کاربر ناشناس
استمناء: تفاوت میان نسخهها
منبع یابی؛ اصلاح پاورقی و منابع
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (تمیزکاری) |
imported>M.r.seifi (منبع یابی؛ اصلاح پاورقی و منابع) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
{{مقاله توصیفی فقهی}} | {{مقاله توصیفی فقهی}} | ||
خط ۵: | خط ۴: | ||
== مفهوم == | == مفهوم == | ||
استمناء به معنی خارج کردن [[منی]] همراه با قصد آن است و به هرگونه خارج شدن منی استمناء گفته نمیشود. مفهوم امناء خارج کردن منی با قصد انزال یا بدون آن است؛ اما بیشتر به معنای خارج کردن [[منی]] بدون قصد آن به کار رفته است.<ref> جواهر الکلام، ج۹، ص۲۴۶،۲۵۱</ref> از این موضوع در بابهای [[صوم]]، [[اعتکاف]]، [[حج]] و [[حد|حدود]] سخن گفته شده است.<ref> ابن حمزه، | استمناء به معنی خارج کردن [[منی]] همراه با قصد آن است و به هرگونه خارج شدن منی استمناء گفته نمیشود. مفهوم امناء خارج کردن منی با قصد انزال یا بدون آن است؛ اما بیشتر به معنای خارج کردن [[منی]] بدون قصد آن به کار رفته است.<ref> جواهر الکلام، ج۹، ص۲۴۶،۲۵۱</ref> از این موضوع در بابهای [[صوم]]، [[اعتکاف]]، [[حج]] و [[حد|حدود]] سخن گفته شده است.<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ جواهرالکلام، ج۱۰، ص۷۹</ref> | ||
== در قرآن و احادیث == | == در قرآن و احادیث == | ||
فقیهان [[شیعه]] برای بررسی حکم استمناء، به جز دلیل [[اجماع]] به آیه ۶ [[سوره مؤمنون]] استناد کردهاند، که بر اساس آن هر گونه لذت جنسی به جز طریق همسر و کنیز ممنوع شده است.<ref> | فقیهان [[شیعه]] برای بررسی حکم استمناء، به جز دلیل [[اجماع]] به آیه ۶ [[سوره مؤمنون]] استناد کردهاند، که بر اساس آن هر گونه لذت جنسی به جز طریق همسر و کنیز ممنوع شده است.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۸ق، ج۴، ص۲۴۲؛ فقه القرآن، ج۲، ص۱۴۴.</ref> | ||
در احادیث چندی از استمناء نهی شده است، ابن احادیث در [[وسائل الشیعه]] ذیل باب تحریم استمناء آمدهاند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ مستدرک، ۱۴، ص۳۵۶</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمیکند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵؛ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ</ref> | در احادیث چندی از استمناء نهی شده است، ابن احادیث در [[وسائل الشیعه]] ذیل باب تحریم استمناء آمدهاند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۲-۳۵۵؛ مستدرک، ۱۴، ص۳۵۶</ref> همچنین بنابر روایتی کسی که استمناء کند خدا به او نظر نمیکند.<ref> وسائل الشیعه، ج۲۰، ص۳۵۴-۳۵۵؛ عَنْ أَبِی بَصِیرٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِاللَّهِ(ع) یقُولُ ثَلَاثَةٌ لَا یکلِّمُهُمُ اللَّهُ یوْمَ الْقِیامَةِ وَ لَا ینْظُرُ إِلَیهِمْ وَ لَایزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ النَّاتِفُ شَیبَهُ وَ النَّاکحُ نَفْسَهُ وَ الْمَنْکوحُ فِی دُبُرِهِ</ref> | ||
خط ۱۹: | خط ۱۸: | ||
*بطلان [[روزه]]: استمناء حتّی به نحو حلال، موجب بطلان روزه است و بر بطلان عمدی روزه ماه رمضان، قضا و کفّاره مترتّب میشود.<ref> جواهر الکلام، ج۱۰، ص۷۹؛ سید مرتضی، انتصار، ص۱۷۸؛ شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۷۲</ref> | *بطلان [[روزه]]: استمناء حتّی به نحو حلال، موجب بطلان روزه است و بر بطلان عمدی روزه ماه رمضان، قضا و کفّاره مترتّب میشود.<ref> جواهر الکلام، ج۱۰، ص۷۹؛ سید مرتضی، انتصار، ص۱۷۸؛ شرایع الاسلام، ج۱، ص۱۷۲</ref> | ||
*بطلان [[اعتکاف]]: استمناء اعتکاف را در صورتی که در روز رخ دهد، باطل میکند.<ref> تذکرة الفقهاء، ج۶، ص۲۵۷</ref> | *بطلان [[اعتکاف]]: استمناء اعتکاف را در صورتی که در روز رخ دهد، باطل میکند.<ref> تذکرة الفقهاء، ج۶، ص۲۵۷</ref> | ||
