پرش به محتوا

کویت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲٬۲۱۰ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۴ اوت ۲۰۱۵
جز
imported>Mgolpayegani
خط ۴۴: خط ۴۴:


== اطلاعات جغرافیایی ==
== اطلاعات جغرافیایی ==
موقعیت جغرافیایی: ۲۹ ۳۰ شمالی و ۴۵ ۴۵ شرقی
[[پرونده:نقشه کویت.jpg|بندانگشتی|300px|نقشه کویت]]
[[پرونده:نقشه کویت.jpg|بندانگشتی|300px|نقشه کویت]]
مساحت: ۱۷،۸۱۸ کیلومتر مربع
کویت دشت وسیع شنی است که در خلال آن گاهی تپه‌های کم ارتفاع وجود دارد. <ref>جواهری، 1961: 17.</ref> بیشترین ارتفاع این تپه‌ها سیصد متر است.
 
خط ساحلی: ۴۶۲ کیلومتر
 
ارتفاع: کمینه - ۰ متر (همسطح با خلیج فارس)
| بیشینه - ۳۰۶ متر (منطقه‌ای صحرایی).
 
کویت دارای زمینی بسیار مسطح است که بالاترین نقطه آن از سطح دریا 300 متر ارتفاع دارد و فاقد هرگونه رودخانه و کوهستان است. خاک کویت عبارت از دشت وسیع شنی است که در خلال آن گاهی تپه‌های کم ارتفاع وجود دارد. اغلب این دشت‌ها از شن و ماسه‌های رسوبی پوشیده شده است.<ref>جواهری، 1961: 17.</ref> این وضعیت، با شیب تدریجی از بیشترین ارتفاع یعنی سیصد متر در دورترین ناحیه غربی، از سوی «السالمي و التقايا» تا ساحل شرقی خلیج فارس امتداد دارد.


ناحیه شمالی کشور با تپه‌ای که به صورت پراکنده در آن وجود دارد، متمایز می‌شود. این تپه‌ها با نزدیک شدن به ساحل، شکل زنجیره‌ای متصل در طول ساحل شمالی به خود می‌گیرد که نام «جان الزور» بر آن اطلاق می‌شود. ارتفاع این تپه‌های زنجیره‌ای شکل به حدود 145 متر می‌رسد و به بیابان «ام الرمم» ختم می‌شود.<ref>فیلی رودباری، 1335: 1.</ref> در اطراف کویت جزیره‌هایی وجود دارد که جزیره بوبیان از همه بزرکتر است. در شمال جزیره وربه قرار دارد و در مدخل جون الکویت جزیره فیلیکه قرار دارد.<ref>جواهری، 1961: 17.</ref>
ناحیه شمالی کشور با تپه‌ای که به صورت پراکنده در آن وجود دارد، متمایز می‌شود. این تپه‌ها با نزدیک شدن به ساحل، شکل زنجیره‌ای متصل در طول ساحل شمالی به خود می‌گیرد که نام «جان الزور» بر آن اطلاق می‌شود. ارتفاع این تپه‌های زنجیره‌ای شکل به حدود 145 متر می‌رسد و به بیابان «ام الرمم» ختم می‌شود.<ref>فیلی رودباری، 1335: 1.</ref> در اطراف کویت جزیره‌هایی وجود دارد که جزیره بوبیان از همه بزرکتر است. در شمال جزیره وربه قرار دارد و در مدخل جون الکویت جزیره فیلیکه قرار دارد.<ref>جواهری، 1961: 17.</ref>


علیرغم شرایط آب و هوایی در کویت، اهمیت استراتژیکی آن را نباید نادیده گرفت. واقع شدن کویت در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و قرار گرفتن این کشور میان سه قدرت یعنی ایران، عربستان و عراق، از لحاظ جغرافیایی اهمیت خاصی به آن بخشیده است. همچنین موقعیت سوق الجیشی آن در کنار راه باریک دریایی خور عبدالله و خور موسی در کنار دو کشور ایران و عراق ارزش خاصی به آن بخشیده است. وجود منابع عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از نظر کشورهای صنعتی برای تامین انرژی جهانی قابل اهمیت زیادی است. سواحل و بنادر کویت نهایی ترین بنادر خلیج فارس هستند که با توجه به منابع عظیم نفت در این کشور اهمیت ویژه آن بیشتر می‌شود.<ref>موسوی، 1385: 21- 20.</ref>
کویت به دلیل قرار گرفتن در نهایی‌ترین نقطه شمال غربی خلیج فارس و همسایگی با سه کشور ایران، عربستان و عراق اهمیت استراتژیکی دارد بویژه این که در کنار راه باریک دریایی خور عبدالله و خور موسی واقع شده است. وجود منابع معدنی و عظیم نفتی و کشف ذخایر گاز طبیعی در کویت نیز از دیگر ویژگی‌های این کشور است. سواحل و بنادر کویت نهایی ترین بنادر خلیج فارس هستند که با توجه به منابع عظیم نفت در این کشور اهمیت ویژه آن بیشتر می‌شود.<ref>موسوی، 1385: 21- 20؛ سنان، 1956: 136-135. </ref>
 
در سال 1905 اولین چاه آب شیرین در منطقه حولی کشف شد. در سال 1951 شرکت نفت کویت ایستگاه کوچکی در بندر احمدی ساخت که آب دریا را شیرین می‌کرد و کم کم این ایستگاه‌ها گسترش یافت.<ref>السلیمی، 1999: 169-153.</ref>
 
مواد معدنی خام در کویت عبارتند از: 1-سیمان: در کویت صخره‌های زیادی وجود دارد که از آنها می‌توان برای ساختمان استفاده کرد و این صخره‌ها برای فعالیت سیمان سازی بسیار مناسب هستند. 2-نمک: در کویت استخراج نمک از آب دریا آسان است و نیاز به تلاش زیادی ندارد. 3-صدف: در سواحل و آبها به کثرت وجود دارد که برای زیورآلات کاربرد دارد. 4-کلرید آهن: که این ماده در آبهای خلیج فارس و کویت وجود دارد.<ref>سنان، 1956: 136-135. </ref>


==ساختار سیاسی==
==ساختار سیاسی==
۱۳۶

ویرایش