استمناء: تفاوت میان نسخه‌ها

استمناء به معنی خارج کردن [[منی]] همراه با قصد آن است و به هرگونه خارج شدن منی استمناء گفته نمی‌شود. مفهوم امناء خارج کردن منی با قصد انزال یا بدون آن است؛ اما بیشتر به معنای خارج کردن [[منی]] بدون قصد آن به کار رفته است.<ref> جواهر الکلام، ج۹، ص۲۴۶،۲۵۱</ref> از این موضوع در باب‌های [[صوم]]، [[اعتکاف]]، [[حج]] و [[حد|حدود]] سخن گفته شده است.<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ جواهرالکلام، ج۱۰، ص۷۹</ref>

فقیهان [[شیعه]] برای بررسی حکم استمناء، به جز دلیل [[اجماع]] به آیه ۶ [[سوره مؤمنون]] استناد کرده‌اند، که بر اساس آن هر گونه لذت جنسی به جز طریق همسر و کنیز  ممنوع شده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۸ق، ج۴، ص۲۴۲؛ فقه القرآن، ج۲، ص۱۴۴.</ref>

در احادیث چندی از استمناء نهی شده است، ابن احادیث در [[وسائل الشیعه]] ذیل باب تحریم استمناء آمده‌اند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ مستدرک، ۱۴، ص۳۵۶</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمی‌کند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵؛ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ</ref>

استمناء را می‌توان به دو صورت حرام و حلال تقسیم کرد. به فتوای برخی از [[فقیهان]] شیعه اگر استمناء توسط همسر و کنیز باشد حلال و در غیر این صورت حرام است. و بعضی آن را جزء [[گناهان کبیره]] دانسته‌اند.<ref> مستمسک العروة، ج۶، ص ۱۰۶۱۰۹؛ بحارالانوار، ج۱۰۱، ص۳۰</ref> از سوی دیگر به نظر برخی دیگر از فقیهان شیعه استمناء با دست کنیز و همسر نیز حرام است.<ref> جواهرالکلام، ج۱۰، ص۱۴۷؛ الحدائق الناضرة، ج۸، ص۲۷۹</ref><ref> تذکرة الفقها(تک جلدی)، ص۵۷۷</ref>

* [[جنابت]]: استمناء موجب جنابت است که آثاری را، مانند [[وجوب|وجوب]] [[غسل]] و حرمت مسّ کلمات [[قرآن]] را دارد.

*بطلان [[روزه]]: استمناء حتّی به نحو حلال، موجب بطلان روزه است و بر بطلان عمدی روزه ماه رمضان، قضا و کفّاره مترتّب می‌شود.<ref> جواهر الکلام، ج۱۰، ص۷۹؛ سید مرتضی، انتصار، ص۱۷۸؛ شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۷۲</ref>

*بطلان [[اعتکاف]]: استمناء اعتکاف را در صورتی که در روز رخ دهد، باطل می‌کند.<ref> تذکرة الفقهاء، ج۶، ص۲۵۷</ref>

*استمناء بر [[احرام|مُحرِم]] حرام و موجب [[کفاره|کفّاره]] است<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ تذکرة الفقها، ج۷، ص۳۸۱</ref> و کفّاره آن یک شتر است<ref>ایضاح الترددات الشریع، ج۱، ص۲۳۱</ref>، اما در بطلان حج به معنای اتمام حج فعلی و اعاده آن در سال آینده، در صورتی که عمل یاد شده پیش از وقوف در [[مشعر الحرام|مشعرالحرام]] رخ دهد، اختلاف است.<ref> ابن حمزه: استمنا در عمره مفرده موجب بطلان، قضا و کفاره است. ابن حمزه، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ العروة الوثقی،ج۱، ص۶۴۲، ج۲۰، ص۳۶۷۳۶۹</ref> برخی در مسئله توقّف کرده‌اند.<ref> ذخیرة المعاد، ص۶۱۹</ref>

استمناء در دادگاه از دو طریق ثابت می‌شود؛ نخست با [[شهادت (در دادگاه)|گواهی]] دو مرد [[عادل]]<ref> القمنعه، ص۷۹۱؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> دیگر با دو بار اقرار استمناءکننده. البته برخی از فقها یک بار اقرار را نیز کافی می‌دانند.<ref> جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> برخی قدما یک بار اقرار را موجب ثبوت آن ندانسته‌اند.<ref> کتاب السرائر، ج۳، ص۴۷۱</ref>

کیفر استمناء، [[تعزیر]] است که مقدار و چگونگی آن توسط [[حاکم شرع]] تعیین می‌شود.<ref> کافی فی الفقه، ص ۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ ابن براج، المهذب، ج۲، ص۲۳۴؛ ابن ادریس، السرائر، ج۳، ص۵۳۶</ref> در صورت تکرار این عمل، مجازات شدیدتری برای آن در نظر گرفته شده است.<ref>رجوع کنید به: ابن حمزه طوسی، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۵.</ref>

'''عوارض اجتماعی:''' ناسازگاری خانوادگی، بی‌میل شدن به همسر و ازدواج، ناتوانی در ارتباط جنسی، دیر ازدواج کردن.<ref>[http://fa.parsiteb.com/news.php?nid=9128 تاثیرات استمنا بر زندگی زناشویی]</ref><ref>[http://fa.parsiteb.com/news.php?nid=9128 استمنا چه تاثیراتی بر زندگی زناشوئی دارد؟]</ref><ref>[http://www.porseshgaran.org/main/bolughejavanan/257-1391-04-30-03-48-56.html پرسشگران]</ref>

* ابن ادریس حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی‌، دفتر انتشارات اسلامی، قم‌، ۱۴۱۰ق‌.

* سید مرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیة‌، مصحح: گروه پژوهش دفتر انتشارات اسلامی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۵ق‌.

* شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، مؤسسه آل البیت علیهمالسلام، قم، ۱۴۰۹ق.

* علامه حلی، تذکرة الفقهاء(تک جلدی)، مؤسسه آل البیت علیهم السلام‌، قم، ۱۳۸۸ق‌.

* علامه حلی، تذکرة الفقهاء(ط- جدید)، محقق/ مصحح: گروه پژوهش مؤسسه آل البیت علیهم السلام‌، مؤسسه آل البیت علیهم السلام‌، قم، ۱۴۱۴ق‌.

* علامه مجلسی، بحارالأنوار، مؤسسة الوفاء، بیروت، ۱۴۰۴ق.

* قطب الدین راوندی، فقه القرآن، انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، قم، ۱۴۰۵ق.

* محدث نوری، مستدرک الوسائل، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، قم، ۱۴۰۸ق.

*نجم الدین حلی، إیضاح ترددات الشرائع‌، مصحح: سید مهدی رجایی‌، انتشارات کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، قم، ۱۴۲۸ق‌.

  | رعایت شیوه‌نامه ارجاع = <!--ندارد، دارد-->ندارد