*استمناء بر [[احرام|مُحرِم]] حرام و موجب [[کفاره|کفّاره]] است<ref>ابن حمزه، | *استمناء بر [[احرام|مُحرِم]] حرام و موجب [[کفاره|کفّاره]] است<ref>ابن حمزه، الوسیلة، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ تذکرة الفقها، ج۷، ص۳۸۱</ref> و کفّاره آن یک شتر است<ref>ایضاح الترددات الشریع، ج۱، ص۲۳۱</ref>، اما در بطلان حج به معنای اتمام حج فعلی و اعاده آن در سال آینده، در صورتی که عمل یاد شده پیش از وقوف در [[مشعر الحرام|مشعرالحرام]] رخ دهد، اختلاف است.<ref> ابن حمزه: استمنا در عمره مفرده موجب بطلان، قضا و کفاره است. ابن حمزه، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۱۵۹؛ العروة الوثقی،ج۱، ص۶۴۲، ج۲۰، ص۳۶۷۳۶۹</ref> برخی در مسئله توقّف کردهاند.<ref> ذخیرة المعاد، ص۶۱۹</ref> | ||
==راه اثبات و کیفر == | ==راه اثبات و کیفر == | ||
استمناء در دادگاه از دو طریق ثابت میشود؛ نخست با [[شهادت (در دادگاه)|گواهی]] دو مرد [[عادل]]<ref> القمنعه، ص۷۹۱؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> دیگر با دو بار اقرار استمناءکننده. البته برخی از فقها یک بار اقرار را نیز کافی میدانند.<ref> جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> برخی قدما یک بار اقرار را موجب ثبوت آن ندانستهاند.<ref> کتاب السرائر، ج۳، ص۴۷۱</ref> | استمناء در دادگاه از دو طریق ثابت میشود؛ نخست با [[شهادت (در دادگاه)|گواهی]] دو مرد [[عادل]]<ref> القمنعه، ص۷۹۱؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> دیگر با دو بار اقرار استمناءکننده. البته برخی از فقها یک بار اقرار را نیز کافی میدانند.<ref> جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۹</ref> برخی قدما یک بار اقرار را موجب ثبوت آن ندانستهاند.<ref> کتاب السرائر، ج۳، ص۴۷۱</ref> | ||
کیفر استمناء، [[تعزیر]] است که مقدار و چگونگی آن توسط [[حاکم شرع]] تعیین میشود.<ref> کافی فی الفقه، ص ۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۴۱، | کیفر استمناء، [[تعزیر]] است که مقدار و چگونگی آن توسط [[حاکم شرع]] تعیین میشود.<ref> کافی فی الفقه، ص ۲۶۳؛ جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۴۷،۶۴۹؛ شیخ مفید، المقنعه، ۱۴۱۰ق، ص۷۹۱؛ ابن براج، المهذب، ج۲، ص۲۳۴؛ ابن ادریس، السرائر، ج۳، ص۵۳۶</ref> در صورت تکرار این عمل، مجازات شدیدتری برای آن در نظر گرفته شده است.<ref>رجوع کنید به: ابن حمزه طوسی، الوسیله، ۱۴۰۸ق، ص۴۱۵.</ref> | ||
== عوارض و درمان == | == عوارض و درمان == | ||
خط ۴۸: | خط ۴۷: | ||
* قرآن کریم. | * قرآن کریم. | ||
* ابن ادریس حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۰ق. | * ابن ادریس حلی، السرائر الحاوی لتحریر الفتاوی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۰ق. | ||
* ابن حمزه طوسی، | * ابن حمزه طوسی، محمد بن علی، الوسیلة الی نیل الفضیلة، قم، انتشارات کتابخانه آیت الله مرعشی، ۱۴۰۸ق. | ||
* سید مرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیة، مصحح: گروه پژوهش دفتر انتشارات اسلامی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۵ق. | * سید مرتضی، الانتصار فی انفرادات الإمامیة، مصحح: گروه پژوهش دفتر انتشارات اسلامی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، ۱۴۱۵ق. | ||
* شیخ مفید، محمد بن محمد، المقنعة، قم، جماعة المدرسین، ۱۴۱۰ق. | |||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی فقه الامامیه، تحقیق محمد باقر بهبودی، تهران، المکتبة المرتضویة، چاپ سوم، ۱۳۸۸ق. | |||
* شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، مؤسسه آل البیت علیهمالسلام، قم، ۱۴۰۹ق. | * شیخ حر عاملی، وسائل الشیعة، مؤسسه آل البیت علیهمالسلام، قم، ۱۴۰۹ق. | ||
* علامه حلی، تذکرة الفقهاء(تک جلدی)، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، قم، ۱۳۸۸ق. | * علامه حلی، تذکرة الفقهاء(تک جلدی)، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، قم، ۱۳۸۸ق. |