استغفار: تفاوت میان نسخه‌ها

تشویق به استغفار یا امر به آن، در بسیاری از آیات قرآن کریم آمده<ref>عبدالباقی، المعجم المفهرس، ۱۴۱۲ق، ص۵۰۰.</ref> و در مواردی، قرآن کریم به توبیخ کسانی پرداخته که استغفار نکرده‌اند.<ref>اَفَلا یتوبونَ اِلَی اللّهِ ویستَغفِرونَهُ (سوره مائده، آیه ۷۴).</ref>

بنابر آموزه‌های قرآن کریم، [[فرشته|فرشتگان]] برای [[مؤمن|مؤمنان]]،<ref>سوره غافر، آیه ۷.</ref> و اهل زمین استغفار می‌کنند<ref>سوره شوری، آیه۵.</ref> و درخواست آمرزش گناه، صفت پرهیزکاران معرفی شده است.<ref>... لِلَّذینَ اتَّقَوا... اَلَّذینَ یقولونَ رَبَّنا اِنَّنا ءامَنّا فَاغفِر لَنا (سوره آل عمران، آیه ۱۵-۱۶)؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲، ص۴۶۳.</ref>

حدود ۳۰ آیه از قرآن کریم، درباره استغفار انبیاست.<ref>مرکز فرهنگ و معارف قرآن، دائرة المعارف قرآن کریم، ۱۳۸۵ش، ج۳، ص۱۴۲.</ref> با این حال علامه طباطبایی، با اشاره به عصمت انبیاء، ارتکاب معصیت توسط آنها را مغایر با وظایف تبلیغی آنها دانسته و احتمال داده است که پیامبران، اعمال مباح خود را گناه شمرده و برای آن استغفار می‌کرده‌اند.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۶، ص۳۶۷.</ref>

در آیات قرآن کریم و همچنین سخنان نقل‌شده از معصومان، برخی از آثار استغفار بیان شده است؛ از جمله: در امان ماندن از عذاب الهی<ref>وَمَا كَانَ اللَّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنتَ فِيهِمْ ۚ وَمَا كَانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ يَسْتَغْفِرُونَ (سوره انفال، آیه ۳۳)؛ كَانَ فِي الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ وَ قَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا فَدُونَكُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّكُوا بِهِ أَمَّا الْأَمَانُ الَّذِي رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ وَ أَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِي فَالِاسْتِغْفَارُ (نهج البلاغه، شرح عباس علی الموسوی، حکمت ۸۸، ص۲۶۷)؛ همچنین ببینید: مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۸۰ش، ج۷، ص۱۵۴-۱۵۵.</ref>، آمرزش گناهان،<ref>فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّارًا؛ و گفتم: از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است (سوره نوح، آیه ۱۰).</ref> افزایش روزی و فرزندان،<ref>سوره نوح، آیه ۱۰-۱۲.</ref> و همچنین عمر طولانی.<ref>بر اساس تفسیر مفسران شیعه و سنی از: سوره هود، آیه ۳؛ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۵۴۳؛ فخر الرازی، التفسیر الکبیر، دار احیاء التراث العربی، ج۳۰، ص۱۳۷.</ref>