام تحریم استمناء آمده که اختصاص به این دسته از احادیث دارد.<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۳۵۶.</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمی‌کند.{{یادداشت|عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ.<small>(شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵.)</small>}} | در برخی احادیث از استمناء نهی شده است. در [[وسائل الشیعه]] بابی به نام تحریم استمناء آمده که اختصاص به این دسته از احادیث دارد.<ref>شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ محدث نوری، مستدرک الوسائل، ۱۴۰۸ق، ج۱۴، ص۳۵۶.</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمی‌کند.{{یادداشت|عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ.<small>(شیخ حر عاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۶ق، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵.)</small>}} | ||
== استمناء حرام و استمناء حلال == | == استمناء حرام و استمناء حلال == | ||
استمناء را می‌توان به دو صورت حرام و حلال تقسیم کرد. به فتوای برخی از [[فقیهان]] شیعه اگر استمناء توسط همسر و کنیز | استمناء را می‌توان به دو صورت حرام و حلال تقسیم کرد. به فتوای برخی از [[فقیهان]] شیعه اگر استمناء توسط همسر و کنیز باشد، حلال و در غیر این صورت حرام است. بعضی استمناء را جزء [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند.<ref> علامه مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۴ق، ج۱۰۱، ص۳۰.</ref> از سوی دیگر به نظر برخی دیگر از فقیهان شیعه استمناء با دست کنیز و همسر نیز حرام است.<ref>علامه حلی، تذکرة الفقها(تک جلدی)، ۱۳۸۸ق، ص۵۷۷.</ref> | ||
== آثار و نتایج فقهی == | == آثار و نتایج فقهی == | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۵: | ||
==راه اثبات و کیفر == | ==راه اثبات و کیفر == | ||
استمناء در دادگاه از دو طریق ثابت | استمناء در دادگاه از دو طریق ثابت می‌شود: نخست با [[شهادت (در دادگاه)|گواهی]] دو مرد [[عادل]]<ref> شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ نجفی، جواهر الکلام، چاپ هفتم، ج۴۱، ص۶۴۹.</ref> دیگر با دو بار اقرار استمناءکننده. البته برخی از فقها یک بار اقرار را نیز کافی می‌دانند.<ref>نجفی، جواهر الکلام، چاپ هفتم، ج۴۱، ص۶۴۹.</ref> برخی قدما یک بار اقرار را موجب ثبوت آن ندانسته‌اند.<ref>ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۴۷۱.</ref> | ||
کیفر استمناء، [[تعزیر]] است که مقدار و چگونگی آن توسط [[حاکم شرع]] تعیین می‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، چاپ هفتم، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۵۳۶.</ref> در صورت تکرار این عمل، مجازات شدیدتری برای آن در نظر گرفته شده است.<ref>رجوع کنید به: ابن حمزه طوسی، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۵.</ref> | کیفر استمناء، [[تعزیر]] است که مقدار و چگونگی آن توسط [[حاکم شرع]] تعیین می‌شود.<ref>نجفی، جواهر الکلام، چاپ هفتم، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ ابن ادریس حلی، کتاب السرائر، ۱۴۱۰ق، ج۳، ص۵۳۶.</ref> در صورت تکرار این عمل، مجازات شدیدتری برای آن در نظر گرفته شده است.<ref>رجوع کنید به: ابن حمزه طوسی، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۵.</ref> | ||